5) Варианттар қатарын түзетін бірліктердің, әсіресе лек-
сикалық жарыспалардың барлығы жоғарыда көрсетілген ду-
блеттер тобын құрамайды. Басқаша сөзбен айтқанда, норма
тұрғысынан келгенде варианттылықтың шегі деген ұғым (қағида)
бар. Бұл – теориялық жағынан жеке зерттеу жұмысын-да
(диссертацияларда, ғылыми монографияларда) сөз болатын
үлкен тақырып. Ал біз мұнда осы кең тақырыптың бір пұшпағы
– әдеби тілден орын алуға «құқықты» және «құқықсыз» вари-
анттар қатарын қарастырдық.
6) Вариант құбылысының тілдің дамуы мен өзгерістеріне
тигізетін әсері, рөлі деген
проблема да – дербес ғылыми
ізденістщ нысаны, сондықтан «Вариант және норма» атты бұл
тарауда арнайы сөз етілмеді.
7) Ұсынылып отырған бұл жұмыста варианттардың пай-да
болу негіздері мен себептері, уәждері, сөз тұлғаларының
дыбыстық өзгеріске ұшырау жағдайлары, варианттылықтың
тарихы, реттеу тарихы, реттеу кезендері сияқты тақырыптар
сөз болған жоқ. Бұларды да арнайы ғылыми ізденістердің объ-
ектілері (нысандары) деп есептейміз және бұл тақырыптар
зерттеуші С.Бизақовтың көрсетілген енбегінде едәуір жақсы
сөз болды.
8) Көрсетілген дублет жарыспаларды реттеу, яғни әдеби
тілдегі орфографиялық, лексикалық нормасы ретінде тұрақ-
тандыру: бір сыңарын ығыстыру немесе екі дербес сөз етіп
жұмсау – күні бүгінге дейін жүргізіліп келе жатқан және бір-
шама жүзеге асып отырған іс-әрекет. Мұнда 50-60 жыл бойы
ұстанып отырған емле ережелеріміз, әр алуан сөздіктер, әсіре-
се емле сөздіктері, мектеп оқулықтары басты рөл атқарып
келе жатыр. Демек, тілдік нормаларды сұрыптау мен
орнықтыру ісі әлеуметтік саналы әрекет сипатын алып
отырғаны – қазақ әдеби тілінің даму бағыты мен барысы
бірқыдыру ғылыми-теориялық негіздерге сүйеніп, жүйелі
түрде өтіп жатқанын көрсетеді.
9) Дублеттердің, әсіресе фонетикалық-орфограммалық жа-
рыспа бірліктердің толық реттелмеуі ең алдымен оқу-ағарту
ісінде, әсіресе мектептердегі оқу процесінде қиындық туғызып
келеді. Сауатты жазу, әдеби тілде сөйлеу, мұғалімдердің
114
сұрақтарына ауызша жауап беру сияқты тұстарда емледегі ала-
құлалықтар, оқушының сөзқолданысындағы ақаулықтар, яғни
әдеби нормадағы сөз бен олардың қарапайым, жергілікті
варианттарын ажырата білмеуі, төл тілдік сөз бен бөгде тілдік
эквивалентін араластырып сөйлеулері т.т. оқушының, студенттің
білім дәрежесін бағалауда, тіпті жоғары дәрежедегі аттестаттар
мен дипломды беру-бермеуде үлкен қиындық келтіріп, кейде
таластарға, дау-дамайға апаратыны да белгілі. Сондықтан тіл
мәдениетін көтерудегі басты жұмыстардың бірі – вариант-ду-
блет
проблемасына ерекше назар аудару міндеті күн тәртібінен
түспейді. Бұл
проблеманы шешуде емле ережелерінің едәуір
қырналған жаңа редакциясын ұсыну, оны бұлжытпай қолда-нуды
міндеттеу, соған сәйкес түзілген қазақ тілінің толық
орфографиялық сөздігін жарыққа шығару, тіл мәдениеті кур-
старын мектептің жоғарғы кластарында, колледждер мен гим-
назияларда, сондай-ақ университет пен институттардың қазақ
тіліндегі барлық факультеттерінде оқыту кестесіне енгізуді Білім
министрлігі қолға алуы қажет деп санаймыз. Бүгінгі үлкен
ұлттық саясатымызда мемлекеттік тіліміздің тек әлеуметтік
қызметін жолға қоюды ғана емес, оның дұрыс қолданылуын,
мәдениетін көтеруді де қоса жүргізілетін күрес деп тану – тек
ғалымдар мен мектеп мұғалімдерінің міндеті емес, алдымен
және пәрменді іс-әрекет иесі – жоғары әкімшілік – басшылық
органдары екенін баса айтамыз.
115