Қазақстан Республикасының Мәдениет және ақпарат министрлігі Ақпарат және мұрағат

216

217

218
Маңмаңгер, кекілің күлте, жалың майда,
Байлаған сені сылап қалқатай да.
Жүресің желмаядай жануарым,
Көрейін қызығыңды осындайда.
Қайырмасы:
Ахау, туған елім,
Балаң едім,
Өзіңе осынау әнді,
Ала келдім.
Маңмаңгер, ән қосайын жүрісіңе,
Дер екен қалқа қалай келісіме.
Сыдыртып, маңмаңгермен келе жатып,
Осынау ән күйіндіріп түсті есіме.
Қайырмасы.
Маңмаңгер кекілің күлте, жалың майда,
Бал татыр қант қосса қағаз шайға.
Кісіден анау-мынау жалтару жоқ,
Ақ көйлек, дүрия бешпент сәулем қайда.
Қайырмасы.

219

220

221

222
Мен көрдім ұзын қайың құлағанын,
Бас ұрып қара жерге, сұлағанын.
Жапырағы сарғайып, өлімсіреп, 
Байғұстың кім тыңдайды жылағанын?
Ха-ли-ла-лай-лай
Ла-ли-ха-ла-лай,
Ла-ла-лай, ла-лай,
Ла-у-ли-лай-лай
Ли-ли-ли-ли-ли-ли-лай.
Ха-ла-ла, у-ла-ла-лай!
Ха-ли-ли-ли, ха-ли-ли,
А-лау, ай. А-лай, ай!

223

224

225

226
Мен көрдім ұзын қайың құлағанын.
Бас ұрып қара жерге сұлағанын.
Сарғайып, жапырағы өлімсіреп
Байғұстың кім тыңдайды жылағанын?
Мен көрдім ойнап жүрген қызыл киік,
Кеудесіне мылтықтың оғы тиіп.
Қалжырап, қансыраған, қабақ түскен –
Кімге батар ол байғұс тартқан күйік?
Мен көрдім ғашық жардан уәдесіздік.
Өмірдің қызығынан күдер үздік.
Суыды, жылы жүрек жара түсті,
Шықпаған шыбын жан мен күн өткіздік!

227

228

229
Көп көрдім қызығыңды, қайран елім,
Ортаңда бұлбұл болып сайрап едім.
Халқымның қазақ, қырғыз арасында,
Еркелеп ортекедей ойнап едім.
Қайырмасы:
Мен сүйемін халқымды,
Жасың менен қартыңды.
Ардақты елге ән салсам,
Денем майдай балқиды.
Ән шырқап Алатауда арындадым,
Ағындай таудан аққан сарындадым.
Еліме ән-өлеңім ұнаған соң,
Талмадым, шаршамадым, жаңылмадым.
Қайырмасы.
Әл-қуат, демеу болған елім маған,
Кәрі-жас, үлкен-кіші, інім, балам.
Жазылып қайта сапқа тұрғанымда,
Арнадым алғашқы әнді, халқым, саған.
Қайырмасы.

230

231
Мінезі жүйріқ тердің соқпа-соқпа,
Айтамын мен өлеңді қалың топта
Сөйлеп қал, қызыл тілім өлмей тұрып,
Өмірім,  біразырақ бар ма, жоқ па?

232

233

234
Ай қабақ, алтын кірпік, қызыл ерін,
Кел десең, неге аяйын аттың терін.
Сары ағаш сазға біткен секілденіп,
Қай жерде отыр екен бұраң белім.
Базардан алып келген күміс құман,
Жігітті адастырған қалың тұман.
Арадан қыл өтпестей тату едік,
Біздерге қастық қылған қай антұрған.

235

236

237
Жігітке кедейшілік ол сергелдең
Жоқ болса жалғыз атың өлгенмен тең.
Үйіңе құрбың келіп құр аттанса,
Не керек дүниеден үміттенген.
Шешеннің сөз шығады таңдайынан,
Жұмақтың сізге мекен қандайынан
Бар болып, байлар кімді асырайды,
Әркімнің жазған алла маңдайынан.

238

239

240

241
Аспаннан қар жауады бүркей-бүркей.
Ұшады күз болғанда қара шіркей.
Екпіні-отарбадан кейін емес,
Осылай әндетеді ақын Нұркей.
Мен өзім жоғары емен, төменгі елмін,
Бәйгеден күнде келген кемеңгермін.
Көрмеген жас балалар танымайды-ау,
Жұрт айтқан Нұркей ақын деген менмін!

242

243

244
Қудым сені дүние он жасымнан,
Денем ауыр тартады қорғасыннан.
Асыл-ай, арманда едім қосылмай.
Арманда едім қосылмай.
Су төгілмес үстінен майда қоңыр,
Қартайған соң танбай ма жорғасынан.
Асыл-ай, арманда едім қосылмай.
Арманда едім қосылмай.

245

246

247
Қара нар жүк көтермес бел кеткен соң
Қең жайлау құлазиды ел кеткен соң
Бірге өскен кішкенеден қалқатайым,
Жүремін кіммен ойнап сен кеткен соң.

жүктеу/скачать 8,51 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: