82
тін, жәй жағдайда елене бермейтін,
түймедейден түйедейді көре алатын,
«сөз тапқанға қолқа жоқты» өзіне
ұстаным еткен, біреуді сынап-мінеу-
ге құмар (бірақ тәлкек етпейтін) адам-
дарға жарасып тұрады. Өмірдегі әр
нәрсені іліп-шалып, шын ниетпен,
көңілге ауыр тимейтін әдемі «әзіл-
оспақ» ретінде жүзеге асып отыра-
ды. Дегенмен әзіл-қалжыңның уыт-
ты, кісіні шымшитын, Ахмет Байтұр-
сынов айтқандай аямай шағып ала-
тын түрлері де болады, бірақ бұлар-
дың қайсысы болмасын көңілге қаяу
түсірмейтіндей болғаны абзал. Қал-
жыңның мұндай түрлері юмор деп
аталады. Соңғысы, сезім-эмоцияның
молдығын, тапқырлықты қажет етеді,
ақыл-ойдың, білгірліктің жемісі әзіл-
оспақтың қарапайым түрлер құрбы-
құрдас, жезде мен балдыз, жеңге мен
қайын, құда мен құдаша арасында
айтыла береді. Сондай-ақ ол отбасы,
ошақ қасы, той-томалақ секілді түрлі
отырыстарда да орын алып жатады.
Сайып келгенде әзіл-оспақ негізінен
сөз қағыстыруды әдетке айналдырған
адамдар арасында өріс алып отырады.
Бірақ дана халқымыз жас ұрпаққа
«Әзілің жарасса атаңмен ойна» деп
әзіл-оспақты кек тұтпай, әркез қолдап
отырған.
Достарыңызбен бөлісу: 
