ОЛИГОФРЕНОПСИХОЛОГИЯ (грек. oligos – аз, болмашы, phren – ақыл және психология) – миының же- тілмегендігі ауыр нысандағы адам- дардың психикалық дамуын және оны түзету мүмкіндіктерін зерттей- тін арнаулы психологияның тарауы. О. олардың ақыл-ой мешеулігінің се- бептерін (жүйке жүйесінің
туа біткен кемістігі, аурудың не жарақаттану- дың салдары)
анықтайды,
психоло- гиялық ерекшеліктерін, кемістіктің білінуінің нысандары мен дәрежесін зерттейді. Оларды қосалқы мектеп- терде оқытудың бағдарламалары мен әдістемелерін жасауға жәрдемдеседі. Олигофрения – ақыл-ой кемістігі. О.- балалар миының перинатальды және ерте постнатальды кезеңдердегі бұ- зылуының нәтижесінде танымдық әрекеттердің төмендеуінен болатын психикалық дамымаудың ерекше түрі.
Ақыл-есі кем балалар ауырлық пен ауырлық дәрежесі бойынша үшке бөлінеді топтар:
Дебильділік-жеңіл дәреже, олигофрения популяциясының 75%, деңгейі Векслер бойынша интеллект 50-70
Ерекше-орташа дәреже, олигофрендердің жалпы популяциясының 15% ,
интеллект деңгейі 20-50
Идиотия - ауыр дәреже, халықтың 5%, интеллект деңгейі төмен 20.
Ақыл-есі кем балалардың даму ерекшеліктері.
Көптеген ақыл-есі
кем балаларда бұзылулар бар
физикалық дамуы:
дисплазия, бас сүйегінің пішіні
мен мөлшерінің деформациясы
жалпы, ұсақ және артикуляциялық
моториканың бұзылуы, мотор автоматизмін қалыптастырудың қиындықтары.
