1.Қазақстанның қазіргі заман тарихын кезеңдеу
Ғылымды одан әрі дамытудың негізгі міндеттері
жүктеу/скачать 344,91 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- 63 Қазақстандағы көші-қон, демографиялық үрдістер, халықтың этникалық құрылымының өзгеруі.
| Ғылымды одан әрі дамытудың негізгі міндеттері:
· Ғылымды дамытудын 2007-2012 жылдарға арналған мемлекеттік бағдарламасын одан әрі іске асыру; · оның бәсекеге кабілеттілігі үшін әлемдік ғылыммен жеделдетілген түрде ыкпалдасу; · халықаралық стандарттарды енгізу және оның менеджменті; · ғылыми жобаларды жоспарлау мен оның мониторингінің қазіргі заманғы халықаралық түрғыда танылған жүйесін енгізу, ол әлемдік ғылымда жалпы жұрт таныған критерийлер негізінде ғылыми жұмыстың сапасын бақылауға мүмкіндік береді; · инфрақұрылымды жетілдіру (тәжірибелік-конструкторлық институттарды, зертханалар мен бюроларды қалпына келтіру, жаңаларын құру); · ғылымды қаржыландыруды молайту жөне оны дамыған елдердің ғылымды қаржыландыруы деңгейіне дейін жеткізу; · мұның өзі ғылым саласында мемлекеттік саясатты жүзеге асыру үшін, ғалымның жалакыға ғана емес, сонымен бірге медициналык қызметтер көрсетілуіне, түрғын үйге, зейнетакыға кепілдік беретін әлеуметтік мәртебесін түбегейлі түрде арттыру үшін мүмкіндік жасайды; · ғылым саласындағы мемлекеттік-жеке меншік әріптестікті дамыту және жеңілдіктер жүйесін жасау (пұрсаттылықтар, салық тыныстамалары т.б.) арқылы жеке меншік секторды ынталандыру; 63 Қазақстандағы көші-қон, демографиялық үрдістер, халықтың этникалық құрылымының өзгеруі. Қазақстанның демографиялық мәселесі – қазақ қоғамының маңызды мәселелерінің бірі. ХХ ғасырдың екінші жартысында Қазақстанда 5 рет халық санағы жүргізілген: 1959, 1970, 1979, 1989, 1999 жылдары. Тәуелсіздік қарсаңында, яғни, 1989 жылғы санақ бойынша, қазақтар республика халқының 39,7%-ын ғана құрады. Қазақстандағы барлық халық саны – 16 млн. 475 мың болса, оның 6 млн. 535 мыңы ғана қазақ ұлты еді. Бұл көрсеткіш жерімізді мекендеп отырған халықтың жартысынан астамы өзге ұлт екенін көрсетті. Қазақстанда өткен ғасырдың 80-жылдардың соңы мен 90-жылдардың басында экономикалық дағдарыстың тереңдей түсуі салдарынан халықтың тұрмыс дәрежесі төмендеп, демографиялық жағдай едәуір нашарлады. Халық санының өсуі өте баяу жүруде. Оған эмиграция, туу деңгейінің төмендеуі және өмір сүру ұзақтығының қысқалығы әсер етуде. 90 жылдардан бастап жаппай миграция мен туу процесінің күрт төмендеуінен 2 млн-ға жуық халқымыздан айырылдық.90 жылдардан бастап күшті эмиграциялық қозғалыстың, яғни саны көбейген көшіп кетушілердің орнын халықтың қарқыны төмендеген табиғи өсуі толықтыра алмады. Қазақстандағы тұрғындар саны 1989-1992 жылдар аралығында 0,7%-ын өссе, кейінгі жылдарда күрт кеми бастады. 1991 жылдан бастап миграцияда жаңа құбылыс ТМД елдерінен және алыс шетелдерден қазақ ұлты өкілдерінің келе бастағаны көрініс берді. 1991-1992 жылдары Моңғолиядан – 41 мың қазақ келді. 1993 жылы (Миграция департаментінің көрсеткіші бойынша) алыс шетелдерден 23 мыңнан аса қазақ келген. Осындай миграциялық процестердің нәтижесінде республиканың ұлттық құрамында өзгерістер жүрді. Олардың ең бастысы - өзінің Отанында, туған жерінде жарты ғасырдай азшылыққа айналып, талай демографиялық апаттарды басынан кешірген қазақтар көп ұлтты халықтың енді басым көпшілігіне айналды. Тек 1989-1995 жылдар аралығында егеменді елімізде қазақтардың үлесі 39,7%-дан 46%-ға өсті. жүктеу/скачать 344,91 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|