Вирустардың инфекциялық қасиеттері, вирустық инфекциялардың ерекшеліктері

Вирустардың инфекциялық қасиеттері,
вирустық 
инфекциялардың
ерекшеліктері
Орындаған:Тайкина Арайлым
Тобы:207А
Мамандығы:Жалпы медицина
Тексерген:Серібекқызы г

Жоспары
:
Жіті респираторлы вирусты инфекциялар
Грипп
Парагрипп
Аденовирусты инфекция
Респираторлы-синцитиальды инфекция
Шешек
Кіріспе
Негізгі бөлім
Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер

К р спе
Вирусты инфекция дамуы үшін олар қөп мөлшерде көбеюі
(репродукция) керек. Вирустардың тек кейбір ағзаларды немесе
тканьдерді таңдап көбеюі, олардың өздерінің рецепторларына
(гликопротеидті немесе липопротеидті) сай келетін
тнаньдермен ғана әсерленуіне байланысты. Вирус пен клетка
арасындағы қарым-қатынас бірнеше кезеңді өз ішіне алады: 1)
вирустың клетка үстіне жабысуы (адсорбция); 2) вирустың
клетка ішіне енуі; 3) клетка ішінде вирус капсомері
белоктарының бұзылып, вирус нухлеин қышқыльшың босап
шыгуы; 4) вирус геномының клетка ядросына еніп сол жерде
вируска тән қышқылдардың (РНҚ немесе ДНК), ал
эндоплазмалық тор рибосомаларында вирус белоктарының —
капсомерлерінің түзілуі; 5) пісіп жетілген вирустардың пайда
болуы; 6) вирус репродукция болған клеткалар тіршілігінің
жойылып олардың басқа сау клеткаларға етуі.

Ж т
 
спираторлы
 
вирустар
Жіті респираторлы вирусты инфекциялар барлық жүқпалы аурулардың 80% тіпті онан да көбірегін
құрайды. Әрбір ересек адам осы сырқаттармен жылына 1—2 рет, ал балалар 3—4 рет ауырады.
Қазіргі кезде жіті респираторлы вирусты ирфекцияларга: грипп, парагрипп, аденовирусты,
риновирусты инфекциялар және респираторлы — синцитиальды вирустар қоздыратын сырқаттар
кіреді.
Жіті респираторлы вирусты инфекцияларды қоздыратын вирустарды нуклеин қышқылдарының
түріне қарап: рибонуклеин қышқылы (РНҚ) бар (грипп, пара-грипп, РС — инфекция, риновирустар)
және дезоксири-бонуклеин қышқылы (ДНҚ) бар (аденовирустар) вирустар деп екі топқа бөледі.

Г Грипп (французша — ұстап алу) вирустар қоздыратын жіті
инфекциялы сырқат болып, клиникалық белгілерінің тез
дамуымен, күшті токсикозбен, негізінен тыныс, нерв және
жүрек-қан тамырлар жүйесінің зақымдануымен сипатталады.
Гриптің басқа респираторлы вирусты инфекциялардан
айырмашылыгы, ол эпидемиялық, кейде пандемиялық түр
алады. 1918—1920 жылдардагы грипп пандемиясы 20 млн.
адамның өлуіне себеп болды.
Этиологиясы. Грипп вирусының үш серологиялық түрі бар. А, В
және С. А вирустарының өзі үш топка болінеді: А0,Аі, А2.
Вирустың 
көлденеңі 
80—120 
нм 
болып 
сыртында
липогликопротеидті қабық, ішінде РНҚ шиыршығы жатады.
Грипп вирусы өзінің қүрылысын биологиялық қасиеттерін жиі
өзгертіп түрады, сондықтан оның әрбір эпидемиясы вирустың
жаңа түрімен коздырылады. Инфекция көзі ауру адам болып
есептеледі. Ол бірінші күннен бастап-ақ грипті жүқтыра алады.

Гриптің орташа ауырлықта өтетін турінде қабыну процесі тыныс
жолдарының төменгі белігіне отеді. Қеңірдектің, бронхтардың
шырышты қабықтарында қан қүйылу, кейде некрозға тән
езгерістер керінеді, екпеде ателектаз және дистелектаз, тіпті
пневмония ошақтары болады. Қабыну негізінен серозды —
геморрагиялық сипат алады. Гриптік пневмония үшін альвеолалар
ішінде серозды экссудат, альвеола макрофагтары, бірлі-жарымды
нейтрофилді лейкоциттер және эритроциттер болуы тән. Гриптің осы
түрі асқынусыз еткенде науқас 3—4 аптадан соң айығып кетеді.
Гриптің ауыр турі клиникада токсикозбен, науқас ыстығының өте
жоғары болуымен сипатталады. Гриптің кенеттен дамитын және
екпедегі езгерістердің басымдығымен ететін екі түрі бар. Аурудың
кенеттен дамитын түрінде науқас интоксикация нәтижесінде бірінші
күндері-ақ еліп қалуы мүмкін. Өлікті ашып кергенде серозды және
шырышты 
қабықтарға, 
бүйрекүсті 
безіне 
қан 
құйылғанын
(геморрагиялық диатез), ми қабақтарының және ми тканінің қанмен
толып ісінгендігі көрінеді. Өкпеде геморрагиялық ісік көрінісі дамиды
.