Бағдарламасы бойынша жарық көрді Әмірбек К
Ақын Серiк ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫНА
жүктеу/скачать 4,3 Mb. Pdf көрінісі
|
7370 (1)
| Ақын Серiк ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫНА
Серiк ақын сексенге келсе не дер едi? «Сексен» деген сөздi айта алмай «Секс... секс... сексендемiн» деп селкiлдеп тұратын шығар. – Серiк ата, жастық шағыңыз туралы бiр-екi шумақ өлеңдi суырып сап айта аласыз ба? – Əй, қарақтарым-ай! Күлесiңдер, ə? Күлсең – кəрiге күл, бастарыңа келсiн, айналайын. – Ата, бiр-екi стишок о любви... – Ə-ə-ə, өлең сұраған екенсiңдер ғой. Ұмытшақ болдым, айналайын. Миымда махаббаттан басқа ештеңе қалмаған. – Жiгiт кезiңiзде қандай болдыңыз, ата? – Торғайдағы тойға барғанымда мен жиырма бесте едiм. Қазiргiден əлдеқайда сестi едiм. Бақпанды қаздың баласын- 224 дай балпаң басып жүрсем де, бағдарсыз жолда батпақ суды кешпедiм. ...Серiк ата Қаңбақ шал секiлдi қалбалақтап қалды. Ең- кейдi. Есiне бiрдеңе түстi ме? Қайдам. Елуге келген шағында екiленiп өлең жазбапты. Алда-жалда «Айхай, екi жиырма бес!» деп өлең жазғанда ғой, өзi туралы былай сiлтер ме едi, қайтер едi... – Махаббаттың қалдырмай артына сын Магнит боп, əрине, тартыласың. «Сұлуым-ай, сұлуым!» деп жүргенде Жасап қалдым қалайша жарты ғасыр? Елудi неге керек елеп тегi, Шоршимын ба шортандай себеттегi!? Елу деген ересек кезiң емес, «Елу – екi жиырма бес!» демеп пе едi! Елу шiркiн несiне сызданады, Елу қыздың ерiнi жүз болады. Жүз ерiндi, шiркiн-ай, сүймесем де, Сүйгендей боп сыйладым қыз баланы. Əмiрiне бағынбастан жүректiң, Сұлу көрсем сұқтанбай-ақ дiр еттiм. Маңғазданып шақырамын алыстан, Ертедегi храмындай гректiң. Тау суындай таусылмайды əн-арман, Көп тарихым көрiнiп тұр жанардан. Екi бетiм еркелiктен алаулап, Асау шашым махаббаттан ағарған. Көпке дейiн болып едiм сүр бойдақ, Əсiресе əжем соны жүрдi ойлап. – Əр күн сайын əр қызбенен танысып Неғыласың! – дедi əжем ойбайлап. 225 – Əже, – дедiм, – қандай əппақ тiлеуiң, Керек емес келiндi ойлап жүдеуiң. Сол қыздардың бəрiн, бəрiн алмаймын, Алсам алам тек əдемi бiреуiн! Көрсеткiм кеп соңғы мода үлгiнi Қып-қызыл қып кəстөм кидiм бiр күнi. – Қызыл кəстөм неге киiп алғасың? – Дедi Сейiт көргендей боп жындыны. «Қызыл кəстөм кидiң» дедi-ау жолдасым, Қызыл, қызыл... Маған айтар сол ма сын? Кисем кидiм қызыл кəстөм тек қана Түсi қызыл болғасын. Қыз дегенiң қырда өскен қызғалдақ, Əсетпенен жүз əн жаздым қызға арнап. Қызыл кəстөм, Қызыл ерiн, Қызыл ай... Əлi күнге қол бұлғайды бiздi арбап. Неге жетпей, неменеге жете алдым, Сынығындай секiлдiмiн металдың. Он алты жыл оқыдым-ау КазГУ-де Жел жағынан жүремiн деп деканның. Көргенiм жоқ бел кететiн көп iстi, Көргенiм жоқ əкем көрген соғысты. Мен не көрдiм есте қалар ерекше, Көрсем көрдiм партиялық сөгiстi. «Өзiм кiмге ұқсаймын» деп сұрағам, Ел айтады: «Аумай қалған Сырағаң!..» Ал, менiмше, ақын Қайсын Кулиев Маған ұқсас қалмақтағы бiр ағам. Оған ұқсау, бұған ұқсау не теңiм, Ұқсай берсем Серiк болмай кетемiн. Пушкин болу Шөмiшбайға түк емес, Ал, мен өзiм Серiк болсам жетедi!.. 1996 жыл |