29
«бөгде сөз» (М.М. Бахтин), «интертекст» (Ю. Кристева, И. Смирнов),
«прецедентті мәтін» (Ю. Караулов), «интекст» (Х. Тороп), «мәтін ішіндегі
мәтін» (Ю. Лотман) деп түсініледі. Қалай болғанда да,
эпиграфтар цитата
түрінде еш өзгеріссіз көптеген шығармаларға енгізілетіні ақиқат.
Ал эпиграфтардың көлемі, типі, саны, ондағы ақпардың түрі, алынған
дереккөзі әр алуан болғанмен, олар мәтін түзуге,
семантикасын ашуға,
түсінуге, қабылдауға, интерпретациялауға тікелей әсер етеді. Басқаша
айтқанда, эпиграф мәтінді интерпретациялау бағытын көрсетеді, яғни оқырман
эпирафты оқыған бетте мәтіннің жалпы дамуы,
ондағы мазмұндық-астарлы,
мазмұндық-концептуалды ақпар туралы белгілі бір пікірге келеді. Мәселен, А.
Сүлейменовтің «Ситуация» повесіне эпиграф ретінде Грэм Гриннің әңгімесінен
алынған сентенция қолданылса, Т. Әбдіковтің «Парасат майданы»
шығармасына екі эпиграф берілген, бірі – Гамлеттің монологінен үзінді, ал
екіншісі – авторлық афоризм. Поэзиялық туындыларға алынған эпиграфтар әрі
өлең, әрі қара сөз түрінде болуы мүмкін. Г. Салықбайдың «Шайхы» өлеңдер
циклына берілген екі эпиграфтың бірі қаламгер
сөз арнап отырған Ахмет
Иассауидің өзінікі, ал М. Мақатаевтың атақты «Бақыт деген» өлеңінің
эпиграфына баласының сөзі жұмсалған:
Достарыңызбен бөлісу: