түрдегі идеялармен басыбүтін келісе салуға болмайды. Өйткені философия біреудің біреуге
ұқсауына негізделген біртұтас бірдей нәрсе емес. Өркениеттік, этностық, дәуірлік
ерекшеліктер ғана емес, тұлғалық ерекшеліктер де философияның әр философта әртүрлі
болуын белгілеген. Сосын Академиялық философтарды ғана философ санап, ақынжанды
философтарды, еркін ойларды, әртүрлі мәтіндердегі философиялық тұжырымдарды
философияға жатқызбау үлкен қателік болар еді. Түркі-қазақ тарихында бұл екі түрлі
философияның екеуі де болған.
Қазақ халқының жоғарғы кісілік философиялық мәдениетіне мән беріп, назар аударған
ғалымдардың көбісі халықтың дәстүрлі дүниетанымында "көркем образдар" ғаламы
үстемдік ететінін байқайды. Шыныменде, қазақтар әлемді ұғымдық мағынада шегелеп
көрсетуден гөрі, көркем бейнелермен астарлап өрнектегенді қалап келген халықтардың
қатарына жатады. Оның бұл ерекшелігі оның кемшілігі болып есептелмейді, керісінше,
ақынжанды халықтың арманшылдығын, аңқаулығын, ақкөңілділігін және даналығын
білдіреді. Дегенмен сан ғасырлар бойы ділге әсер еткен ауыр психологиялық соққылар мен
саяси қыспақтар бұл ерекшелікті біршама көміскілеп, тұмшалап тастағаны байқалады.
Қазақ қазақ болғанға дейінгі философия және Қазақ қазақ болғаннан кейінгі философия
деп бөлу - қазақ тарихындағы философия дәстүрін түсінуге мүмкіндік береді. Түркі
халқының ажалға қарсы өміршеңдік пен жауынгерлік даңқын дәріптеген гуманист ойшыл
Қорқыт ата, Қөқтүріктердің мемлекет құру даналығы мен ерік-жігерін тасқа қашап жазған
Тоныкөк,, әйгілі Ырық бітік, Оғызнама шығармалары, сондай-ақ "Құтадғу
білік" авторы
Жүсіп Баласағұни, перипатетик Әл-Фараби, жыраулар Сыпыра жырау, Асан қайғы,
Доспамбет, Бұқар, Шипагерлік баян кітабының авторы Өтейбойдық, сондай-ақ Абай және
Шәкәрім қатарлы ойшыл дана тұлғалар бір арқауға тұтасқан түркі-қазақ философия
мәдениетінің тарихи нұсқаларын жасаушы бірегей философтар және философиялық
туындылар есептеледі.
Қазақ философиясы төрт негізгі кезеңнен тұрады:
Достарыңызбен бөлісу: