Мәдениеттану
детуге бірігуі бірден болмаған. Бүл үдеріс XVII ғасырда,
монументтілік* вокалдылық шығармаларды — оратория-
ларды*, операларды*, әуенділікті сүйемелдеуінің қажет-
тілігінің шығуына байланысты басталады. Оркестрдің
хормен
бірлесуінің өзі, композиторға үлкен мүмкін-
ш іліктерді әкелді. О сы ндай үж ы м дар-кон церттер,
капеллалар*, хорлар, болып аталады. Тек қана XVIII
ғасырда осы екі үғым бірігеді. Осы уақытта оркестр екі
түріне ерекшеленеді — симфониялыққа, камералыққа*.
XIX ғ.
және XX ғасыр бойы, әуеннің күрделенуімен,
оркестр бір мезгілділікті дамыйды. Оркестрге жаңа
әу ен д іл ік асп ап тар кірістірілед і. А спап тарға сай,
әуеншілердің саныда көбейеді. Бүгінгі күні
олардың
саны 100-ге жетеді. Ж әне оркестрлердің жаңа түрлері
келеді. Бүлар: халықтық, эстрадалық, үрлемелі-аспап-
тар оркестрі. Аталған
оркестрлердің шығармаларды
орындауларында, өзінділік дыбысталуы және диапозоны*
бар. М ы сал ы : с и м ф о н и я л ы қ о р к е с т р , о р к е с т р
классикалық әуенді, операларды*, балеттерді*
орын-
дайды ж әне солистерді* сүйем елдейді. Ү рлем елі-
аспаптар оркестрі Марштарды*, билерді және озіне
ә д е й л ік т і ж а зы л ға н ш ы ға р м а л а р д ы о р ы н д ай д ы .
Халықтық Аспаптылық Оркестріне, халықтық әуендерін
ондеулері және бүған берілген үсыныстарды орындауы,
ең басты есебі болып келеді.
Достарыңызбен бөлісу: