Қазақстан республикасының

Түсіп  военкоматтан  шақыру  қағаз  әкеліп  берген  күні Ожан  отарын 

тапсырды. Түс қайта Қызылтам басына кетіп, кешқұрым қайтып келді. 

Ожан:  Аққаймақ,  айналайын  барып    Шәйза  анаңды  шақырып  келе 

ғой.(Аққаймақ  сыртқа  шығып  кетеді)  Өз-өзімен  іштей  тілдесіп 

отырады: Марқұм    досым  Құттымнан  қалған  жалғыз  Қаржау  да  алыста. 

Досымның  дүние салғалы  жатып  айтқан  жалғыз  өтінішін  орындап 

Ашхабадқа оқуға жібердім. «Қарашығымды қарасыз, панасыз тастап барамын. 

Алдында аға, артында іні жоқ. Қарасары да кемістеу. Тірлігінде төмендік көріп, 

көңілі  арымасын,  қатарынан қалмауына  бас-көз  бола  көр.  Ашхабад  жақта 

жалғыз нағашысы Ораз бар еді. Осынымды соған жеткіз. Жетіншіні бітірісімен, 

өзі  келіп,  оқуға  алып  кетсін»,—  деген  аманатын  орындадым.  Қаржаужанның 

кеткеніне  де  5  жыл  болды.    Ол  жақта  соғыс  жоқ    шығар  .   Екі  шаңырақтың  

сенері де сол Қаржау ғой..... 

Сырттан Шәйза мен Аққаймақ кіреді.