Диссертация мамандығы 6М020500- «Филология»
жүктеу/скачать 429,69 Kb. Pdf көрінісі
|
| АННОТАЦИЯ
Магистерская работа состоит из введения и основных двух разделов деленные на многие мелкие разделы так же из заключение и перечена использованных литератур. В ведении был найден объект исследования, и определена актуальность исследования. Были определены цели, задачи и методы исследовательской работы. Показана состав работы, теоретическая и практическая значения работы. В первом разделе под названием «История исследование народного творчества» разделена на четыре разделы, где изучается пословицы, афоризмы, айтыс. Во второй разделе под названием «Семейные традиции казахского фольклора» рассмотрена вспомогательные части и их значения. В заключении итоги рассказанным мыслям в обоих разделах. 5 ANNOTATION The usage work consists of 2 parts, divided into small chapters, the conclusion and a list of literature. Introduction gives the object of the iwestigation and methods of the research work, snows the structure of the work and its theoretical and practical significance. The first part is titled ‘ History of oral folk arts research’ it is divided into 3 small chapters with the history of the verb and the part which comprises the complex verb. The second part under the title ‘Histories of researches of family traditions’ is devoted to auxiliary parts and their meanings. The conclusion sums up the investigated problems in previous two parts. 6 КІРІСПЕ Қазақ халқының ерте заманда жасаған мәдени мұрасының бір түрі – халық ауыз әдебиеті. Қазақ әдебиеттану ғылымындағы ауыз әдебиеті көркемдік – идеялық нәрімен эстетикалық, қуат – тежеуріні, түрі мен жанрларының молдығымен, тақырыптық және сюжеттік байлығымен, қоғамдық әлеуметтік және тәрбиелік терең мән-мазмұнымен ерекшеленеді. Жазу – сызу өнері болмаған ерте кезде-ақ қазақ халқы өзінің тұрмыс-тіршілігі, қоғамдық өмірі, шаруашылығы мен кәсібі, қуанышы мен күйініші, дүние танудағы көзқарасы т.б. жайында неше түрлі өлең-жыр, ертегі-әңгіме, мақал-мәтел, аңыздар ойлап шығарған және оларды ауызекі айту күйінде тудырған. Сондықтан да бұларды халықтың ауызша шығарған көркем шығармасы, даналық сөзі яғни ауыз әдебиеті деп атаймыз. Бұдан, әрине, ауыз әдебиетін көп адам бірлесіп отырып шығарған деген ұғым тумайды. Ауыз әдебиетінің қандай үлгілерін болса да әуел баста жеке адамдар шығарған. Бірақ ерте кезде, жазу өнері болмағандықтан, ауыз әдебиетін шығарушылардың аттары хатқа түспеген, сақталмаған. Халық олардың шығармаларын ғана сақтаған және оларды ауызша айтып, ұрпақтан ұрпаққа жеткізген, сөйтіп, алғашқысында жеке авторлар шығарған шығармалар кейіннен өңделіп, сұрыпталған, оған коллектив болып творчестволық өзгерістер енгізіп отырған. Бертін келе ондай шығармалар көпшіліктің, коллективтің әдебиетіне айналып кеткен. Орыс халқының ұлы сыншысы В. Г. Белинский «Әдебиет деген сөздің жалпы мағынасы» туралы жазған еңбегінде ауыз әдебиеті мен жазба әдебиетінің арасындағы айырмашылықтарды айта келіп, ауыз әдебиеті халықтың ерте замандағы ой-санасының жемісі деп көрсетеді. «Халық немесе тайпа жазу өнерін білмеуі мүмкін, бірақ оның поэзиясы болмауы мүмкін емес»,- деп Белинский ауыз әдебиетінің тым ерте кезде, халықтың жазу-сызу өнері болмаған заманда, туғандығын дәлелдейді. Бұл расында да солай. Қай халықты алсақ та, оның көркем әдебиеті ауыз әдебиетінен басталады. Демек, ауыз әдебиеті болмаған, бірден жазба әдебиетін жасаған халық бұрын-соңды тарихта болған емес. жүктеу/скачать 429,69 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|