Қолкесер– соғым союшының, ішек-қарын тазалаушы әйелдердің "қолыңды кесіп алма", – деген әзіл ескертпесіне орай өз сыбағасынан бөліп берер тартуы.
Қан қуырдақ – соғым сойылып жатқанда малдың мойын етін, өкпесін, бауырын, бүйрегін, жүрегін сол малдың іш майына қуырып жейтін тұзды қуырдақ.
Шолақ сан– аязы қатты суық аймақтарда соғым етін тұздамай, қазанға салатындай бөлілектегенде арнайы мүшелемей тұтас сақталатын сан еті.
Соғым басы – соғым сойған үйдің көрші-қолаңдарын, жекжат- жұрағаттарын соғым асына шақырып сыйлау салты.
Сыбаға– қадірменді, сыйлы адамдарға арнайы сақталған соғым еті.
ДЕҢГЕНЕ Деңгене – жеке соғым союға мүмкіншілігі, жағдайы жоқ ауыл адамдарының бірлесіп, ірі, семіз қара малын не жылқысын несиеге алып сойылған малдың еті.
ҰЛТТЫҚ ЫДЫСТАР Адалбақан – киім ілуге арналған ашалы, ою-өрнекті ағаш.
Асадал – тамақ, ыдыс-аяқ сақтайтын үй жиһазы.
Аяққап – киізден, кейде теріден төрт бұрышты үлгіде тігілетін ыдыс салатын қап.
Қап – азық-түлік салу үшін кендірден, жүннен тоқылған ыдыс.
Дағара – аузын дөңгелектеп шығарған үлкен қап.
Қоржын – салт жүргіншінің азық-түлік салуына арналған иірген жіптен тоқылған екі бөлімді теңдеме.
Дорба– құрғақ тағамдар салынатын, талдырып басқан жүқа киізден, мата-жүннен тоқылған қап.
Жағылан – киізден, былғарыдан, теріден жасалған әбдіре, сандық.
Саба – жылқының, сиырдың терісінен қымыз ашытуға арналып жасалған ыдыс.
Торсық– түйенің, бұғының, өгіздің мойын терісінен жасалған қымыз құятын ыдыс.
Сүйретпе – жылқының бас терісін шикі күйінде жібітіп, түгін алып, бітеулей тігіп, ысқа 7-8 күн қойып дайындалған қымыз сақтайтын ыдыс.
Бөрдек– ысталған көннен тігілген қымыз ашытатын ыдыс, торсық.
Күп – қымыз құюға арналған мес.
Піспек – қымыз пісетін сапты құрал.
