XVIII ғасырдағы Еуропаның Ағартушылық философиясы Ағартушылықтың адамзат тарихындағы әртүрлі типтерінің ортақ жақтары.
Шарль Луи Монтескье табиғи факторлардың негізінде қоғамның генезисі мен мәні туралы. Франсуа Вольтер: тендік дегеніміз заң мен құқықтың алдында тең болу. Жан Жак Руссоның қоғамдық келісім-шарт теориясы. Феодалдық ережелердің Дени Дидро шығармаларында сыналуы. «Энциклопедияны, немесе ғылымдардың, өнерлер мен қоленерлердің түсіндірме сөздігін» жасау. Клод Адриан Гельвеций, Жюльен Оффрэ Ламетри және Поль Анри Гольбахтың материализмі. Ағартушылық - әлеуметтік прогресс жолы.
Классикалық неміс философиясы Ағартушылық идеяларының классикалық неміс философиясының калыптасуына әcepi.Иммануил Канттың трансценденталды философиясы - таным теориясы. Канттың субъектінің танымдық қабілеттерін сынауы. Адамның акыл-ойының заңдары мен шекараларын аныктау. Антиномиялар туралы ілім. Канттың бұлжымайтын императиві - адамның практикалық акыл-ойының көрінісi. Канттың құқық философиясы.
И. Фихте: «Меннің» автономдығы». Адамның ойлау кызметінің
шығармашылық табиғатын ашу. Шеллинг: объективтік пен субъективтіктің тең келуі философиясы - барлык өмір сүріпотырғанның алғашкы негізі.Өнер дегеніміз ашылу.
Вильгельм Гегельдің диалектика туралы ілімі. Гегель ғылыми категориялардың объективтігі туралы. Абсолюттж идея - біртұтас әлемдік ақыл-ой. Болмыс пен ақыл-ойдың тең келуі. Гегель логикасының ерекшеліктері. Ұлттық рух - тарихи дамудың қозғаушы күші.
Людвиг Фейербахтың антропологиялық материализмі. Махаббат теориясы. Махаббат - ақыл-ой мен табиғаттың әмбебап заңы.
XVIII ғ.соңы- XXI ғ. басындағы философия Карл Маркстің ілімі - Фейербахтың гуманизмін әлеуметтік сараптаумен ұштастыру. Жаттану концепциясы. Еңбектің жаттануы - қоғамдағы саяси, құқықтық, экономикалық және адамгершіліктік жаттанудың негізі.Тарихты материалистік тұрғыдан түсіну: материалдық өндіріс - жалпы қоғамның даму үрдісінің негізі.Қоғамдық-экономикалық формациялар теориясы. Фридрих Энгельс диалектиканың негізгі заңдары және материя қозғалысының формалары туралы.
Позитивизм: ғылымның үстемдігін және философияның пәні мен рөлін өзгертүді жариялау. Огюст Конт: философия - жаратылыстану ғылымдарының жетістіктерін жалпы қорытындылаумен айналысатын синтетикалық ғылым. Джон Стюарт Милльдің танымның индуктивтік логикалық әдістерін дамытуы. Герберт Спенсер биологиялық дүниеде эволюциялардың бар екендігі идеясы туралы.
Позитивизмнщ екінші кезеңі - махизмнің негізгі мәселелері. Эрнест Мах пен Рихард Авенариустің эмпириокритицзмі және субъективті идеализмі. Анри Пуанкаренің конвенционализмі. Неокантианттық - Канттың трансценденталдық идеализмі мен танушы акыл-ойдың жаратылыстану және қоғамтанудағы рөлінің қайта өркендеуі. Неокантианттықтың Марбург және Баден мектептері
Герменевтика - түсінудің жалпы теориясы. Фридрих Шлейермахер: «тусінбеу - іргелі феномен». Вильгельм Дильтей: «рух туралы ғылымдардың» теориялық негіздерін жасау. Эдмунд Гуссерльдің феноменологиясы. Ханс Георг Гадамер түсіну - әлеуметтік болмысты түйсінүдің қажетті шарты екендігі туралы. «Өмipфилософиясының» қалыптасу алғышарттары. Артур Шопенгауэрдің пессимистік философиясы: әлем - акыл-ойсыз epiк және соқыр күш. Фридрих Ницше христиандық құндылықтар туралы. Ең жоғары адам туралы ілім. Анри Бергсон мәнге жетудегі интуицияның рөлі туралы.
Логикалық позитивизм, аналитикалық философия - позитивизмнің үшінші кезеңі. Вена философиялық үйірмесі: философия - табиғи және жасанды тілдерді сараптауға бағытталған қызмет түpi. Постпозитивизм кез-келген ғылыми білімнің гипотетикалық сипаты туралы. Карл Поппер: ғылыми тұжырымды демаркациялау және фальсификациялау принциптері «Ашық қоғамдағы ашық ғылым». Имре Локатостың ғылыми - ізденушілік бағдарламалар концепциясы. Томас Кунның ғылыми революциялар теориясы. Марк Полани: тұлғалық білім - ғылыми прогресс негізі. Экзистенциализмнің қалыптасуының әлеуметтік-философиялық алғышарттары. Серен Кьеркегор: адам - әлемдік эволюцияның мақсаты және мағынасы.
Мартин Хайдеггер адамның нағыз және нағыз емес болмысы туралы. Жан Поль Сартр: адам - еркіндікті немесе еркіндік еместі таңдаушы жоба. Альбер Камю философиясындағы абсурд мәселесі.
Психоаналитикалық философия. Зигмунд Фрейдтің бейсаналы туралы ілімі. Карл Густав Юнг: ұжымдық бейсаналы және сана архетиптері. Эрих Фромм адамның өмір сүруінің қарама-қайшылықтығы туралы.
Постмодернизм: субъектісіз философиялық пайымдау. Мишель Фуко «субъект - таным - дүние» жүйесінің элементтерінің арақатынасы мәселесін түбегейлі қайта түсіну туралы. Жак Деррида: деконструкция - мәтінді зерттеу тәсілі.
Структурализм: объектілердің тұрақты логикалык құрылымдары мен
байланыстарын іздеу. Клод Леви Стросстың мифологиялық ойлауды сараптауға назар аударуы. Жан Лакан: Фрейдтің психоанализін структуралистік қайта қарастыру.
Прагматизм философиясы. Чарльз Пирс рационалдық білім мен ақылды мақсат, прагматизмнің арасындағы тығыз байланыс туралы. Уильям Джеймс: білімнің ақиқаттылығы оның адамдар әрекеттеріне пайдалылығымен анықталады. Джон Дьюидің радикалдық эмпиризм философиясы.
Философиялык мистицизм. Е.Блаватскаянын теософиялық мистицизмі. Рудольф Штайнердің антрософиясы. Карл Кастанеда танымының интуитивтік тәсілі.
Ресей тағдыры - орыс философиясының басты мәселесі. Орыс философиясының негізгібағыттары. Орыс марксизмі. Қоғамдық-саяси құрылымды өзгертуге практикалық бағытталғандық - Ресей материализмінің
Ерекшелігі. Г.В.Плеханов қоғамның өндірістік күштерінің дамуындағы географиялық ортаның анықтаушы рөлі туралы. В.И.Ленин пролетариаттың революциялық курес тәжірибесі туралы. Философиядағы екі партия - материализм және идеализм принципі.
В.С.Соловьевтың соборлық философиясы және этикасы. Л.Н.Толстой мен Ф.М.Достоевскийдің өмірмәндік және адамгершілік философиясы. С.Л.Франк, Н.А.Бердяев, Л.Шестов, Н.О.Лосский, И.А.Ильиннің философиялық ілімдерінің ерекшеліктері.