Айтыс II том «КҮлтегін»

212
Қазақ өнерінің антологиясы
Мәулімбай:
Сөзіме менің айтқан көнбедің бе,
Ақыл сөз, мәмілеге келмедің бе?
Жеңілсең, менің теңім сол болып па,
Суырып, сақинаңды бергенің не?
Мен саған тоғыз қылып беретін ем,
Ақиқат сөзден ұтып, жеңгеніңде.
Сақинаң жол-жораға жарамайды,
Әдейі ат терлетіп келгенімде.
Көпесің аламын деп, алмады ма,
Қапталдап, қалың андас қалмады ма?
Ол итің миллиончик бай демеп пе еді,
Қалтаңа бес-он теңге салмады ма?
Бүлдірдің момын елдің екі арасын,
Қағынып, байдан байды таңдадың да. 
Ақын қыз, мұнша неге дандайсыдың,
Ноғайдың берген торғын дамбалына.
Дәрияда жүзіп жүрген балық едің,
Іліндің қазандықтың қармағына.
Несіне Ғайнитдинге қызықтың сен,
Басыңды әбжыландай арбады ма?
Халыққа белгілі боп шыға келдің,
Басылып көпес таңба сан жағыңа.
Мұғлипа, текті атаның қызы емес пең,
Мен сені сүттен таза деп ойлаушы ем,
Іш нәрсе қалмапты ғой ар жағыңда.
Жеңілсең, тоғыз жолдық бермес педің,
Құдаша, Құдай сені қарғады ма?
Алмаймын сақинаңды өзің алғың,
Саларсың әбзиіңнің бармағына!
Дегенде ыза болып жылады қыз
Ақынның құшағына құлады қыз.
Сіз жеңдің, мен жеңілдім, артық айтсам, 
Құрбы едің, кешіргін, – деп, сұрады қыз.
Сөзіне Мәулімбайдың болып ыза,
Намысқой шу шығарды барлық мырза.

213
Айтыс II том
Екі жақ ұрандасып, ду боп кетті
Ақыры, соғыс болды қыза-қыза.
Ұран сап, қалың андас басып кетті,
Ғайнитдин өлтіред деп, қашып кетті.
Жігіті андас, мырза қамшыласып,
Соғысып, тойдың мүлкін шашып кетті.
Қамшылар шатырласып қорғасынды,
Ұрысып, бас жарылып, қол да сынды.
Андастар Мұғлипаны тартып алып,
Үш жылда жесір дауы зорға тынды.
Андастар Мұғлипаны тартып алып,
Аттанды барымтаға жалпы халық.
Той болмай, тойдың арты топалаң боп,
Ақыры, зорға тынды арты барып.

жүктеу/скачать 0,96 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: