Антитеза: талай түндерде, талай таң мезгілінде Тәңірден: «Бала берме!» – деп тілеп еді; баланың ер мен әйел арасындағы дәнекер екендігі; Жатса да, тұрса да, ояу болса да, ұйықтаса да; әрі тәтті, әрі улы ойлардың; жіптей бас-аяғы жоқ; күнә күнә болып қалған жоқ, күнә сауапқа айналды.
Монолог: Сөз жоқ, Сәрсенбай – бедеу. Сондықтан бала жоқ. Бала жоқ болған соң, мен бақытсыз... мен бақытсыз болғанда, Сәрсенбай бақытты ма? Оның жүрегі жанбай ма? Өзінің екі өмірді улаушы екенін ойлап, оның жүрегі жанбай ма? Қартайған күнде өмірді жылытатын от – бала оған керегі жоқ па? Сөз жоқ, мен бақытсыз болсам, Сәрсенбай да бақытсыз.
Диалог: әңгіме диалогқа құрылған
