Маңызды шешім қабылдағанда әдетте келіспеушіліктер туындайды. Оларды жоюдың ең кең таралған және қарапайым әдістерінің бірі –
топтағы әртүрлі сарапшылар алған нәтижелерді орташалау. Әрбір сарапшы бірінші әдіске сәйкес процедураны орындауы керек. Әрбір сарапшы алған салыстырмалы маңыздылық коэффициенттерінің векторының шамаларын қосып, сарапшылар санына бөлу керек, яғни:
𝜔𝑖=
𝑁
∑
𝑛=1
𝑁
𝜔𝑖𝑛,
мұндағы 𝜔𝑖𝑛– n-сарапшының алған салыстырмалы маңыздылық коэффициентінің мәні, ал N – сарапшылардың саны.
Бірнеше көрсеткіштермен сипатталатын баламаларды салыстыру есебін көрсеткіштерді алдымен өлшемсіз және нормаланған түрге келтіріп жеңілдетуге болады. Егер кейбір көрсеткіштер сапалы түрде ұсынылса, онда Харрингтон шкаласын немесе басқа ауызша-сандық шкаланы пайдалануға болады. Харрингтон шкаласы бойынша түрлендіру арқылы алынған көрсеткіштердің бағалаулары бірден аспайтын мәндерге ие. Нормалау деп
мәндердің әмбебап (универсал) масштабына көшу түсініледі. Әдетте [0,1] немесе [0,100] шкалаларына келтіруге тырысады. Нормалау процедурасын жүзеге асыру үшін келесі әдісті қолдануға болады. Қарастырылып отырған баламалар бойынша әрбір көрсеткіш үшін ең төменгі және ең жоғары мәндер айқындалады.
Егер l-ші баламадағы (нұсқадағы) i-ші көрсеткіштің бастапқы мәнін 𝑣𝑙𝑖 арқылы белгілесек, онда 𝑦𝑙𝑖деп белгілейтін көрсеткіштің салыстырмалы (нормаланған) мәні келесі формулалар арқылы анықталады:
𝑣𝑙𝑖−𝑣𝑚𝑖𝑛
𝑦𝑙𝑖= 𝑖 ,
𝑣𝑚𝑎𝑥−𝑣𝑚𝑖𝑛
𝑖 𝑖
(12.1)
𝑣𝑚𝑎𝑥−𝑣𝑙𝑖 𝑦𝑙𝑖= 𝑖 ,
𝑣𝑚𝑎𝑥−𝑣𝑚𝑖𝑛
𝑖 𝑖
(12.2)
мұндағы 𝑣𝑚𝑖𝑛, 𝑣𝑚𝑎𝑥 – барлық баламалар үшін i-ші көрсеткіштің жоғарғы және
𝑖 𝑖
төменгі шекаралары (мәндері).
(12.1)-формула – көрсеткіштің оңтайлы мәні ең үлкен мәнге сәйкес келетін нұсқаға арналған формула, ал (12.2) - көрсеткіштің оңтайлы мәні ең кіші мәнге сәйкес келетін нұсқаға арналған формула.
Бұл әдіс көрсеткіштердің сандық мәндерін [0,1] шкаласындағы өлшемсіз түрге келтіруге мүмкіндік береді.
Мысал ретінде екі кестені келтірейік, 2-кестеде көрсеткіштердің бастапқы мәндері, 3-кестеде жоғарыда көрсетілген формула арқылы есептелген нормаланған мәндер көрсетілген.
кесте