Герпес
–
күрделі медициналық-әлеуметтік мәселе тудыратын, адамдар арасында
өте көп таралған вирусты инфекция болып табылады.
Жер шарындағы халықтардың
90% -ға дейінгісі жай вирус герпесімен (ЖВГ) зақымдалғаны анықталған. Соның ішінде
20% бұл инфекцияның түрлі клиниалық белгілерімен байқалады.
Герпестік инфекция-Herpesviridol жанұясы вирустарымен шақырылатын
инфекциялық ауру тобы.
Этиологиясы.
“Неонатальды герпес” термині тек 1-ші және 2-ші типті (ЖВГ) Alpho-
herpes virino l тобына жататын жай герпес вирусімен шақырылған жағдайда қолданады.
Патогенезі.
Герпес вирусымен зақымдалған кезде, айта кететін жағдай вирус орга-
низмде өмір бойы сақталып қалады. Көбіне латентті инфекция түрінде сақталады, органи-
змнің қорғаныс қызметі төмендеген жағдайда, түрлі себептердің әсерінен (грипп ауруы,
малярия, кортикостероидтар, цитостатиктер тағайындаған жағдайда) өршуі мүмкін.
Құрсақ ішілік зақымдалуда негізгі роль генитальды инфекцияға беріледі. Генитальді
герпестің таралуы соңғы кездерде ұлғайған.
Ұрық және нәресте герпетикалық инфекцияны анте-, интра- және неонатальды
кезеңде жұқтыруы мүмкін. Антенатальды инфекциялану неонатальды инфекцияның 5%-
тін құрайды, 75-80 % жағдайда зақымдалу босану кезінде анасының жыныс жолдарында
ЖГВ-мен байланысқан кезде жұғады. Сонымен бірге терісінде немесе кілегей қабаттарын-
да герпестік инфекцияның белгілері болған жағдайда, нәресте күтімімен айналысқан
адамдар арқылы жұғуы мүмкін.
Жіктелісі.
Неонатальдық герпестің үш клиникалық түрі бар: 1) тері, ауыз және көз
кілегей қабаты зақымдалған ошақты (локализациялы) түрі; 2. жайылған (генерализация-
ланған) түрі; 3. ОНЖ-нің герпестік зақымдалуы (менингоэнцефалит, энцефалит).
Достарыңызбен бөлісу: 
