5 Практикалық сабақтың тақырыбы: Өмір бойы жалғасатын әлеуметтену: институттар мен үрдістер Тапсырма
жүктеу/скачать 51,65 Kb.
|
1 2
Байланысты:5 Практикалық сабақтың тақырыбы Өмір бойы жалғасатын әлеуметтен-emirsaba.org
- Бұл бет үшін навигация:
- Жыныс пен жыныс арасындағы айырмашылық
- Гендердің әлеуметтік құрылысы
- Гендердің негізгі әлеуметтану теориясы
|
5 Практикалық сабақтың тақырыбы: Өмір бойы жалғасатын әлеуметтену: институттар мен үрдістер Тапсырма № 5 Практикалық сабақтың тақырыбы: Өмір бойы жалғасатын әлеуметтену: институттар мен үрдістер Тапсырма: 1. Индивид пен қоғам арасындағы қарым-қатынас. 2. Әлеуметтену кезеңдері.Гендерлік әлеуметтену. 3. Рөлдер және мәртебелер. 1. Индивид пен қоғам арасындағы қарым-қатынас. Қарым-қатынас – адамдардың бір-бірімен байланысы, оның барысында психикалық байланыс пайда болады, ол ақпарат алмасу, өзара әсер ету, өзара көңіл білдіру, өзара түсінісі түрінде кәсіби дамуы аңғарылады. Қарым-қатынас – адамдар арасында ақпарат алмасу. Адам өзінің іс-әрекетінде және күнделікті тұрмысында басқа адамдармен әруақытта да қарым-қатынаста болады. Тәрбиенің нәтижесінен жаңа туған баланың психикалық әрекеттері біртіндеп дифференцияланып, дами келе, жаңа сапалардың пайда болуына әзірлік жасалады. Баланың онтогенетикалық дамуы тек оқу-тәрбие арқылы ғана әсер етумен дамиды, оның психикасының дамуына ересек адамдар қоршауы ереше әсер етеді. Сонымен қатар, даму қалыпты болуы үшін балаға әсер етуші сыртқы жағдайлардың, тәрбиенің, оқудың дұрыс ұйымдастырылуы және баланың белсенді түрде әрекет етуі шарт. Қарым-қатынас нәтижесінде баланың тілі шығып, сөйлей бастуы психика дамуының басты белгісі болып табылады. Баланың сыртқы дүние болмыстарымен байланыстары кеңейіп, айналасындағы заттарды, болмыстарды тануы ұлғая түседі. Ол түрлі болмыстарды бір-бірінен ажыратып, олардың кейбір байланыстарын аша бастаумен бірге, өзін де айналасындағы дүниеден біртіндеп ажыратып, бөле бастайды. Бала айналасындағы қоршаудың құлы болмай, ол қоршауға өзінше әсер етеді, оны өзгертуге, әлі келгенше өзіне бағындыруға тырысады. Баланың бұдан былайғы өмірінде сананың пайда болуымен бірге барлық психикалық функциялар қайта құрылып, өршіп, ілгері қарай дами түседі. Сана пайда болумен бірге бала өзін-өзі танып, өз қоршаудағы (жанұя, балабақша, т.б.) орнын біле бастайды. Сыртқы дүниемен қарым-қатынасының өзгеруі, онда жаңа мұқтаждықтар мүдделер, әрекеттердің жаңа формаларын тудырып, дами түсуіне себепші болады. Тәрбие мен оқудың әсерімен бала психикасы біртіндеп ересек адамдардың психикасына айналады. Балалардың жасын түрлі кезеңдерге бөлуде олардың іс-әрекетінің түрлі сатылардан өтуіне, анатомиялық-физиологиялық және психологиялық дамудың өзгешеліктерін бір-бірінен ажыратпай, бәрін бірге алып қарастыру керек. Алғашқы балалық (бөбектік) шақ, яғни балабақша жасындағы балалар (туғаннан 3 жасқа дейін), мектеп жасына дейінгі балалар (3-тен 7 жасқа дейін), кіші мектеп жасындағы оқушылар (7-ден 11 жасқа дейін), орталау мектеп жасындағы оқушылар (11-ден 14 жасқа дейін), орта мектеп жасындағы оқушылар (14-тен 18 жасқа дейін.). Мектеп жасына дейінгі баланың нақтылы қоршауы – үй іші мен балалар бақшасы. Бұл жастағы баланың негізгі әрекеті – ойын. Ойын арқылы бала айналасындағы дүниемен танысады. Баланың ойынды өзі ұйымдастыра алуы, белгілі ережелерге бағына бастауы, ойынды жеткізуі, ондағы заттармен олардың қарым-қатынастарын, тұрмыстағы қиялының пайда болып, өзінше ақиқатты өзгертіп құрастыра білуі – ерік саналарының дами бастағандығын көрсетеді. Ол біртіндеп айналасындағы дүниеге қарым-қатынасын өзгерте бастайды. Қоршаған дүниені танудың өскелең мүмкіндіктері баланың ынтасын өзіне жақын адамдардың тор шеңберінен шығарып, іс-әрекетті өзара қарым-қатынас формаларының байсалды түрлерін (оқу, еңбек) үлкендер арасында болатын алғаш игере бастауға жеткізеді. Бала өз құрдастарымен бірлескен іс-әрекетке кіріседі, өз іс-әрекеттерін олармен келісуді жолдастарының ықылас, пікірлерімен санасуды үйренеді. Мектепке дейінгі бүкіл балалық шақ бойына балалар іс-әрекетінде қабылдау, ойлау, есте сақтау және мінез-құлқын қалыптастырады, оған қоса адамның жеке басын қалыптастырудағы әрбір жаңа қадам шарттардың ықпалын өзгертеді, одан әрі тәрбиелеу мүмкіндіктерін арттырады. Мектеп жасындағы балалардың негізгі іс-әрекеті – оқу. Ойын қосымша әрекетке айналады. Бала мұғалімнің жәрдемімен адам баласының ғасырлар бойы жинастырған ғылыми-білімнің негіздерін жүйелі түрде ғана ұға бастайды. Енді ол бұрынғыдай көрінгенге қызығып, ойнап кете беруге құмартпайды. Өйткені оқушының арнаулы міндеттері болып, сол міндеттерді бала дұрыс атқаруға тырысады.Оқу баланы ақыл-ой еңбегіне үйретеді. Ортаңғы кластағы балалар өзінің болашағын ойлай бастайды, сөйтіп келешектегі қоғамдық еңбекке дайындалады. Оқу мен тәрбие – қоғамның балаға тигізетін ең күшті әсерлерінің бірі. Оқу-тәрбие жұмысында балаларды адам баласы тарихында жиналған мәдениет мұрасымен (ғылым, техника, өнер) таныстырып, оларға бір жүйелі және тиянақты білім беру, адамгершілік рухында тәрбиелеу арқылы олардың психикасын қалыптастырып, дамытады. Баланың бүкіл өмірі үлкендерге байланысты, олар ұйымдастырып, бағыт беріп отырады. Және ерте сәбилік шақтан үлкендерден үйрене бастайды. Ол жүруді, заттарды дұрыс қолдануды, сөйлеуді ғана емес, ойлауды, сезінуді, өзінің мінез-құлқын басқаруды да үйренеді. Үйрету егер психикалық дамудың бала жеткен дәрежесіне лайықталып жүргізілсе ғана табысты болады. Бала қоғамдық тәжірибені бойына сіңіре, адамға тән әр түрлі іс-әрекетті игере отырып дамиды. Ал, оған бұл тәжірибені беретін де, оның бойында бұл іс-әрекеттерді қалыптастыратын да – үйрету. Демек, үйрету баланың дамуына ыңғайластырыла жүргізілмеуі, оның артында қалмауы тиіс. Үйретудегі әрбір жаңа қадам баланың даму аймағын пайдаланады және сонымен бірге онан әрі үйретудің алғы шарты болып табылатын жаңа аймақ жасайды. Мектептің ролі балаға адамның нақты қызметінің әр трі үшін (қоғамдық өндірістің, ғылымның, мәдениеттің әр учаскесіндегі жұмыс) қажетті білім мен іскерлікті үйрету және тиісті психикалық сапаларды дамыту болып табылады. Бала туғаннан бастап мектепке барғанға дейінгі кезеңнің маңызы қоғамда өмір сүру үшін әр адамға қажетті неғұрлым жалпылама, бастапқы білім мен іскерлікті, әрбір адамға қоғамда өмір сүру үшін қажетті адамның жеке басының психикалық сапалары мен қасиеттерін қалыптастыру болып табылады. Бұларға тілді игеру, тұрмыс заттарын қолдану, кеңістік пен уақытты бағдарлауды дамыту, қабылдау, ойлау, елестетудің т.б. адамға тән формаларын өрістету, басқа адамдармен өзара қарым-қатынастың негіздерін қалыптастыру,әдебиет пен өнердің туындыларын оқып, үйрене бастау жатады. Адамның кәсіби қарым-қатынасы еңбек арқылы қанағаттандырылады. Еңбек – адам тіршілігіндегі бірінші қажеттілік. Сондықтан, қоғамдағы тәлім-тәрбиенің өзекті мәселесі – адамды еңбек ету қажеттілігіне баулу. Еңбек – адамның іс-әрекетінің негізгі түрі және барлық материалдық игіліктерді өндірудің қайнар көзі. Еңбек адам тiршiлiгiнiң арқауы, оның өмiр сүруiнiң басты шарты. Еңбектiң адам сана-сезiмiнiң қалыптасуына қалайша әсер ететiндiгi жөнiнде К. У. Ушинский: “…Еңбек тән мен рухани адам жаратылысының және жер бетiндегi адамның тiршiлiгiнiң күрделi заңына айналады, ол адам тәнiнiң, адамгершiлiгi мен ақыл-ойының жетiлуiнiң жағдайы, оның адамгершiлiк ар-ұяты, бостандығы және ақыр аяғында қуанышы мен бақыты болып табылады” дейдi. Еңбек әрекетiнiң психологиялық табиғатын А. С. Макаренко былайша түсiндiредi: “Адам жұмысты сүйiп iстейтiн болса, одан саналы түрде қуаныш сезетiн болса, еңбек ол үшiн жеке басын және талантын тудырудың негiзгi формасы болатын болса, сонда ғана творчестволық болуы мүмкiн. Еңбекке мұндай көзқарас мүмкiндiгi, тек еңбекке күш салу нағыз әрекетке айналған кезде ғана, ешбiр жұмыс көңiлсiз болып көрiнбейтiн болса, онда бiр мағына болса ғана туады”. Ұлы педагог индивидтің еңбексiз тәрбиенi дұрыс тәрбие деп түсiнуге болмайтындығын, еңбек адамның кәсіби дамуын, өз ісінің маманы ретінде қалыптастыратын негiзгi фактор екендiгiн еске салады. Жалпы еңбек әрекетiнiң (жеке және ақыл-ой) негiзгi ерекшелiгi — оның жоспарлылығы мен белгiлi тәртiпке бағынатындығында. Адамның кәсіби дамуы үшін еңбек процесiнің қызметкерде арнаулы бiлiм жүйесi, дағды, икемдiлiктердiң болуын, зейiндiлiктi, күштi ерiк күшiн, белгiлi еңбек тәртiбi қажет етедi. Еңбек үстiнде кiсi өзiне, қоғамға қажеттi материалдық игiлiктердi өндiрумен бiрге өзiнiң психологиялық қасиеттерiнiң жақсы жақтарын (еңбек сүйгiштiк, тәртiптiлiк, ұқыптылық т. б.) бiртiндеп қалыптастырып отырады. Еңбек үстiнде кiсiнiң өз кәсібін меңгеруі үшін, өзiне-өзi қызмет ете алу қабiлетi. 2. Әлеуметтену кезеңдері.Гендерлік әлеуметтену. Гендердің әлеуметтануы әлеуметтанудағы ең ірі субфельдиялардың бірі болып табылады және гендердің әлеуметтік құрылымын сыни түрде талдайтын теориялар мен зерттеулердің ерекшеліктері, қоғамдағы басқа әлеуметтік күштермен гендерлік өзара әрекеттесуі және жалпы гендерлік құрылымның жалпы әлеуметтік құрылымға қатысты екенін көрсетеді. Әлеуметтанушылар осы субфилде әртүрлі зерттеу әдістерімен, соның ішінде жеке басын сәйкестендіру, әлеуметтік өзара әрекеттесу, билік пен қысымшылық, жыныс, сынып, мәдениет , дін және сексуалдық сияқты басқа нәрселермен өзара әрекеттесудің кең ауқымын зерттейді. басқалар. Жыныс пен жыныс арасындағы айырмашылықГендерлік әлеуметтануды түсіну үшін әлеуметтанушылардың гендер мен жынысты қалай анықтау керектігін түсіну керек. Еркек / әйел, еркек / әйел ағылшын тілінде жиі кездесетін болса да, олар шын мәнінде екі түрлі нәрсе: жыныстық қатынас және жыныс туралы айтады. Бұрынғы, секс, әлеуметтанушылар ұрпақты болу органдарына негізделген биологиялық санат болуы деп түсінеді. Көптеген адамдар ерлер мен әйелдердің санатына жатады, алайда кейбір адамдар жыныстық органдармен туындайды, олар ешқандай категорияға сәйкес келмейді және олар интернеш ретінде белгілі. Кез-келген жағдайда, секс дене бөліктеріне негізделген биологиялық классификация болып табылады. Гендер, екінші жағынан, өзіндік ерекшелігіне негізделген әлеуметтік жіктеу, өзін таныту, мінез-құлық және басқалармен өзара әрекеттесу. Әлеуметтанушылар гендер туралы үйренген мінез-құлық пен мәдениетті тәрбиелеу ретінде қарастырады, сондықтан әлеуметтік санат. Гендердің әлеуметтік құрылысыБұл гендер әлеуметтік құрылым, әсіресе, ерлер мен әйелдердің әртүрлі мәдениеттерде қалай әрекет ететінін және кейбір мәдениеттер мен қоғамдарда, басқа жыныстыларда қалай болғанын салыстыра отырып айқын көрінеді. АҚШ сияқты Батыс индустрияландырылған елдерде адамдар ерлер мен әйелдерді әртүрлі және қарама-қайшылықтармен қарайтын дихотомиялық тұрғыдан ерлік пен әйелдікке қатысты пікірге келеді. Басқа мәдениеттер, алайда, бұл болжамға қарсы тұрады және ерлер мен әйелдіктің нашар көріністеріне ие. Мәселен, тарихи түрде навахо мәдениетінің адамдарда анатомиялық қалыпты ерлер деп аталатын, бірақ ерлер мен әйелдердің арасында болатын үшінші гендер деп аталатын мәдениет санаты болды. Бердахтар басқа қарапайым адамдарға (Бердачтар емес) үйленді, бірақ олар бүгінгі Батыс мәдениетінде болғандықтан гомосексуальды деп есептелмеген. Бұл социализация үрдісі арқылы гендерлік тәжірибені үйренуімізді білдіреді. Көптеген адамдар үшін бұл процесс ата-аналар ұрықтың жынысы негізінде гендерлік есімдерді таңдап, келіп түскен нәресте бөлмесін безендіріп, ойыншықтар мен киім-кешектерді түрлі-түсті кодтау және жыныстық жолмен көрсету арқылы бастайды. мәдени күту мен стереотиптер. Содан кейін, сәбилерден бастап біз отбасы, тәрбиешілер, діни лидерлер, құрдастар топтары және кең қауымдастықпен араласып жатырмыз, олар бізден күтілетін нәрсені сыртқы келбеті мен мінез-құлқы жағынан үйретуде, олар бізді бала немесе қыз. Бұқаралық ақпарат құралдары мен танымал мәдениет гендерімізді оқытуда маңызды рөл атқарады. Гендерлік әлеуметтенудің бірден бір нәтижесі - өзін ер адам немесе әйел ретінде анықтау болып табылатын гендерлік сәйкестікті қалыптастыру. Гендерлік сәйкестік басқалар мен өзіміз туралы қалай ойлайтынымызды, сондай-ақ мінез-құлыққа әсер етеді. Мысалы, гендерлік айырмашылықтар есірткі мен алкогольді асыра пайдалану, зорлық-зомбылық, депрессия және агрессивті жүргізу ықтималдығы бар. Гендерлік сәйкестік бізде киім киюімізге және өзімізге қалай ұсынылатынымызға, сондай-ақ «нормативтік» стандарттармен өлшенгендей, біздің денемізге қалай әсер ететініне ерекше әсер етеді. Гендердің негізгі әлеуметтану теориясыӘрбір негізгі социологиялық құрылымның гендерлік көзқарастары мен қоғамның басқа аспектілеріне қатысты өз көзқарастары мен теориялары бар. Жиырмасыншы ғасырдың ортасында функционалистік теоретиктер ер адамдар қоғамның рөлін атқарған, ал әйелдер қоғамның пайдасына жұмыс істейтін мәнерлі рөлдерді толтырды. Олар қазіргі заманғы қоғамның үздіксіз жұмыс істеуі үшін маңызды және қажетті еңбек секциясын бөлуді қарастырды. Бұдан басқа, бұл перспектива біздің әлеуметтенуіміз тағайындалған рөлдерге гендерлік теңсіздікті ерлер мен әйелдерді отбасы мен жұмыс туралы әртүрлі таңдау жасауға ынталандыру жолымен көрсетеді. Мәселен, бұл теоретиктер әйелдердің таңдауы бойынша теңсіздікті көреді, егер олар өздерінің рөлін атқаратын отбасылық рөлдерді таңдап, басқарушы тұрғыдан құнды қызметкерлерді азайтатын болса. Дегенмен, социологтардың көбі қазір бұл функционалистік көзқарасты ескірген және сексисттік деп санайды және қазіргі таңда жалақы айырмашылығы ерлер мен әйелдердің отбасылық жұмыс балансы туралы таңдаудан гөрі, жыныстық тұрғыда терең ойлануына әсер ететінін дәлелдейтін көптеген ғылыми дәлелдер бар. Гендерлік әлеуметтанудың кең таралған және қазіргі заманғы көзқарасы, біз білетініміздей, гендерлік мәселелерді шешетін микро деңгейдегі күнделікті өзара әрекеттесуді қарастыратын символикалық өзара іс-қимыл теориясы. Батыс және Зиммерман әлеуметтанушылары осы көзқарасты 1987 жылы «гендерлік әрекеттесу» туралы мақаласымен таныстырды, онда гендер - бұл адамдар арасындағы өзара әрекеттесу арқылы қалай пайда болатыны туралы, сондай-ақ өзара іс-қимылдың жетістігі. Мұндай көзқарас гендерлік тұрақсыздық пен тұрақтылықты айқындайды және өзара әрекеттесу арқылы адамдар жасайтындықтан, бұл түбегейлі өзгеретінін мойындайды. Гендерлік әлеуметтану шеңберінде конфликт теориясы негізінде гендерлік және жорамалдар мен гендерлік айырмашылықтар туралы болжамдар адамдардың ерлерге берілуіне, әйелдерге қысым көрсетуіне және ерлерге қатысты әйелдердің құрылымдық теңсіздігіне әкеледі. Бұл әлеуметтанушылар әлеуметтік құрылымға салынған гендерлік күштер динамикасын көріп, патриархалдық қоғамның барлық аспектілерінде көрініс тапты. Мәселен, осы тұрғыдан алғанда, ерлер мен әйелдердің арасындағы жалақы теңсіздіктері ерлердің тарихи күштерінен әйелдердің еңбегін құнсыздандыруға және әйелдердің еңбегі қамтамасыз ететін қызметтердің топтары ретінде пайдасына әкеледі. Жоғарыда сипатталған үш теорияның аспектілеріне негізделген феминистік теоретиктер гендерлік негізде теңсіздік пен әділетсіздікті тудыратын құрылымдық күштерге, құндылықтарға, дүниетанымдық көзқарастарға, нормаларға және күнделікті мінез-құлықтарға назар аударады. Ең бастысы, олар сондай-ақ осы әлеуметтік күштерді өздерінің гендеріне ешкімнің жазаланбайтын әділетті және тең құқылы қоғамды құру үшін қалай өзгертуге болатынын қарастырады. 3. Рөлдер және мәртебелер. Адам әлеуметтік тіршілік иесі болғандықтан түрлі әлеуметтік топтармен қарым-қатынас жасайды. Ол белгілі бір топтың ғана мүшесі болатын жағдай іс жүзінде кездеспейтіндіктен индивидтің әр түрлі топтарға қатысты жағдайын, сондай-ақ оның әрбір топқа қатысты функционалдық мүмкіндіктерін талдау үшін социологияда әлеуметтік мәртебе мен әлеуметтік рөл ұғымдары пайдаланылады. Әлеуметтік мәртебе деп адамның топтағы немесе қоғамдағы позициясын, жағдайын айтады. Әлеуметтік мәртебе индивидтің жан-жақты және сонымен бірге жалпылама сипаттамасын: кәсібін, біліктілігін, атқаратын жұмысының сипатын, лауазымын, материалдық жағдайын, саяси ықпалын, іскерлік байланыстарын, ұлтын, дінін, жасын, отбасылық жағдайын, туыстық байланыстарын және т.б. қамтиды. Барлық әлеуметтік мәртебелерді негізгі екі түрге бөлуге болады: белгіленген және қол жететін мәртебелер. Тұлғаның күш-жігері мен сіңірген еңбегінен тыс қоғам тарапынан белгіленгенмәртебе этникалық шығу тегі, туған жері, отбасы, жынысы мен жасы т.б. факторлармен байланысты. Қол жеткен мәртебе адамның өзінің күш жұмсауымен анықталады (мысалы, жазушы, генерал, студент, директор және т.с.с.). Адамның қандай да бір мәртебеге ие болғаны (кей кезде тіпті оның тұлғасының осы мәртебемен теңестірілуі) сәйкестендіру деп аталады. Және де сәйкестендіруге туғаннан ие болғанына немесе күш-жігер жұмсауының нәтижесінде қол жеткізгеніне қарамастан, қалай болған күнде де оны жеке адам өзінің айналасындағы басқа адамдармен қарым-қатынас жасау процесі арқылы меңгереді. Мәселен, бір адам көптеген мәртебеге ие болады, осылайша көптеген топтар мен ұйымдарға қатысады. Ол - еркек, әке, ұл, бауыр, оқытушы, профессор, партия мүшесі және т.с.с. Бір адам иеленген барлық мәртебелер жиынтығы мәртебелік жиым деп аталады. Әдетте, адамды басқа адамдармен сәйкестендіретін немесе оның өзін-өзі сәйкестендіретін мәртебелерінің бірі басты мәртебе, сол адамның өзіне тән болады. Басты мәртебе салыстырмалы түрде алынады - ол адамның жынысына, нәсіліне немесе кәсібіне байланысты емес. Өмірдің сәні мен салтын, адамның мінез-құлық үлгісін анықтайтын мәртебесі әрқашан басты мәртебе болып табылады. Мұндай мәртебе көбінесе негізгі жұмыс орнындағы лауазымына байланысты болады. Бір адамда әлеуметтік мәртебе және жеке басының мәртебесі болатынын ажырата білген жөн. Жеке басының мәртебесі - адамның өз айналасында ие болған позициясы, оған туысқандарының, әріптестерінің, достарының берген бағасы. Бірдей мәртебеге ие болған адамдар әр түрлі әлеуметтік мәртебелерге де ие болуы мүмкін және керісінше. Мынадай айырмашылығын көрсетуге болар еді: жеке басының мәртебесі -адамның шағын (әдетте бастауыш) топтардағы жағдайы, ал әлеуметтік мәртебесі - үлкен әлеуметтік қауымдастықтағы позициясы. Әлеуметтік мәртебенің сипатты белгісі оның жеке адамға қатысты болмайтындығы, ал жеке басының мәртебесі адамның жеке қасиетін білдіреді. Әлеуметтік мәртебенің және жеке басының мәртебесінің айырмашылығы адамның өзі қатысатын ресми немесе бейресми ұйымның құрылымында ие болатын беделі мен ықпалынан айқын көрінеді. Жеке басының мәртебесіне қол жеткізу әлеуметтік мәртебеге қарағанда әлдеқайда жеңіл. Қоғамдық пікірде басқаларға қарағанда көбірек бағаланатын мәртебелер мен әлеуметтік топтардың иерархиясы жасалып, қолдау табады, бірақ ешбір құжатта белгіленбейді. Мұндай иерархиядағы орын “дәреже” деп аталады [16]. Индивид бір топта жоғары, ал екіншісінде төмен дәрежені иеленетін болса, не болмаса бір мәртебенің құқықтары мен міндеттері басқа мәртебенің құқықтары мен міндеттерін орындауға қайшы келетін немесе кедергі жасайтын болса, онда топтар арасында немесе топтар ішінде қарама-қайшылықтар туындауы мүмкін. Қоғамның адамға қоятын талаптарының жиынтығы нақты әлеуметтік мәртебемен байланысты. Әлеуметтік жүйеде берілген мәртебені иеленетін адамның орындайтын іс-әрекеттерінің жиынтығы әлеуметтік рөлдің мазмұнын білдіреді. Әрбір мәртебе әдетте бірқатар рөлдерді қамтиды. Осы мәртебеден шығатын рөлдердің жиынтығы рөлдік жиым деп аталады. Әлеуметтік рөлдер теориясында екі негізгі көзқарас кеңінен көрсетілген. Рөл ұғымының өзін ең алғаш жүйелі түрде 1930 жылдардың бас кезінде символикалық интеракционизм теориясының негізін салушы Дж.Г. Мид пайдаланған. Ол рөлдерді адамдар арасындағы эксперименттік және сонымен қатар жасампаздық сипаты бар өзара қарым-қатынас өнімі деп сипаттаған. Мидтің әлеуметтік философиясы әуел бастан балалардың қоғамға қалай бейімделетініне және рөлдерді қабылдау жолымен, яғни өз қиялындағы басқалардың - әкелерінің, аналарының, мұғалімдерінің, дәрігерлердің рөлдерін салыстыра отырып, өзінің әлеуметтік мәнін қалай дамытатынына қызығушылық танытқан. Ересектер де өз мінез-құлықтарында өздерінің рөлдерін жасау үшін басқа адамдардың рөлдерін өз бойына “өлшеп көруді” пайдаланады. Символикалық интеракционизм теориясына сәйкес әрбір рөл өзіне басқа рөлдермен қарым-қатынасты қамтиды; мысалы, “мұғалім” рөлін “оқушы” рөлінсіз түсіну мүмкін емес және ол оқушының өзіне тән мінез-құлқы мен арақатынасы тәрбиешінің өзіне тән мінез-құлқы ретінде анықталуы мүмкін. Өзара қарым-қатынас процесі адамдардың өз рөлдерін атқара отырып, басқалардың рөлдеріне қатысты қалыптасқан азды-көпті тұтас үғымды және басқалар рөлінде іс-әрекет жасайтын адамдардың шынайы жауап әрекеттерін әрқашан тексеретінін, ондай тұжырымдамаларды нығайтып немесе күмән туғызатынын білдіреді. Бұл өз кезегінде адамдарды өздерінің рөлдік мінез-құлықтарын сақтауына немесе өзгертуіне жетелейді. Екінші көзқарас Р.Линтоннан бастау алады (1936). Кейіннен бұл көзқарас функционализмнің құрамдас бөлігіне - қазіргі заманғы социологияның неғұрлым ықпалды мектептерінің біріне айналды. Функционализм рөлдерді маңызды белгіленген және статикалық (яғни өзгермейтін) нәрселер ретінде қарайды. Бұл ұғымдар қоғам өмірінде тамыр жаяды және мінез-құлықты рөлдер арнасына енгізетін әлеуметтік нормалардан көрініс табады. Жаңа көзқарас рөлдер басқа рөлдермен жиі байланыста анықталуы мүмкін екендігін мойындайды, алайда өзара қарым-қатынас процесінің өзі жаңа рөлдер туғызуы немесе барларын жаңғыртуы мүмкін деп есептемейді. Әрине, жеке адамдар басқа рөлдерді атқарушы адамдармен қарым-қатынас барысында өз рөлдерінің мазмұны туралы және олардың атқарылуы қаншалықты сәтті екендігі туралы ақпарат ала алады. Әлеуметтік рөлді екі қырынан қарастырған жөн: рөлдік күту және рөлдік атқару. Осы екеуінің арасында толық дәлме-дәл келу ешқашан болмайды. Бірақ олардың әрқайсысының адамның мінез-құлқында үлкен маңызы бар. Біздің рөлдеріміз ең алдымен бізден басқалардың не күтетіндігімен анықталады. Бұл күтулер сол тұлға ие болатын мәртебемен шендеседі. Егер кімде-кім біздің күткенімізге сай келетіндей рөл атқармаса, онда қоғаммен белгілі бір қақтығысқа ұшырайды. Рөлдік талаптар (күтулер) әлеуметтік мәртебе төңірегінде топтасқан нақты әлеуметтік нормаларға айналады. Рөлдің нормативтік құрылымында 4 элемент бөліп қаралады: берілген рөлге сәйкес келетін мінез-құлықтың түрін сипаттау; берілген мінез-құлықпен байланысты алдын ала белгілеулер (талаптар); белгіленіп қойылған рөлдің орындалу бағасы; санкция - әлеуметтік жүйе талаптары шеңберіндегі қандай да бір әрекеттің әлеуметтік салдарлары. Айта кететін бір жайт, кез келген рөл мінез-құлықтың таза моделі болып табылмайды. Жеке адамның мінезі рөлдік күтулер мен рөлдік мінез-құлықтар арасындағы басты байланыстырушы буын қызметін атқарады. Бұл нақты адамның мінез-құлқы таза схемаға сыймайды деген сөз. Ол бірегей, өзіне ғана тән рөлдерді өзінше түсіну және түсіндіру әдістерінің өнімі болып табылады. Әлеуметтік орта адамдарды өз рөлдерін дұрыс орындауға қалайша мәжбүр етеді? Бұған санкциялар механизмі қызмет етеді. Белгілі бір мәртебеге ие болған адам өзін біз күткеннен бөлек ұстайтын болса, әрине, біз қандай да бір жолмен өзіміздің қанағаттанбайтынымызды, ашу-ызамызды білдіреміз; ал егер де керісінше адамдар өз рөлдерін өз деңгейінде атқарса, онда біз оларға өзіміздің құптайтынымызды, ынталандыратынымызды білдіреміз. Сол арқылы социум адамдарды жалпы қоғам үшін ең болмағанда әлеуметтік жағынан жақын ортаға қолайлы арнаға бағыттайды. Әлеуметтік рөлдерді қоғамдағы сан алуан түріне қарай қандай да бір тиімді зерделеу олардың кем дегенде жалпы жіктелуін талап етеді. Мұндай әрекетті Т.Парсонс жасап көрген. Ол негізгі бес өлшемді бөліп көрсеткен, олардың көмегімен кез келген рөлді сипаттауға болады. 1. Эмоциональдік деңгейі. Барынша әділ мінез-құлық күтілетін рөлдер болады, Мысалы құқық қорғау органдары қызметкерлерінің рөлдері. Сонымен қатар, егер де әйелі өзін-өзі эмоциональді сабырлы ұстаса, онда күйеуі оған онша дұрыс қарай қоймауы мүмкін. 2. Алу тәсілі. Рөл дегеніміз белгілі бір мәртебе иесінен күтілетін мінез-құлық екенін ескере отырып, біз мәртебе сипатының рөлдің сипатына да ықпалын тигізетіндігін күтуге құқылымыз. Іс жүзінде кейбір рөлдердің бейнелері олардың мәртебелеріне қосып жазылған сипатымен негізделеді; басқа рөлдер ие болатын мәртебесімен қоса алынады (әрине, қандай да бір рөлдерді дұрыс атқару үшін оларды иеленушілердің “оқып-жаттығуына” тура келеді). 3. Көлем. Рөлдердің кейбіреулері өзара қарым-қатынастың белгілі бір қырларымен едәуір қатаң шектелген. Мысалы, егер де жоғары оқу орынының оқытушысы емтиханда студент білімінің деңгейін бағалауда студенттің өткен материалды қалай меңгергеніне қызығушылық танытып қана қоймай, оның діндарлық дәрежесін немесе саяси сенімін назарға алатын болса, онда бұл оның рөл шеңберінен шыққандығын, демек оны дұрыс орындамайтындығын білдіреді. Сонымен қатар, мысалы, әке рөлі мен бала рөлі арасындағы арақатынас шеңбері неғұрлым кең, өйткені әкесін бала өмірінің әр алуан жақтары алаңдатуға тиіс. 4. Ресмилендіру деңгейі. Көптеген рөлдердің атқарылуы ресмиленген, яғни оның өзіндік сипаты бар. Іс жүзінде формальді ұйымдардың көпшілігінде - әсіресе бюрократиялық, әскери және жартылай әскери ұйымдарда рөлдердің барлығы осындай. Бұл жерде мінез-құлық ережелері нақты шектелген, ал импровизация диапозоны онша үлкен емес (ұйымдар теориясы көрсеткеніндей толық алынып тасталмаған). Басқа бір шеті - әкенің немесе достың рөлі сияқты әлсіз шектелген рөлдер, мұнда жеке басқа тән сәттерді енгізетін диапазон ауқымы неғұрлым кең. 5. Уәждеу. Түрлі рөлдерді атқару әр түрлі уәждермен негізделген. Біз бизнесменнен өзінің ақшасын, уақыты мен қажыр-қайратын өз қауымдастығының гүлденуі немесе өзі жалдаған қызметкерлерінің баюы үшін жұмсауын күте қоймасымыз анық; оның негізгі мақсаты - барынша көп пайда табу (алдымен - одан да көп пайда табу үшін қаражатын іске жұмсау және т.с.с.). Саясаткер жеке билігінің ауқымын ұлғайтуды басшылыққа алады. Әлеуметтік қамсыздандыру қызметкерлері болса клиенттерінің әл-ауқатын жақсартуды мақсат етеді. Бұл уәждердің барлығы, әрине, кей жерде өз бағыттылығы бойынша ішінара үйлесім тауып жатса, кей жерде бір-біріне қайшы келіп, күрделі әлеуметтік қарым-қатынастармен астарласып жатады. Рөлдерді жіктеудің барлық белгілерінің ішінде уәждеу белгісі тікелей есепке алу мен талдауға оңай көне қоймайды. Әрбір адам көптеген әр түрлі жағдайларда бірнеше рөлдер атқаратын болғандықтан рөлдер арасында қақтығыс пайда болуы мүмкін. Жалпы алғанда рөлдік қақтығыстардың екі түрін бөліп қарауға болады: рөлдер арасындағы және бір рөлдің шегіндегі. Қақтығыстар екі және одан да көп рөлдер көбіне тұлғаның бір-біріне сәйкес келмейтін, қақтығысатын міндеттерін қамтиды. Мысалы, жұмыс істейтін әйел өзінің негізгі жұмысының талаптарын оның үй шаруасындағы міндеттерін орындаумен қақтығысқа келеді деп есептейді. Мұндай қақтығыс рөлдер арасындағы қақтығысқа жатады. Ішкі шиеленістер мен қақтығыстардан, мүдделер қақтығысы дейтіннен таза болатын рөлдер көп емес, Мысалы индивид жағдайдың әсерімен оның мүддесіне не болмаса оның ішкі ұстанымдарына жауап бермейтін рөлді атқарған кезді алайық. Егер де қақтығыс насырға шапса, онда ол рөлдік міндеттерді орындаудан бас тартуға, сол рөлден шығуға, ішкі жан күйзелісіне әкеп соғуы мүмкін. Рөлдік шиеленістің төмендеуіне көмектесетін әрекеттердің бірнеше түрін бөліп қарауға болады. Рөлдерді оңтайландыру - тұлғаның қандай да бір жағдайды қиын қабылдауына қарсы оған әлеуметтік жағынан және жеке басына дұрыс болатын ұғымның көмегімен қорғанатын тәсілдердің бірі. Оңтайландыру рөлдік қақтығыс шындығын көңіл қалағанымен қол жетпейтін рөлдің жағымсыз жақтарын санадан тыс іздеу арқылы жасырады. жүктеу/скачать 51,65 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|
1 2