215
(ПРС., М., 1959, 150).
Өзбек тілінде
пушайман
–
өкінген адам, пұшайман жеу.
Сиынып Мәулімнияз әруаққа. Еске алып Едіге мен Мұса ханды, Сиынды өз
әкесі ер Ораққа. Ісіне өзі қылған
пүшәйман
жеп, Келе жатыр көп опынып
жалғыздыққа
(Нұртуған).
Халыққа патша болды Ғали Арыстан, Көшкен соң
бейопадан ғазиз Оспан. Айрықша Ғали Шерді қайғы басты, Марқұмның
өлгеніне болып
пүшман!
(Ерімбет).
Атқа салдым пыстанды, Мен кеткесін
атажан Ақыры жерсің
пұшайманды
(«Алпамыс»);
Пұшайман болды
–
қапа болды, жасыды; қатты мұңайды, қатты
өкінді.
Пырақ
−
1) діни. Мұхаммедтің түнде жеті ықылымға сапар
шеккендегі көлігінің аты; 2) ауыс. жүйрік ат.
Қарақалпақ тілінде
пырақ
–
аңызға айналған қанатты ат
деген ұғымды білдіреді
(КарРС., М., 1958, 541).
Атының өзі келе жатыр Жем жеген жерге
Достарыңызбен бөлісу: