Бейімделгіштік – тірі ағзалардың қоршаған ортаның нақты бір жағдайында тірі қалу мүмкіндігін арттыратын құрылысындағы, мінез-құлқындағы, физиологиясындағы қасиеттері.
Барлық тірі ағзалардың міндеті – тіршілік үшін күресте өз экологиялық қуысын табу. Сонымен, эволюция нәтижелерінің бірі – тірі ағзалардың қоршаған орта жағдайларына бейімделуі.
Қоршаған орта – өзара күрделі әрекет ететін және бір-біріне әсер көрсететін жанды (тірі) және жансыз (өлі) нысандардың кешені.
Бейімделу (адаптация) – тірі ағзалардың ұзақ эволюция барысында пайда болған белгілі бір жағдайларға бейімделуі.
Бейімделу (адаптация) – тірі ағзалардың ұзақ эволюция барысында пайда болған белгілі бір жағдайларға бейімделуі.
Мұхитта Күн жарығының жетіспеуіне бейімделу: Қызыл балдырлар
Құрлықта Күн жарығының жетіспеуіне бейімделу: Көлеңкеге төзімді өсімдіктер
Жоғары температура мен судың жетіспеуіне бейімделу: Жапырақтарының түрін өзгерту
Суккуленттер – етжеңді жапырақтарында немесе сабақтарында ылғал жинайтын өсімдіктер
Жапырақтарына ылғал жинайтын суккуленттер: Агава, Алоэ, Бозкілем Сабақтарына ылғал жинайтын суккуленттер: Кактустар, Кейбір сүттігендер
Температура – тіршілік әрекетін сақтау үшін маңызды рөл атқарады.
Денесінің тұрақты температурасын сақтауға қабілетті емес: Салқынқанды жануарлар (Пойкилотермді)
Морждар, Ақ аюлар
Қажетті температураны тұрақты сақтай алады: Жылықанды жануарлар (Гомойотермді)
Құстар мен Сүтқоректілер
Жылусүйгіш ағзалар: ➢ Піл, Маймыл, Керік, Киік
➢ Пальма, Какао, Ананас
Ылғалдылық. Тіршілік ортасында судың жеткіліксіздігі өсімдіктер мен жануарлар үшін шектеуші фактор болып табылады.
Топырақтың ылғал қабатына жететін ұзын әрі жуан тамыры бар: Жантақ
Үлкен ауданнан ылғал жинайтын тамыр жүйесі бар: Жусан
