Отбасы-мүмкіндігі шектеулі баланың психоәлеуметтік және жеке мәселелерін жеңудің ең қуатты механизмі, сондықтан әлеуметтік-психологиялық қызмет мамандарының сенімін келесідей білдіруге болады: "балаға – отбасы арқылы, отбасымен бірге!». Мүмкіндігі шектеулі балалар тәрбиеленетін отбасыларға уақтылы көмек көрсету ата-аналардың психо-эмоционалдық күйзелісін төмендетуге ықпал етеді, олардың жеке басының бұзылуының пайда болуына, субдепрессиялық жағдайлардың дамуына жол бермейді.
Отбасы-мүмкіндігі шектеулі баланың психоәлеуметтік және жеке мәселелерін жеңудің ең қуатты механизмі, сондықтан әлеуметтік-психологиялық қызмет мамандарының сенімін келесідей білдіруге болады: "балаға – отбасы арқылы, отбасымен бірге!». Мүмкіндігі шектеулі балалар тәрбиеленетін отбасыларға уақтылы көмек көрсету ата-аналардың психо-эмоционалдық күйзелісін төмендетуге ықпал етеді, олардың жеке басының бұзылуының пайда болуына, субдепрессиялық жағдайлардың дамуына жол бермейді.
Мүмкіндігі шектеулі балалардың ата-аналарының субъективті әл-ауқатын зерттеу мамандардың жұмысының маңызды бағыттарын анықтауға, отбасылардың коммуникативті, медициналық, білім беру және басқа да қажеттіліктерін қанағаттандыру үшін олардың күш-жігерін тиімді бөлуге мүмкіндік береді. Ерекше білім беру қажеттіліктері бар балалардың ең көп санаттарының бірі-интеллектуалды дамуы бұзылған балалар: ақыл-есі кем және психикалық дамуы тежелген (бұзылған) балалар. Әр түрлі мәліметтерге сәйкес, соңғы жылдары мұндай балалардың саны едәуір өсті және жалпы балалар санының 5-тен 10% - на дейін құрайды
ШОлу
ШОлу
Психологиялық қорғаныс механизмдерінің әлсіз құрылымдалуы және олардың жетілмегендігі ақыл-ойы тежелген балалардың бейімделу қабілетін төмендетеді, бұл аномальды мінез-құлықтың әртүрлі формаларына әкеледі: үйден және мектептен қашу, оқудан бас тарту, мектеп тәртібі мен қоғамдық орындардағы мінез-құлық ережелерін бұзу, ұрлық, алкогольді теріс пайдалану, нашақорлық, суицидтік мінез-құлық, жыныстық қатынас ауытқулар мен басқа да бұзушылықтар. Көбінесе көмекші мектептердің оқушылары қылмыстық әрекеттерді, соның ішінде топтық әрекеттерді жасайды. Бұл жағдайда қоздырушы факторлардың қатарында ата-аналық мотивацияның даму деңгейінің төмендігі, балалармен қарым-қатынас дағдыларын нашар меңгеру, баланың да, оның режимінің де тұрмыстық жағын нашар ұйымдастыру бар. Сонымен қатар, ата-аналардың едәуір бөлігі отбасылық, кәсіптік және басқа салалардағы көптеген сәтсіздіктер, елеулі жеке проблемалар балаға әкеледі, ол өзінің сәтсіздігі, дәрменсіздігі және үмітсіздігі жағдайында
