Хажыбтың Айтолдыға сауалы

Айтты Хажыб: — Қалай көңіл-күйің?—деп, 

Қайда келіп түстің, қалай үйің? — деп.

Бар ма мұнда жақын-туыс, білісің? 

Не байқадың? Қалай ауқат, күйісің?

525     Айтты жəне: — Не өзіңнің тілегің? 

Не істейсің? Не іздеген керегің?

Айтолды айтты: — Уа, Хажыб, тірегім, 

Күнтуды атын естігеннің бірі едім.

Естідім де атақ-даңқын жырақтан, 

Білдім, ақыл, сөзін — кетпес құлақтан.

Есігіне табынғалы келдім мен, 

Қызметіне пейіліммен енгім кеп.

Тілегім сол — қызметіне жарасам, 

Тек хажыбқа сөзім өтіп, қаласа.

*  *  *

530    Ұнатты да ол, Айтолдыны жақтады, 

Тіл жеткенше қасиетін мақтады.

Жүзі нұрлы, түсі игіден түңілме... 

Адалдығы тұр, — деді ол, — түрінде.

Шын көңілмен сүйіп оны қалады, 

Деді: — Анық хан ісіне жарары.

 103

 

(Əділдіктің өрті сіңген қанына, 

 

Осындай жан керек ханның жанына.)

 

Сүйдірген жан, не дейді, есті анығын: 

 

«Сүйіктінің міні — басты қадірі.

 

Кісі сүйсе, айыбы асыл көрінер,

 

Сүймесе егер, асылы айып көрінер!»

 

(Сүйген ерден асып ешкім айта алмас: 

 

«Сүйгеніңнің шұнақтығы байқалмас!»

 

Сүйген жанның айыбы майдай тиер, 

 

Сүймегеннің қайырымы жайдай тиер).

535     Осы сөздің куəсіндей келді сөз,

 

Бұл сөзді сен оқығын, ей, нұрлы жүз:

 

«Көңілің сүйсе, міні жақсы болады, 

 

Терісі оң боп, кемістігі толады.

 

Көңіл кімді сүйсе: құлар, бөлмейді, 

 

Көрер көзге ұрса міні, көрмейді!

 

(Көңіл сүйсе, құлай сүйер кімді де, 

 

Көрер көзге ұрса — көрмес мінді де!)»

жүктеу/скачать 1,91 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: