КП практикалық міндеттері: -психикалық бұзылыстардың диагностикасы
-жеке психологиялық ерекшеліктер мен психикалық бұзылуларды ажырату
-бұзылулар мен аурулардың пайда болу жағдайлары мен факторларын талдау
-психопрофилактика
-психотерапия
-науқастарды психоәлеуметтік оңалту
-денсаулықты сақтау және қолдау
"Клиникалық психология" терминін 1907 жылы американдық психолог Лайтнер Уитмер (1867-1956) енгізген, ол оны өзгерту ниетімен байқау немесе эксперимент арқылы жеке тұлғаларды зерттеу ретінде анықтаған.
КП дамуына үлес қосты: Л. С. Выготскийдің идеялары оның студенттері мен қызметкерлері А. Н.Леонтьев, А. Р. Лурия, П. Я. Галперин және басқалар жалпы психологияда одан әрі дамытқан.
Ресейде клиникалық психологияның дамуына в. п. Осипов, Г. н. Вырубов, и. п. Павлов, В. Н. Мящев сияқты көрнекті отандық ғылым қайраткерлері айтарлықтай ықпал етті
Соңғы жылдары Ресейдегі клиникалық психологияның дамуына едәуір ғылыми және ұйымдастырушылық үлес қосқан оқушы Мясищев Б. Д. Карвасарский.
Қазақстандағы клиникалық психология: Ахтаева Н.С., Ислямова Г.А., Кабакова М.П., Фесенко Н., Федорец Л.Ф.
Психикалық денсаулықтың проблемасы Когнитивті психотерапиялық дәстүр психикалық денсаулықты "өз тәжірибеңізді барабар түсіндіру және бағалау процесі" деп түсіндіреді, ол сол тұтастықты қалпына келтіру тәсілін баса көрсетеді.
Мінез-құлық психотерапиялық дәстүрді жақтаушылар, гуманистік дәстүрден айырмашылығы, керісінше, туа біткен және соңғысының пайдасына алынған қарама-қайшылықты шешу арқылы жеке адамның "тұтастығын" (бейімделуін) қалыптастырады.
Психикалық норма және патология мәселесі: Денсаулықтың типтік белгілері-жүйке жүйесі мен адам ағзаларының құрылымдық және физикалық қауіпсіздігі, физикалық және әлеуметтік ортаға жеке бейімделу, тұрақты әдеттегі әл-ауқаттың сақталуы [10].
Ауру бейімделудің жалпы немесе жеке төмендеуімен сипатталады, аурудың келесі мүмкін нәтижелері бөлінеді: толық қалпына келтіру, қалдық құбылыстардың болуымен қалпына келтіру, мүгедектік (ақау алу) және өлім.
Қорытындылай келе, клиникалық психология ғылым ретінде тарихи қалыптасқан құрылымға ие, ол оның аясында бірнеше клиникалық және психологиялық бағыттардың болуын қамтамасыз етеді. Қазіргі уақытта әр бағыт бойынша қол жетімді деректердің мәні мен көлемі соншалықты үлкен, сондықтан олардың әрқайсысы жақын арада тәуелсіз ғылым мәртебесін ала алады. Осы бағыттардың ішінде төртеуі ерекшеленеді: арнайы психология, патопсихология, нейропсихология және психосоматикалық психология. Клиникалық психологтар қолданатын әдістердің көлемі соншалықты үлкен, сондықтан ол сонымен қатар білімнің жеке саласына – клиникалық психодиагностикаға бөлінуге лайық.