1. Философия білімнің ерекше түрі және рухани қызметтің ерекше түрі ретінде
жүктеу/скачать 0,65 Mb.
|
1-150 философия
- Бұл бет үшін навигация:
- 16. Орта ғасырдағы жан мен рухты теологиялық түсіндіру.
| Фалсафа: Ибн Сина жан туралы
Әбу Әли ибн Сина өзінің «Өмірбаянында» Аристотельдің «Метафизикасын» қырық рет оқып түсіне алмай, осы еңбекке жазылған әл-Фарабидің түсініктемесін оқығаннан кейін ғана жан-жақты сіңіргендігін тамсана жазған. Ибн Синаның ілімі бойынша барлық нәрсенің түпкі себебі, ең абсолютті немесе Құдай. "Жай ғана қажет" - бұл "мүмкін болатын" деп аталатын түпкі себептерден туындайтын нәтиже, яғни ой. Бұл ой Авиценна философиясында бірінші интеллигенцияның (Әлемдік жан) формасын алады, ол абсолютті ойшылмен бірдей, бірақ сонымен бірге одан бөлек, одан тарайтын нәрсені білдіреді. жан-Құдайдан шыққан күш. Сондықтан ол өлмейтін және адамдарды қайта тірілтуде маңызды рөл атқарады. Философ жанның үш санатын анықтады: үшіншісі өсімдіктерде өмір сүрді; екіншісі жануарларға арналды; біріншісі адамға тиесілі, ең жоғары деп аталды және қалған екеуінің ерекшеліктерін біріктірді. «Рух - бұл қажетті болмыс. Ол таза, ізгі, таза акикат және таза акыл ой Эманация (өзінен ағызу) жолымен ол табиғатты жаратқан. Табиғат - ықтималды болмыс. Рух мәңгі болғандықтан, табиғат та мәңгі. Жан денемен бірге өзара әрекеттесіп өмір сүреді, сондықтан оның денеден бөлек, жеке өлместігі мүмкін емес» 16. Орта ғасырдағы жан мен рухты теологиялық түсіндіру. Орта ғасырдағы теологиялық философия деп Европада V-XV ғасырларда таралған философиялық бағытты атаймыз, онда жоғарғы жаратушы ретінде құдайды, ал қоршаған орта оның туындысы. Осы кезеңде қоғамның рухани өмірінде үстемдік етуші дін болды. Ортағасырлық батысеуропалық философияның басты мәселелерінің негізі құдай болмысының дәлелі, сенім мен ақылдың ара- қатынасы адам жанының мәңгілігі болды. Ортағасырлық христиандық дүниетанымдағы жан туралы теологиялық түсініктер 1. Библияға сәйкес, дене және жан адамның ең мәнді құрамды бөлімдері деп түсіну 2. Адам жанының қасиетті сипатын дәріптеу (жан арқылы адам өзін азаптан құтқарып, рахатқа жетеді) және Құдайға жақындауға шек қоятын денені елемеу (дене – зұлымдықтың, бақытсыздықтың көзі, адамды қарғаудың символы). Августин адам денесі мен жанның дуализмі туралы діни түсінікті қолдайды. Адам Құдайдың кейіпі бойынша жаратылған және өзінің бойында екі бастаманы біріктіреді: жан мен тәнді, ақыл мен сезімді. Бір жағынан, жан Құдайдан ерекшеленеді, екінші жағынан, Құдайға жаннан жақын нәрсе жоқ. Жан мен дененің өзара қатынастарын Августин иерархия ретінде түсінеді: жоғарғысы төменгісін басқарады. Құдай әлемді қалай басқарса, солай жан денені басқарады, ол денеге жетекшілік ету үшін жаралған. Егер Платон денені жан үшін абақ, түрме деп қарастырса, Августин жанның денеден қашудың моральдық себептері жоқ, өйткені дене - рухтың мекені, - деген. Жан - өмірлік күш-қуат. Адам бойында жанның үш деңгейі бар; өсетін, сезетін және есті деңгейі. Есті жанның бес қабілеті бар: ойлау, ізгіліікке ұмтылу, Құдайға ұмтылу, ақиқатты танып білуге, ақиқатты аңғару жүктеу/скачать 0,65 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|