Ману заңдары өзінің мағынасы жағынан Хаммурапи заңдарынан кем түспейді. Оның шығу кезеңі б.д.д. 11ғ – 1 ғ.қамтиды. Ману заңын брахмандар шығарған. Заңның негізгі мазмұны діниэтикалық бағытта болғандықтан, олар құқықтық нормаларға қарағанда басым болды. Құрылымы жағынан Ману заңдары 12 бөлімнен тұратын 2685 баптан құралды. Осылардың ішінде 8 және 9 бөлімдері тікелей құқықтық маңызға ие болды. Заңның басқа бөлімдерінің негізгі мақсаты Үнді қоғамында пайда болған касталық құрылымды бекітуі болды. Заң баптарында адамдар біреугежасаған кінәсі мен қиянаты үшін о дүниеде жазаланады деп көрсетілді. Заңда өтірік куә өзінің туысқандарына қауіп төндірушілік деп түсіндірілді. Осы тұрғыдан Ману заңдарының патриархалдық отбасы кезінде жасалғаны көптеген баптардан көрініс табады.
