Қазақы əуен:
«Ах!» дейсiң бе, орысша «Ох!» дейсiң бе,
Əзiл айтсам шүлдiрлеп сөкпейсiң бе?
Зибаш-ай,
Қасыңның қара қиғашы-ай.
Анаңның тiлiн сыйлашы-ай!
Орыс частушкасы:
– Здраствуй, здраствуй, аксакал,
Зачем маган казакча.
Мен торгую на базаре,
Ап жүргем жок аз акча.
Ой-й-й, ой-й, ой,
Как мы жить-то будем.
В наше время-то такое,
Кого любить-то будем?
Қазақы əуен:
«Любовы» жоқ неғылған девiшкесiң,
«Однолюб» болмасаң семiшкесiң.
Құралай,
Саған ғашық мың ағай.
Бiреуi жоқ, бұ қалай?
Орыс частушкасы:
– У подружки два парнишки,
У меня ни одного.
Я паду подружке в ноги,
«Дай парнишку одного!»
Ой, подруга дорогая,
Тебе милым не владеть.
Он с тобою сядет рядом –
На меня будет глядеть!
Қазақы əуен:
Көрсеқызар еркекке қалай дерсiң,
Көзiн сатып ол, мейлi, қарай берсiн.
295
Таңдашы-ай,
Өйтiп те бүйтiп алдашы-ай.
Арбалып бiрақ қалмашы-ай!
Орыс частушкасы:
– У подружки фартук новый,
У меня оборванный.
У подружки – чернобровый,
У меня – отобранный.
Отбывай подруга друга,
Отбывай – твоя рука.
Я на силу отказалась,
От такого дурака!
Қазақы əуен:
Тартып iшкен тамағың тəттi болар,
Тартып алған күйеуiң əккi болар.
Қу бала-ай,
Құтырсын, мейлi, бурадай.
Тiл табысшы туламай.
Орыс частушкасы:
– Задушевная подружка,
Ты держись за одного.
Завлекать чужого будешь,
Потеряешь своего.
Нынче кофточки – не в моде,
В моде распашоночки.
Нынче девочки – не в моде,
В моде разведеночки.
Қазақы əуен:
Ыдыс-аяқ үйдегi сылдырлайды,
Мықтап ұста сонда да құрғыр байды.
Арман-ай,
Ажырассаң аңдамай
Қаларсың атсыз арбадай.
Орыс частушкасы:
– Мама чаю, мама чаю,
Чаю кипяченого.
Мама замуж, мама замуж,
Только не ученого!
Раньше девок угощали,
Сладкими конфетами.
А теперь их угощают,
Только сигаретами!
Қазақы əуен:
Түзу қыздар үйiнде шай iшiп жүр,
Түтiндетiп көп сұлу майысып жүр.
Зибаш-ай,
Қасыңның қара қиғашы-ай.
Өзiңдi-өзiң сыйлашы-ай!
Балымша-ай,
Электрдiң шамынша-ай,
Тамаша жiгiт табылса-ай!..
1997 жыл
297
ТIС ШЎЌЫЄЫШ
(Қыз бен жiгiт қол ұстасып шығады)
Жiгiт: – Қарашы, жаным, айналаға қарашы!
Қыз: – Өлə-ə-ə, ағай, «Айналаға қарашы, айналаға қара-
шы!» дейсiз, таздың басындай тап-тақыр ғой! Осыдан отыз
жыл бұрын Асекең еккен ағаштар қайда кеткен?
Жiгiт: – Отап-отап, отқа жағып жiберген.
Қыз: – Өлə-ə, ағай! Бiр ағаш қалып кетiптi ғой!
Жiгiт: – Кəне?
Қыз: – Əне! Оны кiмге қалдырған?
Жiгiт: – О! Осы мəселенi көтерем. Мен – депутат болам!
Мəселенi қайқайтып қабырғасынан қоям!
Қыз: – Өлə-ə-ə, ағай, сонда сiз бiр ағашқа бола депутат
боласыз ба? Ал, сiз депутат болғанда не iстейсiз?
Жiгiт: – Мен сол жапанда қалған жалғыз ағашты кесемiн
де, саған келi мен келсап жасап берем. Тары түйiп, майсөк
жегiзем!
Достарыңызбен бөлісу: |