Бағдат Оралбайұлы «Тегімізді тануға талпыныс»

Жоғары оның бағасы.

Әжесінің қызығы,

Атасының бұзығы.

Жарасымды қылығы,

Әкесінің тынысы.

Ұнасымды көп ісі,

Анасына қолқанат.

Ал оқуда ол озат,

Осындай бала Арафат.

«Дәм-тұзға» әбден тояды.

Қарамайды бұл Ақаң,

Сырқырасы да аяғы.

Елемей-ақ барып жүр,

«Сыйластарына» баяғы.

Үшінші сирағы оның,

Қолына ұстаған таяғы.

Бірақ та көңілденген кезде,

Жайына қалады таяғы.

Перілік мінезін осы,

Қай уақытта қояды?

Мұны білсе «мықтысы»,

Төбесін қашап ояды.

Болғанмен жырынды ғой,

Әйтеуір жайын табады.

Ауызбастырықсыз «жанашырың»,

Елдің бәріне жаяды.

Аягөз 01.05.12
Ақа!
Қалай боп тұр жағдайың,

Сырқыраған жоқ па аяғың.

Айта қойшы Әпендім,

Жоғалған жоқ па таяғың?

Келсек қарсы алатын.

Кешіксе поезд кейде,

Сабыр сақтап тосатын.

Қылықтарымен озатын.

Бәйбішесі бірақ та,

Орынсыз тарыла қалатын.

Қашқалаққа салатын.

Не боп қалды соншама?

Тыржың қағып қашатын.

Қазанға салып асатын.

Не десең де келді кезі,

Аттың басын бұратын.

Әңгіме-дүкен құратын.

Өткен-кеткенді айтысып,

Құмардан бір шығатын.

Шұрқырасып жататын.

Көтерілген көңілмен,

Ән-жырға да салатын.

Не болды ренжіп басатын?

Қылт етпе мінезіңді,

Болды ғой уақыт қоятын.

Бол оданда қамқорымыз,

Тірлікті бірлікке қосатын.

Салиқалы бәйбіше боп,

Ынтымақ отын жағатын.

Мерей тойыңмен болатын.

Жетпістің биігінде де,

Серілікті құратын.

Көзі жайнап салатын.

Жан-дүниесін баурап,

Жүрегіне жол табатын.

Бағалауға тұратын.

Межелеген әр істің,

Үрдісінен шығатын.

Ініңнің жақын тұратын.

Өмірде іске ассын,

Барлық мақсат-мұратың.

Табылар орын сиятын.

Рюмкадағы дәмді алыңдар,

40-градустан тұратын.

Аягөз, 06.04.12

Жоқты барға септеген.

Проблемалар бар шешпеген,

Бар нәрселер жетпеген.

Содан көңілім көктеген.

Сырластармен, сыйластармен,

Құдайдың күнін өткерген.

Адамгершіліктен кетпеген.

Тайталасып тағдырменен,

Жанмын, абыройын төкпеген.

Қасында жанның сеніскен.

Өтеді кейде күндерім,

Қаскөйлерменен керіскен.

Мұңаям кейде кеште мен.

Келем жүріп өз жолыммен,

Өмірде күнде екшеген.

Сұрап ең: «Осы хал қалай?».

Қысқаша айтсам жайымды,

Хал дегенің осындай!

Өміріміздің мәні,

Берекеміздің әрі,

Сіздерсіздер, Аналар!

Махаббатымыздың әні,

Мұраттарымыздың бәрі,

Сіздерсіздер, Аналар!

Тебіреністі өлең-жырымыз,

Мәңгілік құпия-сырымыз,

Сіздерсіздер, Аналар!

Толтыратын таңды арайға,

Көрік берген армандарға,

Сіздерсіздер, Аналар!

Отбасымызды мерекеге,

Кенелтетін бұл өмірде,

Сіздерсіздер, Аналар!

Аягөз, 8.03.14 ж

Дакоштың туғанына 8 жыл болып.

Жатырмыз бүгін қуаныштан шаттанып,

Кемеріне келгендей көңіліміз толып.

Ризашылығымызды білдірмейік біз неге?

Байлық, бақыт, зор денсаулық тілейміз,

Жетіңдер арман-тілектеріңе өмірде.

Бүгін «Бәкең» атты атамын.

Сиреген жылдан жылға,

Өзім теңдес қатарым.

Әрнәрсені ойлап жатамын.

Дертті болып тәнім ауырса,

Жайым болмас, қапамын.

Сендерден қуат аламын.

Жеңістеріңді көрсем желпініп,

Дертіме шипа табамын.

Өртенгендей қара орманым.

Азынап аяз, соққандай дауыл,

Құлағандай тірек, қорғаным.

Қиналғанда арқа сүйерім.

Ағайын-туыс, жақындарым,

Сенімді сендерсіңдер тірегім.

Құдай қосқан қосағым бар.

Жаныма жаққан, көңілімнен шыққан,

Сыңарым сенсің, сүйген жар.

Сендерменен ләззатқа батамын.

Талпыныстарыңа, тәтті қылықтарыңа,

Масаттанып, марқайып-ақ қаламын.

Ұйқым қашып түн қатамын,

Шығаруға болмас өмірді естен,

Тек сауық қана емес, қаталын.

Жүректеріңде от барын.

Жанымды тоңсам жылытады,

Сендерден ескен леп-жалын.

Ақ пейілдеріңе тоямын.

Қабағымнан кірбің тарқап,

Тәуба, мұң-қайғымды тиямын.