Дана Асылбек
жүктеу/скачать 53,77 Kb.
|
| V көрініс
Сол бүктеліп, көзі жабық жатқан күйінше ентіге сөйлейді. Сыртқа назар аударыңдаршы. Өздеріңді әлемнің төбесінен төніп, бәрін бақылап тұрмын деп ойлаңдар. Адамдардың бір-бірін елемей асыққан қозғалысы көрінеді. Ал соны біле тұра, өздеріңді біреуге керекпін деп ойлайсыңдар ма? Иә әлде жоқ? Иә деп өздеріңді алдай берсеңдер болады. Адамдармен жақсы қарым-қатынас — оларға бар ресурсыңды беріп, ол таусылғанда барып аяқталады. Ішін ұстап тізерлейді. Басын салбыратып ұзақ отырады. Бет-әлпеті, киімі, шашы алба-жұлба күйге түскен. Бұл сапар осыншалықты деңгейде ауырлыққа, қатігездікке толы болады деп ойламаған едім. Бірнеше рет жөтеледі. Бір күні өзің ойламаған жерден біреу сені қуа жөнелді дейік. Алды-артыңа қарамай қашасың. Асфальт жолдарды қақыратып, топырақта тапырақтап өтесің. Ғимараттарды артқа тастап өтесің, қаланы тастап, төбеден өтіп, шұңқырға түсесің. Одан жанталаса шығып, шөлдаланы кезесің. Көрмегенің жоқ сен қашудан талмайсың. Сайып келгенде, бәрі басталған нүктеден қайта пайда боласың. Жүгіресің, ентігесің, таласың; соққылайсың, жерді тепкілейсің. Нәтижесінде бұның бәрі алдамшы көзбояушылық. Иллюзия. Қолыңдағы көгершінді жансыз шүберекке айналдырғандай. Байыппен көз салып қарасаң, сен ешқайда емессің. Сен ештеңеден құтылмаған баяғы сормаңдай қалпыңдасың. Бәрінің мәні осында жатқанын түсініп, берілесің. Осылай сен ақ жалауды көтересің! Көзіндегі орамалды шешіп тастайды. Сені қуған бір ғана нәрсе екенін білесің. Ол — ақиқат, ал сен тұрған жерің — шексіздік екен. Естігенде, тұрпайы сезіледі, иә? Маған да бұл әуел баста онша ұнамаған. Сол үшін шығар осында жүргенім. Сахнаны аралай бастайды. Жинағансып, әр нәрсені орнына қоя бастайды. Бір бұрыштан айна табады. Айнада адам сұлбасы қызыл түспен сызылған. Сұлбаның сыртқы тұсы қап-қара. Біреуді іздеген едік қой. Айнаны адамдарға көрсетеді де, ызалы сөйлейді. Ақиқатын айтса, оны бәрі бірігіп өлтірмек болды. Нәтижесінде бәрі оны шынымен де өлтірді. Бірақ қайда жерленгенін ешкім білмейді. Мүмкін бәрі оның санасында ғана өткен болар. Айнаны өзіне бұрады. Мүмкін... Ол емес, бұның бәрі... Аяқасты айнаны (тастап) жібереді. Басын шайқай береді. Жан-жақта шашылған қағаздар мен суреттерді көрерменге қарай шашып жібереді. Стеллаж үстіндегі графиндегі түймедақ гүлін алып, суын бетіне төгеді. Жынданған адамдай оғаш қозғалып, сүрініп-қабынады. Барлығының бастауы жаңарды. Бірдеңені бәрі ұмытып кетіпті. Ұмыт қалдырған бір ғана сұрақ қалыпты... (пауза.) «Мен кіммін?» Абдырап стеллаж арасынан скотч пен қалам алып, «ЕШКІМ» деп жазып, маңдайына жабыстырады. Әлгі біреу айтқан нұсқаулық осы екен. Бар қасіреттің бәрі алдамшы сәттердің қосындысы ғана болыпты. Демек бәрінің бітер сәті жеткен екен. Өксіген ішімдегі алай-дүлейдің басылып, кезекті көшпендінің сапарын аяқтау сәтін тамашалайтын уақыт жетіп те қалыпты... Беліндегі орамалға түймедақ гүлін қыстырады да, сұлқ жата қалады. Мойнына көкшіл орамалын қайтадан байлайды. Баяғыда бір қыз жоғалып кетіпті. Жоғалғанмен, оны ешкім іздемепті. Ешкім іздемегесін, оны ешкім жоғалды демепті. Оның жасы шамалап айтқанда отызға әлі жетпеген. Өзі аса сұлу да, ұсқынсыз да емес. Өзі қысы-жазы ақ шыт көйлекпен жүргенді ұнатқан. Көзі қою қоңыр түсті екен. Адамдар оның көздеріне қарап күнделікті оқиғаларын айтып бастайды екен де, бір сәтте қалайша өмір жолында кездескен қиындықтар мен мәселелерін айтып қоя жаздағанын байқамай — сол қою қарашығында қамалып қалады екен. Сосын сол жерде қамалғандар бостандық жайлы әндерді еститін көрінеді. Жоғалып кетті деген сол адам... Мүмкін, жоғалып кеткен ол емес, басқа біреу шығар?! Соңы 16.06.2021 жүктеу/скачать 53,77 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|