негізгі күнелткіші болған малшылық пен егіншілікті, көмекші кәсіптері –
аңшылық пен балықшылықты бейнелейді. Онда шаруаның және диханның
мінез-құлқы, тұрмыс –салты, ұғым –сенімі тапқыр ой, көркем тілмен жан-
жақты сипатталған; шаруашылық жүргізудегі,қарым-қатынас жасаудағы
тәжірибелері мен көрген – білгендері қорытылған.
Көптеген мақал – мәтелдерде балалар мен жас өспірімдерді елін, жерін
сүюге, еңбек пен ерлікке баулуға, биік адамгершілікке, мәдениеттілікке
тәрбиелеуге және өнер –білімді насихаттауға айрықша көңіл бөлінген.Сонымен
бірге кейбір ежелгі мақал-мәтелдерде қанаушы тап өкілдерінің, қожа –
молдалардың және қараңғы шаруалардың көне көзқарастары мен ұғымдары да
елес береді. Мақал – мәтелдердің осындай мазмұндылығын, көркемдік
қасиеттерін аңғарған шешен билер сөздерін күшейту үшін оны шебер
пайдаланған. Қазақ арасында көп жыл әскери қызметте болған орыс офицері Е.
И. Шевалин былай деп жазған: «Қазақ тілінде тағы да оның мінез –құлқы,
жалпы халқы туралы айқын ұғым бергендей мақалдар бар... Әділін айту керек,
олардың кейбіреулері өте жақсы... Тәуір деген әрбір би мен төре мақалдап
сөйлеуді сүйеді және қатардағы қазақтармен сөйлескенде, тіпті кез-келген
сөзінде оны тіпті көп қолданады». Қазақ шешендері ана тілінде таза сөйлеуді
де, мақал – мәтелді де оқулықтан, кітаптан үйренбеген, атасы мен әжесінен,
халық тәжірибесінен дағды алған.
Есімдері аңызға айналған алғашқы қазақ шешендері, халық даналары
Майқы би, Аяз би, Асанқайғы, Жиренше аттарынан айтылатын тарихи
әңгімелер мен шешендік сөздердің, қай – қайсысы болса да мақал – мәтелге,
нақыл термеге бай. Тіпті,әдебиетіміздің ұлы тұлғалары – Бұхар жырау мен
Махамбеттің, Абай Құнанбаев пен Ыбырай Алтынсариннің өздері аталған
халық даналығынан нәр алған, өлеңдері мен әңгімелерінде мақал – мәтелдер
мен нақыл, тақпақ сөздерді өзгертіп те, өз қалпында да молынан пайдаланған.
«Рас, бұрыңғы біздің ата-бабаларымыздың білімі, күтімі, сыпайылығы,
тазалығы төмен болған, - дейді Абай өз сөзінде. – Бірақ бұл замандағылардан
артық екі мінезі бар екен... ең әуелі – ол заманда ел басы, топ басы деген
кісілер болады екен. Көші –қонды болса, дау - жанжалды болса, билік соларда
болады екен. Өзге жұрт жақсы, жаман өздерінің шаруасымен жүре береді екен...
«Қой асы қолыңа ал, қолайыңа жақсы сақа қой», «бас – басыңа би болсаң–
Манар тауға симассың, басалқаңыз бір болса жанған отқа күймессің»деп...
Екіншісі – намысқор келеді екен. Аты аталып, аруақ шақырылған жерге
ағайынға өкпе, араздыққа қарамайды екен, жанын салысады екен: «аз
араздықты қуған көп пайдасын кетірер» деп, «алтау ала болса, ауыздағы кетеді,
төртеу түгел болса, төбедегі келеді» десіп, «жол қуған қазынаға жолығар, дау
қуған пәлеге жолығар» десіп.Кәнеки, енді осы екі мінез қайда? Бұлар да
арлылық, намыстылық, табандылықтан келеді. Бұлардан айырылдық.
Ендігілердің достығы пейіл емес, алдау; дұшпандығы кейін емес, ие күндестік,
не тыныш отыра алмағандық». Қазақ даласына алғаш білім ұрығын шашқан
ұлы ағартушы Ыбырай Алтынсарин Абаймен тілдескендей:
Достарыңызбен бөлісу: