7 «Алысым жақын болды» 8-9-бет

14

№29 (1287) 

23 – 29 шілде 

2015 жыл

АНА ТІЛІ

Жақында «Нұрлы әлем» баспасынан Аллаберген 

Қонарбаевтың ағартушы, ақын, ғалым Мәшһүр Жүсіп 

К пейұлы туралы кітабы жарыққа шықты.

Автор алғыс зінде кітапты жазудағы мақсат – қазақ 

зиялыларының еңбектерін ғылыми және танымдық 

тұрғыдан талдау екендігін алға тартады.

«Ағартушы, ғалым, ақын», «Мәшһүр Жүсіп К пеев 

діни-ағартушы ақын», «Ақын және ел  мірі», «Ақын 

поэзиясының к ркемдік әлемі», «Ақын және халық 

ауыз әдебиет» секілді бірнеше б лімнен тұратын 

еңбекте Мәшһүр Жүсіп К пеевтің ақындық болмыс-

бітіміне, талант табиғатына, дүниетанымдық қырына, 

лең  ріміндегі мазмұн мен пішін үйлесіміне, жал-

пы ақын  леңдерінің идеялық жағы мен к ркемдік 

ізденістері зерделенген. Айта кетерлігі, бұл кітап Аллаберген Қонарбаевтың 

алғашқы ғылыми еңбегі.  

«Мәшһүр Жүсіп» 

кітабы жарық көрді

Мылтықбай ЕРІМБЕТОВ

ӨЛЕҢ – СӨЗДІҢ ПАТШАСЫ

МЫҢ БІР ТҮН

Мың бір түн –  мір Кітапты,

Мың рет оқы, мейлің, Сен.

Есепке құрған бақытты,

Мың-миллион теңге деп жүрсең...

Оқи бер қанша мәртебе,

Бар оның қандай сиқыры.

Алтын жисаң да тау-т бе,

Адыра қалар бір күні.

Келеді жыр боп бұрыннан,

Шахтардың барлық асылы.

Адамдар қанша қырылған,

Бір байлық болып ғашығы.

Шарапты ішіп наздана,

Т секте мамық жатқайсың.

мірде мынау аз ғана,

Сұлудан да опа таппайсың.

Аққулар к лге келер ме,

(Бүреді бүркіт – қара дәу).

Арманға жеттім дегенде,

Бір-ақ түн жетпей қалады-ау!

Қаймақ деп тірлік қаспағын,

Алдана берме к п бекер...

Шахризада жайлы дастаның,

Шайтандар жайлы боп кетер...

АБАЙЛА

Мен іздеймін, о нені?

Тағдыр деген сынақта.

Жауап іздей береді,

Миым мәнсіз сұраққа!?

Қанша к рдім қиынды,

Т зім – темір болғасын.

Теңіз болып құйылды,

Тек т гіліп к з жасым!

Мен қорқақпын, қорқақпын,

Сескенемін о, неден?!

Еш амалын таппаппын,

Кірлепті жан-дүнием?!

Ажал торын құрғасын,

Мен с йледім ақырын.

Жерде қалар  р басың,

Абайлашы, ақыным!

ЖЕТІСАЙДЫҢ БАЗАРЫНДА

Жетісайдың базарында,

Бір мұңды әйел отырады...

Баян тартып, азабын да,

н-дауыспен толтырады.

Домбырасын кейде алып,

Беймаза бір күй тартады.

Кейде күліп, кейде налып,

зін- зі жұбатады.

Талантты бір осы жанды,

Тағдыр қайда бастап жатыр.

Сыңғырлатып тостағанды,

Жұрт тиынын тастап жатыр.

Қасиетін осы әйелдің,

Мұңды дауыс, ән аша ма?!

Қайнап жатқан асау- мір,

Той ма оған, тамаша ма?!

Базар  мір былай қалып,

Ішінде мұң, сыр жатқандай.

Жүрегімді Құдай алып,

Осы әйел қып жырлатқандай.

Бір құпия к рді ме екен,

Жер үстінен, күн астынан,

лде жалған  мір ме екен?

неріне сыр аштырған,

Тиын-тебен сұрастырған?!

ТОЙЫҢДА

Айтпадым әнді тойыңда,

Тұрса да кесе қолымда...

Биді де билей алмадым,

ндетіп жатты жан-жағым.

Дәмнен де ауыз тимедім,

Тілекке құлақ ілмедім.

Адамның бәрі жамандай,

Сол тойдан кеттім амалдай...

Қауымнан тойшыл қаштым да,

Қаңғырдым аспан астында...

Айтпадым сырын-зарымды,

Жүректе бомба жарылды!

Мен неге  ліп кетпедім,

Қажеті қанша  кпенің?!

Бір қате, мың ғой, себебі,

Түсіндірудің жоқ, керегі!

Күн, Ай, Жыл – аттай желеді,

Түсінер кезің келеді!

Айтпап ем әнді тойыңда,

Ал тойың... әлі ойымда!

МЫРЗАШ ЛІМ...

Аралаймын Қазақтың байтағын к п,

Отқа түсіп  ртеніп, қайта гүлдеп.

Шыбын жаным шырылдап, Мырзаш лдің,

Кеткендігін шындық қып айтамын деп.

Тазалықты іздеймін – Құран к рем,

Жердің дауын – бітпейтін ұран к рем.

уелі Алла, содан соң ұлтын сүйген,

Адамдардан жерімді сұрай берем.

Мықтыларды к ргенде белсенемін,

Сатқындарды к ргенде теңселемін.

Қоңыр, қоңыр, қоңыр күн,

Қоңырайған к ңілдім...

Ащысы мен тұщысын,

Қатар к рдім  мірдің. 

Күрең, күрең, күрең күн,

Күйреуік қып жібердің.

Күреңіте бермеші,

Күнім туса, күлермін.

Шұбар, шұбар, шұбар күн,

Шәт-шәлекей қып алдың.

(Шыт емеспін, шыдармын)

Шырмауықтай шырмама,

Шұбардан да шығармын.

Сары, сары, сары күн,

«МЕЙМАН» 

Ойлап ой түбіне жете алмай қалам,

Оңаша тәкаппар ой келер маған –

Құт қонақ келсе қой егіз табады,

Мейманды атаңдай күт деген бабам.

Бір іске қонақ бар мың ақыл табар,

Кей қонақ-қарақшы тұратын қамал.

Бір ұрты май болып, бір ұрты қан болып,

Күле кіріп күңіреніп шығатындар бар.

Қонақты қойдан жуас демеуші ме еді,

Май берсең де мейманың жемеуші ме еді.

К ңілі ашық, шырын с з меймандос халқым,

Мейманың жамбасақы т леуші ме еді.

Қонағың билеп, талап қоймаса,

Жеп те тоймаса, жалап тоймаса.

Мұнайыңды берсең де, к міріңді берсең де,

Жер астыңдағыны санап қоймаса.

Болашақ ұрпағыңа арқан кермесе,

Қазы, қартаны талқан к рмесе.

Қазағым тамаша, жақсы халық деп,

Арқаңнан қағып, аңқау к рмесе.

Мен сенің перзентің қазағым, халқым,

Құдайым құр қоймас қазаныңды алтын.

«Пейілімді алма!» деп тілеген елмін,

Арамза келгендер – азабың халқым.

Ғасырда қаншама к рдім дұшпанды,

К кірегі аяққаптай колбин, буштарды.

Үйіме кіретін киізімді тілетін,

Мейманға қояйық т рді нұсқауды!

Кірмелер қаптаса шегіртке, құртша,

Кітаптың «Т рт тоғыс» деп аталуы 

жайдан-жай емес. Мұны шығарушылар 

алқасы былайша түсіндіреді. «Ұжымдық 

жинақ біздің кейіпкеріміздің бар болмы-

сын жан-жақты қырынан ашып к рсетуге 

а р н а л ғ а н .   С а л м а қ т а п - с а р а  л а с а қ , 

оның шығармашылық  мірбаянының 

деректері «ақын-журналист – ұстаз-

ғалым» деген тұл ғалық т рт тағанның 

т ңірегінде тоғысады екен. Осы т рт 

тағанның әр қыры кеңінен қамтылады. 

з пікірін  з еркімен,  мірдің   з бояуы-

мен жазатын аға-інілері, дос-жарандары 

шын пейілімен сурет салды. Сол арқылы 

тұтастық құрайтын т рт тоғыстың әдемі 

үйлесімін таба білді. Осыған орай біз 

кітапты «Т рт тоғыс» деп атадық».

Алматыдағы «ARNA» баспасынан 

«Төрт тоғыс» атты кітап жарық 

көрді. Кітаптың алғысөзінде 

жазылғанындай, жинақ белгілі 

қаламгер, халықаралық Айтматов 

академиясының академигі, 

филология ғылымының докторы, 

профессор Амантай Жарылқасынұлы 

Шәріптің елу жасқа толуына 

орай шығарылған. Сөз өнерінде 

айрықша қолтаңбасы бар азаматтың 

әріптестері оның шығармашылығын 

әр қырынан қарастырып, бүтін 

бітімін, бөлек болмысын кейіптейді.

Ал іздейін, іздейін, ақ жол, жақсы адамды,

Қайсы елге, қай жерге басайын мен қадамды.

Салт-дәстүрін сақтаған, қарт үмітін ақтаған,

Келіндері қылықты, ұл намысын сатпаған.

Қасиетті халқымнан артық халық таппадым,

Бұл  мірдің қызығы –  з халқымды тапқаным!

Бақыт деген осы екен! 

  (Бұл 

бақытты 

сатпағын),

з жерімде, елімде  мір сүріп жатқаным!

МІР ТУРАЛЫ

мірде заһар бір жағың, 

 

 

       бір жағыңда бал тұрар,

Жақсылардың бір күндік сұхбаттары 

 

 

 

            зар қылар.

Құр кеудеден не шығар? 

 

 

      р нәрсенің парқы бар,

Шама-шама дегендей, 

 

 

  шамасы жоқтар алқынар.

Жамандарға ж н айтсаң, 

 

 

     торсаң қағып ар қылар.

Сыртыңнан ғайбат с з тауып, 

 

 

     бер жағымен жалтырар,

Ішіне жинап ниетін, заманыңды тар қылар.

Шындыққа жетпей шырмалса, 

 

              шыбын да жаның шарқ ұрар.

Қас наданның қашанда сатып кетер салты бар,

Тастың бәрі алтын ба, әр нәрсенің нарқы бар.

Парқыңды ұққан адамның қияс  тпес 

 

 

 

            салты бар,

Жаманның тиіп залалы жақсыдан 

    

ғибрат 

артылар.

Ердің бір түспес еңсесі – қадірін білер 

 

 

 

           халқы бар,

Қадірін ердің білмекке қайран да 

 

 

               к ңілім талпынар.

Аяулы жандар к ңілін ақтарып салып арқырар.

Жүректе кірің болмаса, жүзің айдай жарқырар.

Бұл  мірде кім жақсы, қадірлескен күн жақсы,

Толғағы жеткен с з еді, топ алдында айтылар.

Тоң теріс болмай с зімді, таразыға тартып ал,

Аз  мірдің дариясы аға да бермес, сарқылар.

Тоң теріс болмай с зімді, таразыға тартып ал,

Аз  мірдің дариясы аға да бермес, сарқылар!

ЛЕҢ

С з патшасы  лең бе?

леңге Ел ерер ме?

Жанын берер Ел үшін,

Абай жыры  с нер ме?!

Ақын жыры аспанда,

Қазақ ойы – т менде.

Санасыздың санасын,

Ж ндеу қиын – ол Ерге!

... Күйіп кетем, Абай боп,

ңкей езді к рем де!

 ЖАЙНА, ЖАЙНА 

Жайна, жайна, жайнақ күн,

Жан бұлбұлын сайраттым.

Жарты мәулет ғұмырды,

Мәңгілік деп ойлаппын.

Қызыл, қызыл, қызыл күн,

Қызарып батқан ұзын күн.

Қысқа күнде қырық құбылып,

Қу нәпсіден бұзылдым.

Сары алтындай жарығым.

Сағындыра берген соң,

Адамдарды таныдым.

Бұлаң, бұлаң, бұла күн,

Бұрқылдаған бұлағым.

Табылмады жауабым,

Таусылмады сұрағым.

АЛМАТЫ. ҚЫСТЫГҮНІ

«Қаздар қайтып барады тізбектеліп...»

М.Мақатаев

йей к ктем,

Жайнақ жаз,

Күзді  ткеріп,

Аспан жерге к шуде тізбектеліп.

Аққу қанат ақша қар қонып жатыр,

Былтыр кеткен серігін іздеп келіп.

Жоқ Амантай құрдасым, Т леген де,

К міп келдім Қараойға – к не жерге.

Серіктерім таба алмай сергелдең боп,

К не жерге к міліп к нерем бе?!

Жерге сіңген су құсап мен  лем бе?

Жоқ, тамшыдан ш п болып к герем бе?

Аппақ қардай басталған қайран  мірім,

Жалғаса ма немере, ш беремде?!

Аспан! Жерге түнеріп т не берме,

Т меннен де, қар к рдім т беден де.

Аспан-к ңіл, жерге кеп тыным табар,

Айналу үшін ғана ш п- леңге!

Ш п дегенім, к геру, айна-к ктем,

Жанымды жасартпақшы жайлап, еппен...

...Түнге айналған  мірім, гүлге айналар,

десем... За-ман-дас-тарым қайда кеткен?!

ЖАЙЫҚҚА БАРҒАНДА

Жағасында Жайықтың,

(Жан жарасын жайыппын)?

Халім менің халіндей,

Қалтылдаған қайықтың.

«Сыртым дүрдей», дардаймын,

Ішім түтін, қандаймын.

С не жаздап бара жатқан,

Жалқы шы-рағ-дан-даймын!

Жадырап бір күлмеймін,

Тұман б ккен түндеймін.

Осы мен де біреуге,

Керекпін бе, білмеймін.

Ата-анасыз жетіммін,

Алмас едім, кетілдім.

Астан-кестен к ңілім,

Ауған түйе секілдім.

Секпіл бет қыз, сағындым,

Сезім қинап, жаңылдым.

Сенің солғын жүзіңді,

К ретіндей неғылдым?!

Жастық  тіп кетті ме?

Жер ортасы жетті ме?

Жылдар Жайық – к ңілімді,

Ш лстан қып кетті ме?

Жоқ, достарым, к п міне,

Жау алған жоқ тепкіге.

Жабырқаман жамандай,

Жақсыға ұқсап – тектіге.

Жағасында Жайықтың,

Жалғыз тесік қайықпын...

Десем, достар бар екен,

Жаудай мұңнан айықтым.

Т ріңді былғаса, к ріңді құртса.

Тойынып кекірсе, тұзыңа түкірсе,

Ашығып перзентің сілекейін жұтса.

Қаңғыған қонағың , қадіріңді ұқса,

Баяғыда ұтар еді бұл қазақ ұтса!

Дәстүрім қор емес, пейілім тар емес,

Шаңыраққа қарап, қонағым т ріме шықса!

Дүние-жалғанға бәріміз мейман,

Аллам, мерзімін белгілеп қойған.

Қазағым, құтқаршы, осы бір ойдан,

Құдайы қонаққа лағын сойған... 

Ойлап ой түбіне жете алмай қалам,

Оңаша тәкаппар ой келер маған –

Құт қонақ келсе қой егіз табар,

Мейманды неліктен күт деген бабам.

С зімді кеше г р данышпан бабам,

Жыланға ақ құйып, алысқан бабам.

Ешкімнен нан сұрап жүргенім жоқ,

Ұлтымды басынса – Намыстан жанам! 

 БАЛА 

ТІЛЕУ

Сәулем саған не дейін?!

Баба Түкті Шашты  зіз болып тілеп,

Ойлағайсың мен саған жолықты деп.

Қожа Ахметтен тілеген ару аналар,

Арыстанбапқа түнемел қоныпты кеп.

Періштенің қанаты пәк болады,

Секілденген сәбидің ақ тамағы.

Бабасына сыйынып шын тілесе,

Басы ауырған бәндәсі бақ табады.

Бүлдіршіннің сияқты саусақайы,

Барлық дүние бал-тәтті болса, кәні.

Жантақ жеген ісі адал түйеге де,

Су екеш суды Құдай аңсатады!

«Бермеді деп құдайым тілегенді»,

Неғыласың к п іздеп кінәлі ерді?!

Күнәсіздер аттанып арғы бетке,

Күнәлілер басып жүр мына жерді.

Жыламашы, сәулешім, жылама енді,

Шаңыраққа уық боп құрал, енді.

Аруақтардан тілеп ем ақ жол саған,

Арқа түгім күдірейіп шыға келді?!

Аз күн мейман мекендеп бұл әлемді,

Құлағасын құшамыз құба белді.

Олай тарттым құмалақ, бұлай тарттым,

Сенің жолың ашық боп шыға берді!

Сұра, сұра! Береді шын сұрасаң,

К рдегіні оятып тыншымасаң –

Мың күн сынбай сынады бір күн ш лмек,

Бір ләззатын береді мың шыдасаң.

Бал тереді Ара да гүлді сүйіп,

Гүлді сүйіп Жылан да жүрді ісініп.

Бірі уды жасайды, бірі балды,

Осындай қып қойыпты қу тіршілік?!

Сен – Арасың, бал терген халқың үшін,

У жинауға титтей жоқ талпынысың.

Бір Алласы бақытын кеш ұсынар,

Бір Ананың ақ маңдай алтынысың.

Қораңызда бір Айғыр кісінеп тұр,

«Бәрі – дұрыс, Алланың ісі» деп тұр.

Шапанынан ж ргектің иісі аңқып,

Бие ұстаған Ақсақал кісі кеп тұр.

Кеш келеді, бақытың кеш келеді,

Туғаныңда бір Алла шешкен еді...

...Пешенеңде жарқырап Ай туып тұр,

Нұрдан басқа к рмедім ештеңені?!

Ш ліркеткен ақиқат, тазалыққа,

Жетеріме ақыры мен сенемін.

Шындықты айтып кеткендер таза қыран,

Ақ боп шыққан қарғалар мазағынан.

«Мырзаш лді қайтар!» деп  тінемін,

Қолы таза, ары пәк қазағымнан.

Мұқағали емеспін, Жамбыл да емен,

Ақандай боп  те алман ән-күйменен.

«Жері кеткен» таңба бар сүйегімде,

Абай болып алысам әркімменен.

Мен қашанғы жылаймын, зар етемін,

Қара қарға – ағарар, дәметемін!

«Ақырып теңдік сұрайтын» Алашымда,

Бір Азамат білемін бар екенін!

БҰЛ  МІР...

Бұл  мірдің қызығын, к ремін бе, туғаным,

Быт-шыт қылды сұм ажал досымның 

той-думанын.

Таза болам десең де, ел тағады  сегін,

Пенделермен үйлеспес жан дүниелік есебің.

Иманда ма бар бақыт, оны айыра алдым ба,

Жаман-жақсы құлқынның қоршауында

қалдым ба?!

Нәпсі жатыр жақсыны бауырына басып ап,

Имандарын жүр молда ақшаменен асырап.

«ТӨРТ ТОҒЫС»

)

жете алмай ќалам...

й тїбіне

й тїбіне

Бұл  зі елге танымал азаматтың 

шығармашылық портретін жасаудағы 

игі қадам деуге болады. Жаңа жоба де-

сек те  қателесе қоймаспыз.

Кітаптың безендірілуі де тосын. 

Бел гілі ізді қайталамайды.  серлі әрі 

тар тымды. Кітапты шығарушылар 

бұл еңбектің ішкі мазмұнымен қатар 

сыртқы түр-түсіне де жеңіл-желпі қара-

мағандары байқалады.

Ж и н а қ т ы ң   ж а р ы қ   к р у і н е 

демеуші лік жасаған белгілі теле-

журналист, руханият жанашыры, 

«Құрмет» орденінің иегері Жағыппар 

Қарабала.

С.БАЗАРБАЙ

– Помогите, ей плохо!

– Дайте стулчик! – деген жан-жақтан  

шыққан дауысқа елең ете қалдық.  

 «Океан» сауда үйінің алдындағы 

шағын базардың маңы. Бірін-бірі жеп 

қоярдай жанталасқан саудагерлер, ағыл-

тегіл сапырылысқан сатып алушылар. 

йтеуір күнделікті күйбең тіршіліктің 

қамымен сырғып  тіп жатқан  демалыс 

күндерінің бірі болатын.

– Не болып қалды екен деп? – деп 

жиенім Ақб пе екеуіміз де алдымызда 

опыр-топыр жиналып қалған адамдардың 

арасына ентелеп ендік те кеттік.  Байқасақ, 

жасы егде тартқан әйел жерде сұлап жатыр 

екен. Жаңағы сатушы орыс әйелдерінің 

бірі астындағы орындығын қойып, енді 

бірі қарт әжейді демеп әлгі орындыққа 

отырғызып жатты. Тағы біреуі аузына су 

тамызбақшы болып құтысын ала жүгірді. 

Қара торы келген  әжей бір қарасаң, 

кәріс ұлтына ұқсайды екен.   рі-бері  ткен 

адамдардың аяғының астында домалаған 

таяғын әперіп жатып, қолындағы құйма  

сақинасына к зім түсті. 

– Қазақ екен! – дедім жиеніме қарап.

– Иә, біздің апамызға ұқсайды. 

Қазақ ша с йлесші! – деп жиенім жеңім-

нен тартқылай бастады.

Анамның дүниеден  ткеніне к п бола 

қойған жоқ. Шіркін-ай, ананың орны 

б лек қой... Сағынышқа толған к ңілім 

босап қоя берді.   жесінің аялы алақанын 

аңсаған жиенімнің де жан сырын ұғына 

қойдым. 

– Апа, жедел жәрдем шақырайын 

ба? – дедім, әжейдің бетіне жақынырақ 

үңіліп. 

Аздап есін жиған қарт ана: «Жоқ! 

Целло фан қапшық берші!» деп  тінді.  

Сүйеп тұрған қалпымда жақын тұрған 

сатушылардың бірінен қапшық сұрап 

алып, әлсін-әлсін лоқси бастаған әжейдің 

қолына ұстаттым. Бірер сәттен соң әжей 

аздап есін жиғандай к рінді. 

– Жедел жәрдем шақырайын, – дедім 

тағы да. 

– Жоқ, қажеті жоқ! Осылай болып 

тұрады. Дәрім үйде қалып еді, – деп  қазақы 

әдетке басты. Дәрігер десе, шошып ат-тоны-

мызды ала қашып тұратын халықпыз ғой. 

– Тым болмағанда туғандарыңыздың 

біріне қоңырау шалайын. Үйіңізге қалай 

жетесіз?! – дедім. 

– Жарайды, балама қоңырау шалшы, 

– деді дауысы дірілдеп. 

– Балаңыздың аты кім, телефонын 

айтыңыз! – дедім қолыма ұялы телефо-

нымды ала салып.

– Аты – Сапар, – деп әжей баласының 

үй телефонының н мірін айтты. 

Әйтеуір, аман екен...

Жанталасып Сапардың н мірін 

тердім. 

– Алло... Алло... Сіз Сапарсыз ба? 

–  дедім.

– Иә, – деді тұтқаның ар жағынан 

бейтаныс ер адам. Қазақша түсінеді екен 

деп іштей қуанып қалдым.

– Сәлеметсіз бе!  Сапар, мына жерде 

сіздің мамаңыздың жүрегі қысылды ма, 

әлде қан қысымы к терілді ме, құлап 

қалды. Келе аласыз ба? – дедім.

– Жоқ! – деді әлгі кісі. Ондай жауапты 

күтпеген едім, тас т бемнен біреу мұздай 

су құйып жібергендей қатқан қалпымда 

тұрып қалдым. Аузыма с з де түспеді. 

– Бұныңыз қалай? Анаңыз ғой... – 

дей беріп едім, телефонның құлағын қоя 

салды.    

Абдырап не істерімді білмедім. «Енді 

қайттық» деп жиеніме қарадым. 

– Басқа ешкімі жоқ па екен? – деді ол.

– Апа, басқа ешкіміңіз жоқ па? – 

дедім мен де ізінше.

  жей үнсіз басын шайқап: 

– Сапар не деді, келін үйде ме екен? – 

деп күрсіне к зіме қарады.

Сол сәттегі жан күйзелісімді к рсеңіз 

ғой. С збен айтып жеткізе алар емеспін.  

Менің сол күйімді түсінді ме, білмеймін, 

әжей:

– Ақыры келмейтін болған ғой. 

Қайтейін енді...Ұятсыз! – деді күбірлеп. 

Онсыз да қауқарсыз  қарт ананың  

жан жарасын қазбаламай-ақ қояйын деп 

есін жиып алғанша үн-түнсіз тұрдық.   

Арада он минуттай уақыт  ткен соң, 

әжей таксиге отырғызып жіберуді  тінді.

Жақын маңайда тұрған таксист қазақ 

жігіттердің біріне барып, мән-жайды 

түсіндіріп, әжейді шығарып салдық. Бір-

ге барайық деп едік, «Қажеті жоқ, әуре 

болмаңдар!» деп безек қақты.  

...  К пке дейін бейкүнә баладай 

кем сеңдеген әжей есімнен кетпей жүрді.  

Бір де түскі үзілістен кейін жұмысқа жүгіре 

басып келе жатсам, к з алдыма таныс 

бейне ұшырай кетті. Үстінде қоңыр паль-

тосы, басына орамал байлаған сол әжей. 

Қолында с мкесіне салған азық-түлігі 

бар. Қуанып кеттім. Тоқтатып с йлескім-

ақ келді. Бірақ үндемедім. Жасаған 

жақсылығымды міндет тұтқандай к рінер 

деп ойладым. 

–  йтеуір бар екенсің ғой. Ауырып 

қалмай, аман жүрші! – деп ішімнен  зіме 

жақын жандай болып кеткен әжейдің 

тілеуін тілеп, алысқа ұзап кеткенше қарап 

тұрдым.  

Фарида ТҰЯҚОВА

ПЕТРОПАВЛ 

ҚАЗ-ҚАЛПЫНДА

СЕГІЗІНШІ ҚАЗЫНА

15

№29 (1287) 

23 – 29 шілде 

2015 жыл

АНА ТІЛІ

ТІРШІЛІК ТҮЙТКІЛДЕРІ 

КОНКУРС

Қ

Қ

ұрақ көрпе

ұрақ көрпе

Қ

Қ

ұрақ көрпе

ұрақ көрпе

  зірлеген Нұрлан ҚҰМАР

АРТЫҚ БОЛМАС БІЛГЕНІҢ

Мені жаксы түсінетін

адам,

Сырымменен б лісетін

адам,

Жақын туысым 

болмасада

Құпиямды сенетін адам.

Үзіліп кетіп үзеңгі, 

Үсен ауып түзелді. 

Үсен күшті болмаса, 

Үзеңгіні үзер ме? 

(Дос)

Еуропадағы «Frejus Rail Tunne» жерасты жолы 

жүктеу/скачать 15,06 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: