ТемірланЖорабай Ұлылар мекенінде (Семей сапарының силуэттері) І. Алматыдан аттану

Берекелі Ертістің емшегін құмарлана емген шырайлы шығыстың ерлері. Аналарыңның қартаймауын тілеңдер мәңгіге. Ол қартайса түгел шығыстың жағдайы әдірам қалмақ екенін білесіздер. Ал ананы қартайтпау үшін не істеу керек? Оның мейірім-шапағатына лайықты перзент болу керек, қарызын өтеу керек, қорғау керек (!), аялау керек.

Қабанбайды, Абайды тудырған өлке, Мұхтарды тудырған өлке, Әсетті тудырған өлке. Соңғы ғасырларда алты Алашқа орда болған, ел серкелерін біріктіріп, өз құшағына алған киелі қара шаңырақ. Енді сен кімді тудырмақсың? Жауды көріп қуанар жүрек жұтқан ерлерді ме, ебелектен өткен ебелек ездерді ме? Телегей тебіреністерден маржан-маржан ой сүзіп, халқы үшін Темірқазық боларАбайдай ақылмандарды ма, әлде сол ақылмандарға дойыр қамшымен тап берер озбыр Оразбайларды ма? Алакеуім арпалыс заман кім-кімді де аямақ емес. Ел осындайой-шұқыры белгісіз бұлдыр болашаққа бет алғалы тұрған шешуші кезеңдерде, ей, Ертістің ерлері, бірің Абай, бірің Шәкәрім, бірің Әлихан, бірің Ахмет, бірің Мағжан, бірің Міржақып болып қайта тірілгейсіңдер.

Сіздердің елде болып қайтқан сапар сөзбен айтып жеткісіз әсерлер қалдырды. Қайта жол түсер болса, бас тартпастан бірден аттанар едім. «Ерім деген ел болмаса, елім деген ер қайдан болсын» дейді ғой қазақ. Ұлы перзентін ұлықтап, артына қалдырған мұрасын ұрпақпен қауыштыруда аянбай қызмет етіп, ақын үйінің отын өшірмей келе жатқан сіздерге алғыс. Тек игілік пен ізгіліктің жүзінде тағы да жүздескенше...