Мен қазақпын, мың өліп, мың тірілген,
Жөргегімде таныстым мұң тілімен.
Жылағанда жүрегім күн тұтылып,
Қуанғанда күлкімнен түн түрілген
Әнұраным-жан ұраным,
Айтар әнім-сөйлер сөзім,
Туған жерім-сағынарым,
Мәнгі бақи шырқалады
Республика әнұраны
Бейбіт өмір тілеймін мен халқыма!
Туған тілім шұбарланба, жарқыра.
Тарихымызды таланттар көбейсін,
Бас иемін ата – баба рухына!
Диалог Әже мен Бала
Әже (Жангуль ) бала (Ерзат 4 Ә)
Балам, сенің бұл халқың батыр халық,
Батырлығын жауына татырды анық,
Байқаған осы да осалдық па?
Байтақ, мекен көз жеткей жатыр неғып.
Қазағым, менің қазағым,
Тарттың ғой тағдыр азабын
Дәстүрінді қастерлеп,
Ерлігінді жазамын. Мен саған Батырдың батыры туралы әңгіме айтайын
Кел ,жақын отыр ,тыңда!
(Сол кезде Музыка ойнап тұрады аянышты) Бала Бейбарыс өлген әкесін жоқтап,жылап отырады
Көке!Көке !Көке!
Аттын үстіндегі жау жауынгер Бейбарысты жұлқылап, алып кетеді
Бала Бейбарыс :Бармаймын!Бармаймын !Көке !Көке! 3-рет жылайды
Автор сөзі:Г үлнұр .......................................
Биші балалар шығады : билейді
Алға!
Автор сөзі :Гүлнұр...
Құттыз хан : Бейбарыс, мен сені Монғолдарға тойтарыс берген үшін Ризамын
Бірақ соған АЛЕКО аймағын берем деген уәдемді бұзамын
Бейбарыс: Құттыз Сұлтан уәдеңізде тұрмағаныңыз үшін мен сені Жекпе-жекке шақырамын!
Сен жеңілсең ,билік менікі болады...
Құттыз:(айқайлап ) Қару алып келіңдер!
(Сценка жекпе жек екеуінің)
Биші балалар ,Содан кейин тронга отыргызады
Бейбарыс : Жусанды алып мешочектан жусанды алып иіскейді
Туған жер саған келдімғ,тебіреніп, Жұрт тойған жусанды Бір иіскейін деп Жусанның иісі – туған даланың иісі. «Көке» – туған ел сөзі, туған ел үні. бала шағыман өлгенше жан жүрегімде жазылған бұл белгі атажұртынды аңсатқан арманым менің. Музыка фон ностальгия
Автор сөзі :Гүлнур
Бұл Бейбарыстың ежелден көмейіне тығылып кеп, алғаш дыбысталған «көке» деген сөз екен. Жылаудай әсер қалдырып, өмір бойы құлағында тұрды. Бұл, әрине, оқырман үшін де жұмбақ нәрсе сияқты. Бұл жұмбақ шығарманың аяғында шешіледі. Сұлтанның көз алдына жаудың сұр жебесі кеңірдегінен қадалып өлген әкесіне қайырыла, беймәлім кемпірдің қолында кетіп бара жататын баланың мойнын соза «көке» деп жылағаны құлағына естілгендей болады. Бұл бала кезден сұлтанның жан түкпірінде сақталған сөз екен. Айнала «Күннің шақырайған ыстығынан жарылып, қызған қызыл құм. Және ащы ақшыл шөп». Ащы шөп – жусан – символды сурет. Жусанның иісі – туған даланың иісі. , «Жусанда туған жердің иісі бар Султан Бейбарыстын мұңынан қалған деген сөз бар
Завершение:
Бәрі сахнаға шығады или ту,шар
Әң патриотттық ән айту все вместе шашу шашылады Жангуль шашады