Бұршақ тұқымдастарда алты жүз елу түрі Республикамызда өседі ал ғаламшарымызда он екі мың түрі бар деп есептеледі. Олардың ерекшелігі тамырларында түйнек бактерияларының әрекетінен тамыр жасушалары бөлініп, жасуша саны артады да тамырда түйнекшелер пайда болады олар тамыр түкшелері арқылы бос азотты сіңіреді де өсімдік тіршілігін жойғанда топырақты азотты заттарға байытады, бұл өсімдікке де топыраққа да пайдалы мұны селбесіп тіршілік ету дейді. Жапырақтары саусақ салалы немесе қауырсын тәрізді күрделі жапырақ жай жапырақты түрлері де болады. Жапырақтарында бөбешік жапырақ болады. Гүлдері орташа немесе ұсақ. Гүлдері шоғырбас, шатыршагүл , шашақ гүлшоғырына жиналады. Гүлі біріккен бес тостағанша, бес күлтежапырақшадан тұрады. Күлтелері құрылысына қарай ең ірісі — «желкен», екі бүйіріндегі екеу «ескек», төменгі тұтасып өскендері «қайықша» деп аталады. Қайықшада ішінде бір аналық оны қоршап тұрған он аталық бар, аналық түбіне шірне жинақталады , тоғызы көбіне жіпшелермен бірігіп біреуі бос қалады, гүл формуласы : Т(5)К3+2А(9)+1Ж1. Аналық аналық аузынан, аналық мойнынан және жатынан құралады. Бунақденелілермен айқас тозаңданады, өздігінен тозаңданатын түрлері де бар. Жемісі құрғақ – бұршаққап.
