Фауналық аудандастырудың тарихы
1858 жылы П.Склетер алты фаунистік аймақты ұсынды: Палеарктикалық, Эфиопиялық, Үнді, Австралиялық, Арктикалық және Неотропиялық. 1876 жылы А. Уоллес п. Склетердің фауналық аудандастырылуын қабылдап, Үнді аймағын Шығыс деп атай бастады. Аудандардың бұл жіктелуін қазір көптеген адамдар мойындайды, бірақ ол бірнеше рет түзетілді.
Фаундардың тарихи байланыстарын көрсететін жоғары дәрежелі бірліктерді құруға талпыныстар болды. Сонымен, 1890 жылы А. Бленфорд аймақтарды үш топқа біріктірді: Арктогея (Эфиопия, Шығыс, Палеарктикалық және арктикалық емес аймақтармен), Оңтүстік Америка және Австралия. Бұл топтарға Р. Лидеккер патшалықтар атағын берді. Соңғы екі патшалық кейіннен сәйкесінше Неогея және Нотогей деп аталды. Арктогея 1957 жылы Ф. Дарлингтон сиқыр деп аталды. Мұндай жіктелуіне зоогеографических облыстардың пайдаланады көбінесе.
Фауногенетикалық тәсілді Р.Ледиккер (1890), М.А.Мензбир (1934), А.П.Семенов-Тян-Шанский (1936), И.И.Пузанов (1938) және басқа ғалымдар ұсынған.
Ұсынылған көптеген баламалы аудандастыру схемаларға қарамастан, мамандардың көпшілігі жерді зоогеографиялық аудандастыруда Склэтер - Уоллес схемасының модификациясына негіздейді.Қазіргі кезде ауданстыруды Г.М.Абдурахманов(2001) бойынша қарастырамыз.
Патшалықтар - фауналық аудандастырудың жоғарғы категориясы болып табылады. Қазіргі уақытта ғалымдардың көпшілігі 4 патшалыққа жіктейді. Бұл - Нотогей, Неогей, Палеогей, Арктогей. Олар негізінен сүтқоректілер фаунасының ескілік дәрежесімен анықталады.
Достарыңызбен бөлісу: |
