Көрші әйел:
-
Ажалдың өтіне барасың, Садыржан. Аман көрер күн болсын. Қу
соғысты бастаған Китлер сұмның басы қанға тұншыққыр....
(Үй-ішінің абыржуы,қонақтардың әдеттен тыс қошаметшілдігі оған тіпті
әсер етпейтіндей, сабырлы)
Садыр: Ер-азаматтың міндеті ғой. Барып қайту парызымыз емес
пе,жеңеше? Отан-анаға қауіп төнгенде, қай азамат үйде тығылып отырады.
Ер азаматтың басына түскен сын. Ертең-ақ жеңістің туын желбіретіп елге
келеміз.(Көңілі бұзылған келіншектерге дем беріп,жұбатып қояды)
Атасы:Садыржан, Мен қартайдым, Жолым тұйықталған. Тұйықталған
жолда із болмайды, менің ізім, бұл әулеттің ендігі оты өзіңсің. Елге аман
есен орал, балам. Аққарғам,кімге тапсырарымды білмей тұрмын. Әйтеуір
көзімізге тірі көрінсең болды (Дастарқанға бата айтылып, барлығы түгел
сыртқа шығады)
Достарыңызбен бөлісу: | 
