Мұхаммедтің (с.ғ.с) түр-сипаты, мінезі

Екі жауырынының ортасында мухри нубууат, яғни пайғамбарлық мөрі бар еді, өзі де пайғамбарлардың ең соңы еді. Мүбәрәк тістері маржандай тізілген, аппақ болып жалтырап тұратын, сөйлегенде алдыңғы тістерінен нұр шашылатын. Денесі тап-таза хош иісті еді. Бір кісімен қол беріп амандасса, ол кісі күні бойы сол иіске бөленіп, көңілі хош жүретін. Мүбәрәк қолымен бір сәбидің басын сипаса, ол сәби басқа сәбилерден хош иісімен ерекшеленіп шыға келетін. Туылғанда денесі майланған таза, сүндеттелген және кіндігі кесіліп туылған еді. Өте сезімтал, алыстағыны еститін еді, адамның көзі жетпейтін жердегіні көретін көреген еді.

Жүргенде жеңіл адымдап, тез-тез жүретін, сырттан қарағанда жай жүріп бара жатқан сияқты болып көрінетін, бірақ жанында бара жатқандар тез жүрсе де артта қалып қоятын. Бос сөз сөйлемейтін, әрбір сөзі хикмет және насихат еді. Сөйлескенде әркімнің ақылы мен қабілетіне қарай сөйлесетін еді. Жылы жүзді, тәтті сөзді болатын. Ешкімге жаман сөйлемейтін, ешкімге жамандық жасамайтын, ешкімнің сөзін бөлмейтін.

Жұмсақ мінезді, әрі кішіпейіл еді. Айбатты және байсалды еді. Қатты күлмей, тек жымиып күлетін. Қарағанда көз қырымен қарайтын. Сахабаларды алдына жіберіп, өзі соңында жүретін. Кім болса да бірінші болып сәлем беретін.

Ұлық кісілерге дәрежелеріне қарай құрмет көрсететін. Туған-туыстарын қатты құрмет тұтатын, үй-іші, сахабаларымен жақсы қарым-қатынаста болатын. Басқа адамдарға жұмсақтық көрсететін. Қызметшілерін жақсы көретін, өзі не ішсе, не кисе, қызметкерлеріне де соны ішкізетін және кидіретін.

Өте жомарт, қолы ашық, мейірімді, жұмсақ мінезді еді. Уәдесіне берік, сөзінде тұратын. Қорыта айтқанда, жаратылысы да, мінезі де көркем жібектей еді, адамдардың ең кәмілі болатын.