кейін мүлдем шіріп жоқ болу үшін келген жоқ. Хақ тағала осынау жеті қат көкті тірексіз
жаратып, ай мен күнді адамның игілігіне бергендігіне қарағанда, əлбетте, адамның зор бір
міндеті бар деген сөз. Халық «Судың да сұрауы бар» деген. Пенде еріккендіктен өмір сүріп, жер
бетінің дархан дастарқанынан қалағанынша ішіп-жеп, шашып-төгіп одан кейін сұраусыз кете
бермек пе?
Хақ тағала Құранда: «Шынында, Біз сендерді босқа жаратып, Бізге қайтып оралмаймыз деп
ойласыңдар ма?»
?">[103]
?"> – дейді. Əсте олай емес. Жасыл желектерді мың өлтіріп, мың тірілткен
Аллаһ тағала адам баласын да ажал жетіп өлген соң ұлы мақшарда қайта тірілтіп есепке
тартады.
«Аллаһ сендерге емін-еркін, шат-шадыман өмір сүру үшін жерді төсеніш етті?">»
?">
[104]
?">. Нұх
пайғамбар сөзін аяқтарда, Аллаһ тағаланың оларға жер бетіндегі берген нығметтеріне назар
аудартады. Бұл пұтқа табынушылар үшін ұғынуға тиіс ақиқаттар еді. Ақиқаттан аттап кете
алмайсың. Өйткені жер беті оларға төселген төсеніш секілді. Тіпті тау-таста да адамдардың
жүруіне қолайлы соқпақтар бар. Осы жолдар арқылы олар төрткүл дүниені шарлай алады. Сол
жолдар арқылы Хақ тағаланың басқа да нығметтерін іздеп таба алады
?">[105]
?">. Осының бəрі
олардың көз алдындағы көріністер болғандықтан, айтылған жайтты ұғу санаға аса қиындық
тудырмауы керек еді.
Өзін мəдинетті елміз, өркениетті қоғамбыз деп санаған кез келген халық аталмыш ақиқаттар
айтылғанда, оның астарына ой жіберуі тиіс. Алайда Нұхтың (а.с.) қауымы осының бəрін біле
тұра, қасақана қасарысып, құлақтарын бітеп, пайғамбардан бойларын алып қашты.
Бір күн қатты ашынған қауым:
«Ей, Нұх! Сен бізді иман келтіруге шақырып, басымызға
ақырзаман орнатып, ауыр азап төнеді деп қашанға дейін қорқыта бересің? Жетер енді. Сен
осылай өмір бойы бізге дініңді насихаттап жүре бермексің бе? Сен бізді қандай азаппен
қорқытпақсың? Егер айтып жүрген азабың рас болса, көзімізге көрсет! Сөзіңнің рас екенін
дəлелде!»
?">
[106]
– деп, халқы жан-жақтан тақымның астына алды.
Халқының мына айтқан сөздерін естігенде, Нұх (а.с.) олардың Хақ тағалаға сенбеумен қатар,
илаһи азаптан да ықпайтындықтарына көз жеткізді. Өйткені олар Нұх пайғамбардың
айтқандарын бос сандырақ, ертегі деп білетін. Сондықтан «ауыр азап» дегенді құлаққа ілмеді.
Ендеше, оның қорқытуы жай сөз ғана. Нұх пайғамбар олардың осы түсініктерін аңғарған кезде,
оларға: «Ей, халқым! Сендердің бастарыңа ауыр азап жаудыратын мен емеспін. Менің оған
шамам жетпейтіні белгілі емес пе? Егер қаласа, Өзіне қарсы шыққан елді жермен-жексен етуге
Раббымның құдіреті толық жетеді. Ал иман келтірудің орнына Оған қарсы шығатын болсаңдар,
жер бетінен мүлде жойылып кетулерің мүмкін. Егер ескерткен азабым келе қалса, қай жаққа
қашып құтыла аласыңдар? Жер мен көктердің Раббысынан қашып қайда барасыңдар? Өрмелеп
тауға шықсаңдар да, құс болып көкке ұшсаңдар да, бəрібір құтылмайсыңдар. Егер осыншалық
қатігездіктерің үшін Аллаһ тағала сендерді жазаламақ болса, мен сендерге жақсылық ойласам
да пайда бермейді, жер мен көкте оған еш нəрсе тосқауыл бола алмайды»
?">[107]
?">, – дейді.
Достарыңызбен бөлісу: