Қ. Жарықбаев о. СаңҒылбаев

дың  «Өтіріктің  балын  жалап  тірі 

жүргенше, уын ішіп өлген артық» дей-

тін аталы сөзін әркез есте сақтайтын 

болайық.

өШПЕНДІЛІК  –  адамның  жағым- 

сыз  мінез  бітістерінің  бірі.  Ө.  –  тап 

тартысы бар жерде, бір-бірімен көз- 

қарасы еш уақытта үйлеспейтін кез- 

де  кейбіреулерде  кездесетін  жиір-

кенішті  қасиет.  Мұндай  мінезі  бар 

адамдар көбінде өліспей беріспейді, 

яғни  бірін-бірі  өлтіруге  дейін  бара- 

ды. Халқымыз өз ұрпағын ғасырлар 

бойы қайырымдылыкқа, гуманистік- 

ке,  ізгілікке  тәрбиелеп  келген.  Асан 

қайғы  жырау  сонау  ерте  заманның 

өзінде-ақ: «Ердің құны болса да, алды- 

ңа келіп қалған соң, қол қусырып бар- 

ған соң, аса кеш те қоя бер, бұрынғы- 

ны қуыспа», – деп жастарды бір-бірі-

мен өшікпеуге шақырған. Халқымыз 

да, бір-біріне өшіккен жандарға «Тас-

пен ұрғанды аспен ұр» деп ақыл-ке- 

ңес бергені хақ. Жас өскіннің есінен 

бұл айтылғандар әркез шықпауы ке-

рек. Ө.-басқа адамдарға өшпенділік- 

пен қатынас жасауға құқықтымын деп, 

орын  алатын  негізсіз  адамның  нұс- 

қаулы психологиялық күйі.