С. А. Козлова, Т. А. Куликова

болған сияқты, олар дерексіз балалар емес).  

Бала,  қайталанбас  тұлғаны  білдіре  отырып,  ерекше, 

дараланған әсер ету әдістерін және байланыс формаларын талап 

етеді.  Демек,  қазіргі  заманғы  мұғалім  өз  тәрбиеленушілерімен 

шығармашылық  қарым-қатынас  жасау,  оларды  шығармашылық 

түрде өзгерту қажеттілігіне тап болды. 

Шығармашылық  бастаманың  болуы  білім  беру  үдерісінің 

мәні 

болып 

Мектепке 

дейінгі 

мекеме 

мектеп, 

оқушыларының 

күнделікті  өмірінде  туындауы  мүмкін  барлық  жағдайларды 

қарастыруға болмайды. 

Демек,  болашақ  педагогті  дайын  рецепттермен,  бір  мәнді 

ұсыныстармен  қамтамасыз  ету  мүмкін  емес.Белгілі  бір 

жағдайды  талдай  отырып,  педагог  ойлау  жылдамдығын, 

бастамашылығын,  шығармашылығын  көрсете  отырып,  өз 

бетімен сауатты шешім қабылдауы керек. 

Қиын  жағдайлар  мен  проблемалар  педагог  алдында  үнемі 

туындап  отырады.  Алайда,  оның  еңбегі  қайталанудың 

нәтижесінде  автоматты  түрде  болатын  репродуктивті  іс-

әрекеттерді де қарастыратынын ескеру қажет. 

Осылайша, мектепке дейінгі мекеменің тәрбиешісі белгілі бір 

тәртіпте  балаларды  серуенге  жинақтайды,  киінуге  көмектеседі, 

жұмыс  барысында  игерілген  амалдар  арқылы  барлық 

тәрбиеленушілерді өздерінің назарында ұстайды және т.б. 

Бұл оның күш-жігерін және уақытын үнемдейді, балалардың 

біріне  жаңа  ойын  ұйымдастыруға  көмектесуге,  қардың  үстімен 

жүрген  қарғаға  басқалардың  назарын  тартуға,  үшіншілеріне 

«Жүріңіз,  көктем!..»  шақыруын  айтуға  және  т.б.  мүмкіндік 

береді.  Демек,  автоматизм  мен  шығармашылық  бір-бірін  жоқ 

қылмай, керісінше, толықтырады.