K-MycipenoBTiH кейб1р елецде-
pi сын тезше алынган.
Сыншынын осы мэселеге катысты н еп зп ойы дэстур мен жанашылдык мэселесш дурыс
тусшш, шыгармашылыкпен колдана бшуде, дамытуда жатыр дегенге саяды. «Ен бастысы -
жанальщ поэзия занымен келсш, ретс1з, уйкассыз, жен-жосьщсыз болмасын дейм1з», «Шын
жанашылдык эдебиет дэстурлерше непзделед1, соны дамыту, жанарту ту р в д е туады жэне
эр еленнщ турш оньщ мазмуны тудырады», «Ендеше, жанашыл болу ушш, ез заманыньщ
талабы дэрежеанде болу ушш сол бай эдебиет дэстурлершен уйренешк. Соларды окып
мецгерейк».
Поэзиядагы жанашылдыкты оньщ туршен 1здеген А.Сулейменовтщ «Тур туралы 6ipep
сез1» («Жулдыз», 1963, №4) осы мэселе тещ репндеп n k ip алысуды ерппте тусп. Шешен
тшмен кесше жазылган келемд1 макала эдеби журтшыльщты кещрек ой белюуге шакырды.
Мэселеш кецшен камтып жазган Аскар да «эдебиет дэу1р, уакыт кешшщ тек сонында журе
алмайды, оньщ орны алдында, ол - керуенбасы, ол - ем1рдщ кайнаган ортасында, ол - курес-
кер» дей келш, «Бугш п эдебиет заман адамыньщ интеллектуалдык eMipi болганда, сол
эдебиеттщ эстетикалык орындалуы жаца 6ip турл к элементтерд1 кажетсшедь Оны 6i3 кай-
дан 4здейм1з?» деген мэселе кояды.
Автор тур мэселесшщ шпндеп бастысы деп, «баяндау стшпн» арнайы сез етедь Онда да
баяндау стшпндеп «мен» (кешпкер атынан баяндау), «ол» (автор атынан баяндау) мэceлeciнe,
ягни «жазушы калай жазу керек;
6ipiHnri жакпен бе, ушшпп жакпен бе, элде еке>тмен де ме?» -
деген тургьвдан келед1. Аскар осы мэселенщ элемд!к эдебиетте калайша шепимш тауып
келе жаткандыгын шола келш, казак эдебиетвдеп М .Эуезовп, С.Ерубаевты,
F.MycipenoBri, ТАхтановты жаксы жактарынан айтады. Ал осы тургыдан Г.Мустафиннщ шыгармашылы-
гын жогары багалайды. «Сонымен
6ipre б!зде ез1нщ стильд1к ер екш елт жок, эпигондар да
жепп жатыр. Жазуында творчесволык тыныс жок, терец бойлар тамыры жок. Дэу1р сипатын
шыгарманыц жалпы эстетикалык рухынан емес, тарихи адамдардыц фамилиясынан, жалац,
хроникалык мэл1меттерден кересщ», «осы ретте едэу1р мецгерщд1 деп журген автор атынан
баяндаушы, ушшпп жактын ез1н б1здщ
6ipa3 жазушылар уйпалактатып, берекетш ап, мурнын
самайына шыгарып ж1берген1 хак», «Сонан келед1 де туйел1 адамныц ыргагындай б1ркели
шубатьшган баяндау, баяндау. Басканы койганда, е й мастыц елб1реген cesiMiH де аркандай
шубатып жатады. Геройдыц жатканын, турганын, Timi сур1нген1н де баяндап мез1 кылады.
Баяндау устшде сейлем ыргагы да езгермейд1, диалогта да эмоциялык дарш жок» («Жулдыз»,
1963, №4, 128, 134 беттер).
Автордыц ойынша, «Казак прозасы 6ipiHmi жакты ш те н тепкшеп, жет1мс1ретш жур»,
«б1здщ
