Айнаның шамның сәулесімен боталаған жанары жасаурай, енесін қатты қысып құшақтады. Неге екенін өзі де білмеді, екі иығы селкілдеп, ағыл-тегіл жылаған. Байтақ ел, бақытты күндерін аңсады ма, өз анасының жұпар иісін сағынып, кең кеудесіне басын қойғысы келген шығар, бәлкім, бұған дейін көкірегінде бұғып жатып, әбден қысылып, әбден сыздаған мұңның ененің еміренісінен кейін иіп, бұлақ боп, көздің жасы боп, сарқырап, аққаны ма екен…Кім білсін, кімнің ішіне кім кіріп шыққанын… бәрімізде де ашылмаған сыр, айтылмаған сөз бар-ау… (О. Бөкеев)
Айнаның іс әрекетін бағалау үшін күмәндану, болжау мәнінде: «неге екенін өзі де білмеді», «аңсады ма», «шығар», «бәлкім», «аққаны ма екен», «кім білсін»
Шегендеуіштер сөйлемнің басқы бөлігінде орналасады
Дербес сөйлемдер арасында байласым
Съезд у-шу болды. Кейбіреулер қаша жөнелді. Кейбіреулері аңырайып тұрып қалды. Қалел де бұғып шыға жөнелді. Қаратілеуұлы пешке сүйеніп тұрған бойымен аңырайып қалшиып қарап тұрып қалды. Кенжеұлы отырған бойымен қисайып, бақырайып қатып қалды. (С. Сейфуллин)
Съезд у-шу болды. Кейбіреулер қаша жөнелді. Кейбіреулері аңырайып тұрып қалды. Қалел де бұғып шыға жөнелді. Қаратілеуұлы пешке сүйеніп тұрған бойымен аңырайып қалшиып қарап тұрып қалды. Кенжеұлы отырған бойымен қисайып, бақырайып қатып қалды. (С. Сейфуллин)
