Емтихан сұрақтары Философия пәнінің бағыттары мен әдістері
(тек 2 бағытты айтқан,егер керек болса тағы прблемалары астында жазылған)
жүктеу/скачать 246,66 Kb.
|
Философия сессия 2022-1
- Бұл бет үшін навигация:
- 5. Философияның адам және қоғам өміріндегі алатын орны
- 6. Дүниеге көзақарас және оның тарихи түрлері.
| (тек 2 бағытты айтқан,егер керек болса тағы прблемалары астында жазылған)
3. Философиялық әдістеме-танымның әмбебап әдісі туралы ілім * Үшінші маңызды философиялық мәселе-субъект объектіні танудың ең оңтайлы әдісін табу мәселесі * Философияның екі негізгі әдісі: диалектикалық және метафизикалық-олар балама, бір-біріне қарама-қарсы принциптерге негізделген. * Диалектика: оның негізінде – әмбебап байланыс принципі; даму принципі * Метафизика: ол сипатталады: байланыстардың бұзылуы; дамудың бас тартуы немесе бұзылуы 4. Праксиология-практика туралы ілім * Төртінші философиялық мәселе-субъектінің объектіге қатысты белсенділігі, мақсаты және қызметі; практика мәселесі. * Практика-субъектінің материалдық-пәндік қызметі, оның нәтижесінде объект өзгереді. 5. Аксиология-құндылықтар,олардың табиғаты, құрылымы және нақты болмыстағы орны туралы ілім. Философияның бесінші мәселесі-құндылықтар жүйесін және олардың субъект пен объект қатынастарындағы басымдықтарын анықтау. 6. Философиялық антропология-адам туралы ілім Субъект-Объектілік және субъект-субъектілік қатынастар жүйесіндегі субъектінің орны мен рөлін анықтаумен байланысты проблемаларды талдайды.ХХ-ХХІ ғасыр философиясында. адам мәселесі – әлемді емес, адамды – тақырыпты (экзистенциализм, персонализм, нео-фрейдизм және т.б.) зерттеуге бағытталған көптеген қозғалыстардың маңызды мәселесі. 7. Әлеуметтік философия-философияның бір саласы, оның негізгі проблемасы-қоғамның жиынтық субъективті-объективті шындық ретіндегі өзіндік ерекшеліктерін зерттеу * Әлеуметтік философия қоғамның даму динамикасы мен перспективаларын, әлеуметтік процестердің логикасын, адамзат тарихының мәні мен мақсатын талдайды. 5. Философияның адам және қоғам өміріндегі алатын орны Философияның адам мен қоғамның дамуы мен миссияс ғаламның мәніне енуге тырысады және оны іздеуде ғылым мен өнердің барлық салалары дінмен шектеседі, адамға әлемді және өзін білуге көмектеседі. Қазіргі философия барлық негізгі функцияларын кеңейтіп, оларға Қазіргі Шығармашылық және практикалық мазмұн бере отырып, жаңа формаға ие болды. Қазіргі философияның негізгі жетістіктері-әлеуметтік құбылыстарды талдауға өркениетті көзқарас және дүниетаным принципі, оның мазмұны әлемді саналы - белсенді фактор ретінде адамның қатысуымен бірге түсіну болып табылады. Философияның дамуында қоршаған әлемдегі адам мәселесі әрқашан жетекші болды және қазіргі уақытта ол қазіргі әлемді түсінуде шешуші рөл атқарады. Ақпараттық процестер, микроэлектроника, жасанды интеллект кибернетикасы, Биотехнология және басқа да заманауи ғылыми салалардағы техникалық ғылымдардың жетістіктері мен технологияда ғана емес, сонымен бірге материалдық және рухани мәдениеттің бүкіл жүйесінде терең құрылымдық революцияны көрсетеді. Ғылыми-техникалық прогресс, тұтастай алғанда ғылымның сапалы жаңа жағдайын анықтай отырып, сонымен бірге философиялық ойдың жаңа формасы - Қазіргі философияның пайда болуын белгілейді. Қазіргі философиялық мәдениеттің дамуы кәсіби білім деңгейін жоғарылатады, ғылыми қызметке бағыт береді, уақыт талабына сәйкес Қоғам қызметін жүзеге асыру тетіктерін жасауға мүмкіндік береді. Адамзаттың әлеуметтік, рухани, мәдени қарым - қатынастарды дамытудың сапалы жаңа кезеңіне көшуі-бұл бүгінгі күні оның жаһандық дағдарыстан шығуының нақты мүмкіндігі ғана, бірақ оны іске асырудан алыс. Бұл міндетті іске асырудағы қиындықтар мен қауіптер, ең алдымен, адамның өзінен туындайды: сананың төмен деңгейі, қоғамның табиғи, антропологиялық және әлеуметтік құбылыстардың жұмыс істеу себептері мен тетіктерін біртұтас әлемдік болмыстың нақты элементтері ретінде түсінбеуі. Адамзат рухани мәдениеттің, ғылымның жетістіктерін, әлемдік процестерді ұтымды басқару мен реттеуді толық игеруі керек. Бұл мәселені әлемнің қазіргі философиялық білімінен тыс шешу мүмкін емес. Философия-бұл ғылымға сүйенетін, ғылыммен бірге нақтыланатын және дамитын, өзі ғылымның дамуына белсенді әсер ететін әлемді және ондағы адамның орнын түсіну мен түсіндірудің осындай жүйесі. Ғылым философиясы мәселесі бойынша әлі де дау бар. Келесі көзқарастар кең таралған: Философия-бұл табиғаттың, қоғамның және білімнің жалпы заңдары туралы ғылым, немесе: философия-білімнің әдістері мен формалары туралы ғылым, яғни Ғылым әдістемесі; Философия ғылым емес, бұл дүниетаным (мысалы, діни және мифологиялық көзқарастардан өзгеше дүниетанымның ерекше түрі); Философия-бұл ғылым да, дүниетаным да, яғни мәдениетте, қоғамның зияткерлік өмірінде философия ғылым мен дүниетанымның функцияларын орындайды. 6. Дүниеге көзақарас және оның тарихи түрлері. Дүниеге көзқарас деген-шындыққа деген көзқарасты, әлемді жалпы түсінуді, сонымен қатар өмірлік ұстанымдарды, адамдар қызметінің бағдарламаларын анықтайтын принциптер, көзқарастар, құндылықтар, идеалдар мен сенімдер жүйесі. 2. Құрылымы (психологиялық және гносеологиялық): Психологиялық құрылым: білім жүйесі, көзқарастар, адамның әлемге қатынасы, өмірлік ұстанымды таңдауда, міндет туралы хабардар болу, мақсат-мұраттар Гносеологиялы құрылым: негізгі рөлді жаратылыстану (физикалық, биологиялық және т. б.), математикалық, социологиялық, экономикалық және т. б. Білім атқарады. Дүниетаным түрлері (жеке және қоғамдық) Дүниетанымның түрлері (қарапайым, ғылыми, сцентикалық және антисцентикалдық) Қарапайым-бұл табиғи және әлеуметтік шындыққа, адам өмірінің әртүрлі салаларындағы көптеген ұрпақтардың жалпы мағынасы мен күнделікті тәжірибесіне негізделген адам мінез-құлқының нормалары мен стандарттарына көзқарастар жиынтығы. Мифологиялық және діни дүниетанымнан айырмашылығы, ол шектеулі, жүйелі емес. Ғылыми дүниетаным-бұл әлем, оның құрылымдық ұйымы, ондағы адамның орны мен рөлі туралы идеялар жүйесі; бұл жүйе ғылыми мәліметтер негізінде құрылады және ғылымның дамуымен бірге дамиды. Ғылыми дүниетаным адамның әлемдегі дұрыс бағдарлануы үшін, оның танымы мен өзгеруінің бағыттары мен құралдарын таңдауда ең сенімді жалпы негіз жасайды. Ғылым зерттеген маңызды заттар мен құбылыстардың түсіну мен түсіндірудің арақатынасы-философия ғылымының проблемасы. Мүмкіндіктер: біздің идеяларымыздың шындықтың нақты фактілеріне сәйкестігі.Ғылыми дүниетаным өзінің ең толық түрінде сенім ретінде сипатталады ғылыми білімнің жалғыз сенімді екендігі, ғылыми тәсіл адам өмірінің барлық салаларына еніп, бүкіл қоғам өмірін ұйымдастыруы керек.Антицентистік дүниетаным Тарихи формалар (мифология, дін, философия) 1) Мифология-шындықтың алғашқы санасында фантастикалық көрініс 2) дін - сана формасы, негізі қаланған. на сенімім жайлы сверхестественные күшін, мысық. адамның тағдырына және айналасындағы әлемге әсер етеді. Мифология мен діннің ерекшелігі-олардың рухани және практикалық сипаты бар және адамның қоршаған әлемді игеру деңгейімен және оның табиғат пен өмірге тәуелділігімен тығыз байланысты. 3) Философия-дүниетанымның құрылымы, теориялық негізі болып табылады. Философияны адамзат мәдениетінің дүниетанымдық формаларына жатқыза отырып, олар маңызды белгілердің бірін ажыратады: философиядағы дүниетаным білім түрінде пайда болады және нақты ұғымдар мен категорияларға сүйене отырып, жүйеленген тәртіппен жүреді. Бұл философия, жеке ғылыми білімнен айырмашылығы, әлемді тұтастық, оның әмбебап заңдары мен бірлік, Байланыс және даму принциптері, адамның әлем жүйесіндегі орны мен рөлі ретінде қарастырады. Философиялық білімнің ерекшеліктеріне күрделі құрылым, теориялық, негізінен субъективті сипат жатады. Бұл объективті білім мен құндылықтардың, өз заманының моральдық мұраттарының жиынтығы. 7. Философиядағы рух, жан және тән мәселесі Рух-материалдық емес принципті білдіретін философиялық ұғым. Адамның жоғары қабілеті, соның арқасында адамның өзін-өзі анықтауы мүмкін. Марксизмдегі рух пен материяның арақатынасын анықтау философияның басты мәселесі болып саналады. Идеализм, спиритизм-рухты әлемнің бастауы ретінде тану. Рух идеясы келесідей әрекет етуі мүмкін: * ұғым (панлогизм), * субстанция (пантеизм), * тұлға (теизм, персоналистік ұғымдар). Рационалистік философиялық жүйелер рухты ойлау мен санамен анықтайды; иррационализмде рухтың мәнін анықтай отырып, оның аспектілерін қарастырады: * Түйсігі * Сезім * Ерік * Қиял т. б. Біздің дәуірімізге дейінгі VI—V ғасырлардағы ежелгі табиғи философтар рухты "адамдар мен жануарлардың денесінде қозғалатын газ тәрізді нәрсе"деп анықтады. Библиялық-христиандық дәстүр рух ұғымын жеке абсолютті және ерік-жігермен толтырады. Экзистенциализмде ух ақылға қарсы, ал неопозитивизм бұл тұжырымдаманы ғылыми білім саласынан тыс жерде жояды. Клагестің айтуынша, рух жанға қарсы тұрады. Сондай-ақ, рух бір нәрсе үшін әрекет етуге күш беретін мінез, темперамент, білім мен сенім белгілерінің жиынтығын білдіруі мүмкін (әскери рух). Ол кез-келген адамзат қоғамдастығының әмбебап сипаты мағынасында кездеседі, мысалы, уақыт рухы (дәуір, ғасыр), халықтық рух (ұлттық мінездің идеалды негізі), корпоративті рух. Вольтерде уақыт рухы, халықтардың рухы, тарихи құрылымдардың рухы жиі кездеседі. Оның тарихи ойлауының негізгі әдісі уақыттың, халықтың, тарихи білімнің жеке ерекшеліктерін ол рух деп атаған ортақ деноминаторға келтіру болды. Оның жұмысының тақырыбы" халықтардың моральдары мен рухы " деп аталады, ал автор өз жұмысын жалпы адам рухының тарихы деп атады. Рух ұғымы табиғатқа қарама-қайшы нәрсе ретінде романтизм мен неміс идеализмі кезеңінде, әсіресе Гегельде дамыды. Гегель сонымен қатар абсолютті рух туралы айтады, кез-келген жердегі тасымалдаушыдан тәуелсіз, таза Құдай рухымен бірдей, мінсіз тұтас ретінде қарастырылады. Адам өзінің ақыл-ойымен, практикалық істерімен, шығармашылық, шығармашылық еңбегімен рухты дамыта алады. Іс жүзінде бұл рухани құндылықтарды, классикалық мұраны құру, балаларды үйлесімді тұлға ретінде тәрбиелеу, қайырымдылық және адамды табиғаттың табиғи принципімен, ата-бабасымен, жаратушысымен байланыстыратын абсолютті моральдық принциптерге ұмтылу арқылы жүреді. Ортағасырлық философияның дәстүрлі антропологиялық мәселелерінің ішінде жан мен тәннің арақатынасы мәселесі. Бұл дәуірдің ойшылдары антикалық философтардың, ең алдымен Платон мен Аристотельдің жасаған тұжырымдарын назардан тыс қалдыра алмағаны айтпаса да түсінікті. Біріншісі, жоғарыда айтылғандай, адамды өздігінен қозғалатын, өлмейтін, өзін-өзі ойлайтын, тәнге ие болмайтын жан ретінде қарастырады. Соңғысы құрметке лайық. «Бұл модельдің негізінде жанның интуициясы тән емес субстанция және өмір, ал дене мәйіт ретінде жатыр, тірілер үшін ол болашақ ыдырау призмасы арқылы қарастырылады... Ал жеке тұлғаның мәртебесі, қазірдің өзінде қайшылықты, бұл жерде, антропологияда, тіпті кейбір жағымсыз мағынаға ие болады: нақты, жеке адам - тән мен жанның өкінішті бірлестігінің жемісі, жанның төменгі бөліктерінің жоғарыға деген өз еркімен және бағынбауының нәтижесі. Демек, жан өзін-өзі қамтамасыз ететін рухани субстанция болып табылады. Аристотель бастапқы антропологиялық интуицияны қайта қарастырады. Ол жан мен тәнді мүлде субстанциялар емес, олардың бірі тәнсіз және мәңгілік, ал екіншісі құрама және жойылатын деп есептейді. Бұл адамның көзқарасы. Бұл тәсілмен денені бір нәрсе негізі ретінде түсіндіру жойылады. Тән жанды иемденді деген мәселе де жойылады. Аристотельдің концепциясы «Адам – парасат иесі» деген анықтамаға сәйкес келеді. Демек, адам нақты сезімтал дене болып табылады. Жан - дененің материалдылығы немесе формасы. Бұл екі ұғым белгілі бір өрісті құрады, оның аясында көптеген аралық интерпретациялар болды. Мысалы, ерте схоластика өкілдері Платонға басымдық берді, адамдағы жан мен тәннің өзара байланысынан гөрі рухани және тәннің айырмашылығына көбірек көңіл бөлді. Сонымен бірге, адамның ең жақсы бөлігі, адамның өзінің нақты бейнесі ретінде жанға басымдық берілді. Бұл жеке тұлғаның жеке мазмұнының көрінісі. Бұл, атап айтқанда, Сент-Викторлық Хьюдің көзқарасы. «Жан туралы» (538) шағын эссесінде Кассиодор Аврелий Августин, Клавдиан Маммерт және басқа христиан авторларының жазбаларында осы тақырып бойынша айтылған нәрселерді қорытындылады. Философ жанды өзгермейтін және өлмейтін субстанция деп ойлауға бейім болды, өзгермейтін түсінікті болмыстар әлеміне қатысады, дегенмен өзінің жаратылысына байланысты олармен бірдей емес. 13 ғасырда Аристотель өте сәнді және тартымды ойшыл болып шыққан кезде, бұл тақырыпты қайта қарау болды. Бұл мәселені кейбір интерпретаторлар жан тәнге толық тәуелді болмаса да, сонымен бірге одан азат емес деген қорытындыға келді. Осылайша ойлаушы жанды рухани субстанция ретінде түсіндіру мен жанды дене формасы ретінде түсіну арасындағы орта сызықты іздеу басталды. Томистер мен августтар арасында қайшылық туды. Біріншісі Фома Аквинскийдің ойлаушы жан адамдағы құрама емес және жалғыз субстанциялық форма деген тұжырымынан шықты. Олардың қарсыластары адамда бірнеше маңызды формалар кездеседі деп есептеді. Бұл көзқарастарды қабылдауда ақыл мен сенімнің бастапқы қарсылығы да маңызды болды. ХІІІ ғасырдағы схоластика антропологияның сан алуан мәселелерін ұтымды түрде айтып, дәлелдеуге болатыны даусыз еді. Он төртінші ғасырдағы схоластикадағы жағдай басқаша. (Айталық, Оккам мектебінде), мұнда тіпті ақыл емес, сенім жанды дененің бір түрі ретінде түсінуге итермелейді деп есептелді. Уникальность: 100 8. Ортағасыр дәстүріндегі рух пен жанның теологиялық түсінігі. Орта ғасыр философиясында екі кезең бөлінеді: 1) Патристика – христиандық идеяларын негіздейтін және дамытатын «шіркеу әкелерінің» теологиялық-философиялық көзқарастарының жүйесі (IV-VIII ғғ.). Орта ғасырлардағы жан мен руханият туралы ой-пікірлер Августин (б.з. 354 – 430 ж.) сияқты атақты теологтың еңбектерінде қалыптасқан. Ол: Құдайды және өз жаныңды тану; Құдай – жан арқылы, жан – Құдай арқылы. Өзіңді тереңдету – Құдайға апаратын жол. Адам өзін жақсы білген сайын Аллаға жақынырақ болады. Бұл жолдағы кедергілердің бірі – адамның өз алдында және Алланың алдында толық ақиқаттың болмауы. Ол имандылыққа ұмтыла отырып, әлі күнге дейін өзінің және Құдайдың алдында үнемі шынайы бола алмайтынын, тіпті өзін де, Құдайды да алдауға бейім екенін анықтады. Осыны анықтай отырып, Августин бұл жағдайды түсіну, адамның өзінің шынайы болмысын куәландыратынын атап көрсетті. Және ол: «Мен қателесемін, сондықтан мен бармын» деген тезисті қалыптастырады. Алайда алдауды ақыр аяғында түсіну сәтінде, өз еркін Құдайдың еркіне бағындыру арқылы жеңуге болады. Августин адам еркіне шешуші қозғаушы күшті жатқызады. Ол екі ерікті, яғни тәндік және руханилықты ажыратты. Тәндік ерік әрекеті эмпирикалық әлемдегі утилитарлық әрекетке ғана таралады, ол күнәкар моральдық зұлым әрекеттердің себебі болып табылады. Екіншісі – рухани ерік рухтағы өмірге бағытталған. «Ал менің екі ерік-жігерім ... бір тәндік, екіншісі рухани менде күресті, және бұл дауда менің жаным жыртылды». Августин үшін «ерік адам болмысының шешуші өзегіне айналады; негізінде сыртқы сезім мен ойлау қызметінің барлық түрлері ерікті әрекеттер болып табылады». Августин Құдай мен жан сияқты заттарды тануға лайық деп санайды. Жан тәннің жай қасиеті емес, денеден бөлек материалдық емес субстанция. Адам жанының пайда болуы туралы ілімде Августин ата-ананың жанды денемен бірге беру идеясы мен креационизм идеясы - жаңа туған нәрестелердің жанын Құдайдың жаратуы арасында екіталай болды. Ақыл – жанның көзқарасы, оның өзі тәннің көмегінсіз ақиқатқа ой салады. Шындық біздің жанымызда бар, ал жан өлмейді және адамның өз өмірінің ғаламдық мақсаты туралы ұмытуға құқығы жоқ. Адам өз білімін даналыққа бағындыруы керек, өйткені оның ең жоғарғы барар жері жанның құтқарылуы. «Рух санадан бөлінбесе, өлмейді, оны ешбір жолмен бөлуге болмайды». Ақыл жанның қызметі ретінде қарастырылады. «Мен жан нәрселерді түсіну мен білімнен, жорамалдан, рефлексиядан басқа ештеңемен қоректенбейтініне сенемін, егер ол олар арқылы бірдеңені біле алса». 2) Схоластика – ортағасырлық теологиялық ойдың үстемдік етуші түрі, оның белгілері шектен шыққан догматизм, түзеу, діни идеяларға бағыну болды. Католиктік Еуропадағы схоластика кезеңі 10 ғасырда басталады. Бұл кезеңде адамның өлмейтін жанын сақтап қалу үшін Жаратушының жоспарын түсінуге шексіз талпыныспен адамның көзі ішке емес, сыртқа, Құдайға бұрылады. Жан адамда орналасқанымен, адамға тиесілі емес нәрсе ретінде емес, тек өмірлік, рухани және өлмейтін тіршілік иесі ретінде Құдаймен байланыста сипатталады. Руханилық – рухани, адамгершілік және интеллектуалдық мүдделердің материалдық мүдделерден басымдығынан тұратын жанның қасиеті. Мистицизм ортағасырлық білім жүйесінде маңызды орын алады. 13 ғасырда ең маңызды мистик Банавентура (Джованни Феданза) болды. Оның ең танымал кітаптарының бірі «Жанның Құдайға нұсқауы» болды. Адам туралы білімнің бәрі Құдай туралы білім. Құдайды тану адамның өз жанын тану арқылы жүзеге асады және жан Құдайға қарай қозғала отырып жұмыс істеуі керек. Бұл – тәубе ету, дұға ету, рақымды істер. Жад, ақыл мен еріктен тұратын адам рухы Құдайдың үш гипостазасының бірлігіне, прототипіне нұсқайды. Адамның рухы құмарлықпен бұзылмай, илаһи рақыммен түрленсе, адам құдайға теңеледі. Егер бізге интуиция берілген болса, бұл сенімнің ақыл-ойдың тәлімгері екенін білдіреді және біз ғаламның әрбір сызығынан «Алланың ізін» көріп, осы жолдармен оған жол саламыз. Орта ғасырларда жан, ең алдымен, теологияның пәніне айналды, бұл оның ғылыми зерттеу мүмкіндіктерін айтарлықтай тарылтады. Сондықтан формальды түрде ол кезде психология ғылымының пәні өзгермегенімен, шын мәнінде бұл кездегі зерттеу саласына дененің қызметі мен таным ерекшеліктерін, ең алдымен дүниені сезімдік тануды зерттеу болды. Орта ғасырдағы жетістіктер психофизиологиялық зерттеулердің дамуы және бұқара психологиясы туралы алғашқы еңбектер болды. Сол ғасырлардағы психологияның пәні жан болды, оның түрлері, таным ерекшеліктері зерттелді. Реттеу қызметі, ерікті мінез-құлық, логикалық ойлау материалдық жанның емес, құдайдың еркінің артықшылығы деп саналды. Христиандық үшінші, жоғары құрылымды енгізді, ал адам үштікке айналды: дене - жан - рух. Рух – сенім арқылы құдайға қатысу. Жан екі жақты өмір сүретін форма, болмыс ретінде түсінілді - Құдайда және тәнде. Жан әрқашан бірегей және жеке сипатта болады. Адамның тәндік принципі индивидтің рухани және психикалық әрекетіне органикалық түрде қатысады. Жанның өлмейтіндігі туралы болжам бар. Сенсорлық сфераның рөлі төмендейді; сезімдердің қателігі мен эмоциялар мен құмарлықтың адам дамуына зиянды әсері атап өтіледі. Уникальность:100 9. Сана және бейсаналылық мәселелері Сана-бұл адамдарға ғана тән және сөйлеуге байланысты мидың ең жоғары функциясы, ол шындықты жалпыланған және мақсатты түрде бейнелеуден, іс-әрекеттерді алдын-ала ойластырудан және олардың нәтижелерін алдын-ала болжаудан, адамның мінез-құлқын саналы түрде реттеуден тұрады. Шындықты барабар түсіну бола отырып, сана практикалық және теориялық қызмет түрінде жүзеге асырылады. Бұл іске асыру сыртқы әлемнің әсерінен туындайтын әртүрлі қажеттіліктерді қалыптастыруды қамтиды. Адамның басында көрінетін қажеттіліктер мақсаттың сипатына ие болады. Мақсат-идеализацияланған және өз тақырыбын тапқан адамның қажеттілігі, идеалды түрде осы әрекеттің нәтижесі болжанатын іс-әрекет объектісінің субъективті бейнесі. Осылайша, адамның мақсаттары әлемге қанағаттанбау және оны өзгерту қажеттілігі, адамға қажетті форманы беру арқылы туындайды. Біздің әдеттегі іс-әрекетіміз алдымен дизайнда болған нәтижелерге қатысты саналы, бірақ біздің іс-әрекеттеріміз іс-әрекеттер мен ниеттердің мәнінен туындамайтын салдармен бірге жүруі мүмкін. Адамның кез-келген ерікті әрекеті оны жүзеге асырудың барлық кезеңдерінде бірдей саналы түрде болмайды. Сана өрісінде ең алдымен мақсат бар. Бейсаналық әрекеттердің екі түрін ажырату керек. Бірінші түрге ешқашан іске асырылмаған әрекеттер, ал екінші түрге бұрын іске асырылған әрекеттер жатады. Адамның саналы іс-әрекеті осы іс-әрекет элементтерінің максималды саны автоматты түрде жүзеге асырылған жағдайда ғана мүмкін болады, мысалы, бала дамыған сайын көптеген функцияларды біртіндеп автоматтандыру жүреді. Сократ өзінің ішкі дауысын үнемі ар-ождан мен сөзсіз биліктің бір түрі ретінде тыңдайтынын айтты. Бейсананың проблемасы Платонның таным туралы ілімінде жад ретінде көрініс тапты, ол жанның жасырын, бейсаналық білімінің болуы туралы идеямен тығыз байланысты, ол туралы тақырыптың өзі тіпті күдіктенбеуі мүмкін. Платон адам, егер ол бұрын оның жан дүниесінде бейсаналық болмаса, ол әлі білмейтін нәрсені іздемейді деп сенді. Әйтпесе, мәселе психика мен сананың сәйкестендірілуінен туындаған Декарт тұжырымдамасында бейсаналық туралы болады. Спиноза адамдар өздерінің қалауларын біледі деп сендірді, бірақ оларды анықтайтын себептер емес. Философиялық және психологиялық ой тарихында алғаш рет Лейбниц бейсаналық тұжырымдаманы нақты тұжырымдай алды. Ол сананың барлық құбылыстары бейсаналық өмірде пайда болады және ояу күйде, ең айқын көрінетін саналы идеялармен қатар, ұйықтап жатқан немесе жойылған көріністер бар деп сенді. Лейбництің айтуынша, қараңғы душта көрініс түрінде ұйықтамайтын ештеңе жоқ. Гегель біздің жанымызда біз сезінген сезімдердің, әсерлердің, идеялар мен ойлардың үлкен байлығы бар екенін атап өтті. Алайда, Мен өте қарапайым нәрсені елестетемін, оның барлық анықтамалары жоқ, бірақ бәрі сананың назарында жоқ. Егер біз қандай-да бір идеяны немесе ойды еске түсірсек, біз оларды бейсаналық қараңғылықтан шығарып, санада өмір сүру деңгейіне көтереміз. Осылайша, адам өзінің ішінде қанша білім мен тәжірибе бар екенін ешқашан біле алмайды. Атақты Вена психиатры, психологы және ойшылы Фрейд бейсаналық саланы, оның адамның мінез-құлқындағы орны мен рөлін, әсіресе әртүрлі психикалық ауытқулар мен аурулардың ағымын мұқият зерттеу қажеттілігін талап етті және, мүмкін, ғылым тарихындағы ең көп нәрсені жасады. Ол адам психикасының көп бөлігі бейсаналық деп санайды, адам өзінің дискілерін, тілектерін қанағаттандыруға үнемі ұмтылады, ал қоғам адамның құмарлықтарын қанағаттандыруды шектеуге немесе толығымен айыруға тырысатын дұшпандық ортаны құрайды. Фрейдтің пікірінше, тұлға бөлінеді: ол, Мен (Эго) және супер-мен (Супер-эго). Бұл тек рахат принципіне бағынатын бейсаналық саланы білдіреді. Ол айрылуы күмән, қайшылықтар мен терістеу. Фрейд жеке адамның санасын сыртқы тыйымдар мен ережелер жүйесі ретінде қарастырады (Супер-эго), ал жеке адамның (Эго) шынайы мазмұны "надсознание" (ол) болып табылады. Сана әртүрлі нормаларды, заңдарды, өсиеттерді, ережелерді жасайды, олар подсознание саласын басады, ол үшін рухтың цензурасы болады. Подсознание саласы тек қалыпты емес (армандар, кездейсоқ брондау, қате жазу, ұмытып кету және т.б.) немесе тікелей қалыптан тыс (невроздар, психоздар және т. б.) жерлерде көрінуі мүмкін. Фрейдтің еңбегі-ол бейсаналық саланы бөліп, оны кәсіби талдауға арнады. Бірақ ол өзінің мінез-құлқындағы заттар мен оқиғалардың логикасын барабар көрсететін ақыл-ойды басшылыққа алатын қалыпты, дені сау адамның мінез-құлқындағы рөлін айқын көрсетті. Уникалность: 95,43 10. З.Фрейд іліміндегі сана және бейсаналылық мәселелері Адамның классикалық философиялық концепциясы негізінен оның саналы немесе бейсаналы болмысын бейнелейді. Адам өзі өмір сүретін әлем сияқты парасатты. Сана немесе ойлау - оның басты ерекшелігі. Декарттың атақты сөзі: «Мен ойлаймын, демек, мен бармын». XIX ғасырдың аяғында дүние де, адам да ақылға қонымсыз, ал ақыл дүниенің кішкентай элементі және адам өмірінде елеусіз рөл атқарады деген ой айтылды. Бірақ бұл философиялық тұжырымдар еді. Психологтардың ішінен австриялық ғалым, дәрігер Зигмунд Фрейд адамның ұтымды табиғатына күмән келтірген. Бізге, дейді ол, адам тек қана ұтымды немесе қисынды түрде өмір сүріп, әрекет ететін, өз іс-әрекетінің мотивін түсінетін, өз іс-әрекетін түсіндіре алатын және әрқашан өзінің мақсатын сезініп тұратын толық парасатты тіршілік иесі болып көрінеді. Бірақ ғылым, діннен айырмашылығы, адамды құдайдың жаратылысы емес, жоғары сүтқоректілердің алыстағы ұрпағы деп санайды. Сонымен қатар, Фрейд бойынша, адамда рационалды, мәдени немесе әлеуметтік емес, биологиялық немесе табиғи әлдеқайда көп. Адамдағы барлық биологиялық нәрсе, кез келген тіршілік иесінің әртүрлі инстинктерін білдіретін Фрейд бейсаналық аймақ деп атады. Өзінің табиғатының (спецификасының) арқасында ол бізден жасырын, дәлірек айтқанда, біздің санамызға немесе парасатымызға қолжетімсіз. Басқаша айтқанда, бізде ол бар, бірақ біз оны білмейміз, сондықтан оның бар екенін түсінбейміз. Айсбергті елестетіп көретін болсақ - мұхитта қалқып тұрған үлкен мұз блогы. Өзіміз білетіндей, оның беті, көрінетін бөлігі су астынан әлдеқайда аз. Бізге айсберг тек судың үстіндегі нәрсе сияқты және біз оның нақты өлшемдерін білмейміз, өйткені олар тікелей бақылаудан жасырылады. Бейсаналықпен де солай – бұл адам психикасының көзге көрінбейтін, жасырын бөлігі, ал адамның санасы немесе ақыл-ойы оның көрінетін және елеусіз бөлігі. Айсберг негізінен оның үстінде емес, су астындағы нәрсе болатыны сияқты, адам да, біз ойлағандай, мүлде сана емес, негізінен өзінің бейсаналық саласы. Адам бойындағы бейсаналық – оның жануар тектес ата-бабасынан қалған табиғи қасиеттерінің, алғашқы инстинкттерінің жиынтығы. Дәл осы түйсіктер адамның сезімін, тілектерін, ойлары мен әрекеттерін анықтайды. Адам әрекетінің негізгі себебін санада немесе бейсаналық аймақтан іздеу керек. Дәл осы қуат әрбір адамның жеке өмірін бізге беймәлім тереңдіктерден бағыттайды. Барлық бейсаналық инстинкттердің ішіндегі ең күштісі жыныстық немесе жыныстық құмарлық болып табылады, оны Фрейд «либидо» деп атайды. Ол адамның барлық өмірлік энергиясын шоғырландырады. Бірақ, орманда немесе үйірде емес, қоғамда және қауымда өмір сүрген адам өзінің барлық нәпсіқұмарлықтарын толығымен орындай алмайды немесе қанағаттандыра алмайды. Оларды саналы түрде шектеп, басу, күресу керек. Бұл жағдайда оның жыныстық энергиясы басқа арнаға түседі: көркем шығармашылық, ғылыми ізденіс, қоғамдық және саяси белсенділік, спорттық жетістіктер және басқалар. Фрейд жыныстық құмарлықтың бұл репрессиясын және олардың қызметтің басқа түрлеріне айналуын сублимация (латынша sublimare – «көтеру немесе өту») деп атайды. Жыныстық инстинктің тағы бір күштісі, Фрейдтің пікірінше, адамзат қоғамының тарихында болатын соғыстарда, кісі өлтірулерде және қылмыстарда көрініс табатын жойылуға ұмтылу немесе өлім инстинкті. Сонымен, адамның өмірі мен қызметі Фрейдтің көзқарасы бойынша оның психикасының үш қабатының, немесе қабатының өзара әрекеттесуімен түсіндіріледі. Адамның ойы, іс-әрекеті мен іс-әрекеті бейсаналық сфераны құрайтын биологиялық инстинктерді анықтайды, олардың негізгілері жыныстық инстинкті (грекше - Эрос) және өлім инстинкті (грекше - Thanatos) болып табылады. Бұл бейсаналық инстинктивтік аймақ Фрейд «ол» терминін атайды. Оған қоса адам мінез-құлқына әртүрлі әлеуметтік нормалар, принциптер мен заңдар әсер етеді, оларды австриялық ғалым «сверх-Мен» терминімен белгілейді. Фрейд «Мен» деп атайтын дәл сол адам санасы. Адамның санасы (мен) «өз үйінде қожайын» емес екені белгілі болды, өйткені ол үнемі екіге бөлуге мәжбүр, бейсаналық инстинкттер мен әлеуметтік шектеулер арасында екіге бөлінеді. Адам әрқашан өзінің биологиялық қозғаушы күші мен өзі өмір сүретін қоғамның моральдық нормалары арасында бір нәрсені таңдауы керек. Қарапайым тілмен айтқанда, ол бірдеңені қалайды және сонымен бірге оны жасай алмайды. Ол не өз қалауын басуға, не әлеуметтік нормаларды елемеуге мәжбүр. Оған екеуін де жасау қиын. Осы негізде адам психикалық бұзылыстарды сезінуі мүмкін, оның негізгі себебі, Фрейд бойынша, басылған немесе басылған қалаулар (әдетте жыныстық сипатта). Австриялық ғалым психикалық ауруларды емдеудің арнайы әдісін жасап шығарды, ол психоанализ (грек тілінен аударғанда – «жан» және талдау – «ыдырау») деп аталды. Бұл терминді жанның азаттығы деп түсіндіруге болады. Оның мәні мынада: дәрігер ұзақ әңгіме барысында пациенттің психикалық бұзылуларының (ауруының) шынайы себебін анықтайды, бұл көбінесе ол бір кездері басылған жыныстық құмарлықтар болып шығады. Ол оған осы себептерді көрсетеді және пациент оларды түсінген кезде оның ауруын өзі жеңе алады, өйткені көрінбейтін жаумен күрескеннен гөрі көрінетін жаумен күресу әрқашан әлдеқайда оңай. Уникальность: 92,7 11. Дж.Локк сенсуализмі Сенсуализм (sensus – қабылдау, сезіну, сезіну) – білім теориясындағы бағыт, оған сәйкес сезімдер мен қабылдаулар сенімді білімнің негізгі және негізгі формасы болып табылады. Рационализмге қарсы тұрады. Сенсацияның негізгі қағидасы: «Ақылда сезімде болмайтын нәрсе жоқ». Сенсациялық принцип танымның сезімдік формасына жатады, оған түйсікпен, қабылдаудан басқа, бейнелеу кіреді. Негізгі сенсацияшыл философтар: Протагор – ежелгі грек философы, аға софистердің бірі; Эпикур; Джон Локк; Этьен Бонно де Кондиляк. Локк адам білімінің пайда болуы мәселесін идеялардың пайда болуы мәселесі ретінде тұжырымдайды. Идея жоқ жерде білім де болмайды. «Егер сұралса, - деп жазады Локк, - адамда идея қашан пайда болады, онда дұрыс жауап, менің ойымша, ол алғаш рет сезім алған кезде болады. Сезім арқылы жеткізгенге дейін жанда идеялар болмайтыны белгілі болғандықтан, мен санадағы идеялар сезіммен қатар жүреді деп есептеймін, яғни. біздің денеміздің қандай да бір бөлігіндегі осындай әсер немесе қозғалыс санада кейбір қабылдауды тудырады. Сыртқы заттар арқылы біздің сезімімізге жасалған бұл әсерлер жан алғаш рет біз қабылдау, еске түсіру, ойлау, пайымдау және т.б. Бастапқыда, материалдық әлеммен байланыста болғанға дейін, адам жаны, Локктың пікірінше, ешқандай белгілері мен идеясы жоқ ақ қағаз. Ал сенсорлық тәжірибе, Локктың пікірінше, материалдық дүние туралы білімнің қайнар көзі болғандықтан, әзірге оның гносеологиялық ұстанымы материалистік сенсация болып табылады. Локк сенсациясының артықшылығы оның жалпақ сенсацияға, білім сезімнен, түйсіктен пайда болған соң, демек, білім мен сезімнің, түйсіктің арасына тең белгі қоюға болады деген түсінікке азғындамайды. Керісінше, Локк сезімнен білімге өтуді байқауға тырысады. Ақыл-ойдың табиғаты мен әртүрлі функцияларын зерттеу түйсіктердің «сезімдерімізге және олар арқылы санаға енуіне толығымен тәуелді біздің идеяларымыздың көпшілігінің бай көзі» екенін көрсетуге ғана емес, сонымен қатар басқа когнитивтік қабілеттерді анықтауға мүмкіндік береді. сол білім материалымен байыған сайын дамитын, сезім тудыратын. Сезімдік, заттық дүниеден бастап, адам танымының ең жоғары рационалды формаларына бірте-бірте көтерілуге, олардың сезіммен, тәжірибемен анықталатынын көрсетуге ұмтылу материалистік гносеологияның ең маңызды тезисін дәлелдеуге талпынысты білдірді. Әрине, мұндай міндетті қоя отырып, Локк сыртқы дүние объектілерімен бірге танымның ерекше, ішкі объектісін – жалпы адамның танымдық қабілеттерін, оның ақыл-ойын бөліп көрсетеді. Материалдық дүниені сезімдік бейнелеу қабілетінің басқа танымдық қабілеттермен синтезі, Локк сыртқы дүние туралы алғашқы ақпарат шығатын сыртқы, сезімдік тәжірибемен бірге ішкі тәжірибені де жүзеге асырады, таниды. Сонымен, Локктың пікірінше, тәжірибенің екі өлшемі бар: сыртқы әлемге бағытталған сезімдік және танымдық әрекеттің өзіне бағытталған рационалдық. Тәжірибенің іргелі түрі – түйсікпен бірге Локк ішкі тәжірибені – рефлексияны таниды, бұл сенсация принципі идеялар мен білімнің пайда болуын түсіндіру кілттерінің бірі ғана екенін түсінуді білдіреді. Уникальность: 100 12. Р.Декарттың рационализімі. Рене Декарт (1596 - 1650) қазіргі батыс философиясының негізін салушылардың бірі болып саналады. Туған тегі француз, Декарт көп саяхаттап, тұрғылықты жерін жиі ауыстыратын. Декарт заң саласында білім алған, бірақ ол әрқашан философияға тартылды. Декарт бұрынғы философиялық дәстүрлерді сынап, ақылға негізделген философияның жаңа түрін жасауға тырысты. Декарт өзінің «Ақыл-ойды басқару ережелері», «Әдіс туралы әңгіме», «Жаңа философия туралы ой» еңбектерінде философияға ненің ғылыми сипат беретінін және білімді барлық апаттардан босатуға не бағытталғанын көрсетеді. оның пікірінше, тек тәжірибе болуы мүмкін. Ол белгілі бір теріске шығаруға болмайтын алғышарттарға негізделетін мұндай философия қажет деп есептеді, олардан бүкіл ғылым жүйесін шығаруға болады. Ол өз зерттеулерінде математиканы философияның негізі ретінде пайдаланды. Декарт қазіргі заманғы алгебра мен аналитикалық геометрияны жасады, сонымен қатар механика, физика және физиологияның дамуына үлес қосты. Декарт философияны ағаш тәрізді жүйе деп есептеді. Бұл ағаштың тамыры – метафизика, ал сыртқы діңі – физика. Ал кәдімгі ағашта діңі мен бұтақтары тамырсыз өсе алмайтыны сияқты, метафизикаға дейін де, онсыз да басқа ғылымдар қалыптаспаған болар еді. Декарт философияны практикалық етуге, оны ғылымға бейімдеуге тырысты және ол ғылымды философиялық принциптермен байланыстырды. Қазіргі заманда ғылым әдістері (жаратылыстану) философиялық әдістермен осылай әрекеттесті. Декарт: «Шындық алдын ала берілмейді, оны тек әдіс, құралдың көмегімен ашу керек, оның ақыл-ойы қаншалықты қарапайым болса да, кез келген адам пайдалана алады» деп жазды. Білімнің негізгі ережелерін табу үшін Декарт күмән және тікелей дәлелдеу принциптерін пайдалануды ұсынады. Күмән идеясы - бұдан былай жоққа шығаруға болмайтын ұстанымдарды табу үшін барлық бар білімге күмәндану керек. Күмән, бір жағынан, соқыр сенімге қарсы бағытталса, екінші жағынан, ең айқын және сенімді іздеуге бағытталған. Күрделі философиялық жұмысты атқара отырып, Декарт ешкім күмәнданбайтын дәлелдемелердің негізін алады. Ол «Мен ойлаймын, демек мен бармын» деген қағиданы негізге алады. Декарттың пікірінше, ойлау мен танымның осы бастапқы нүктесінің растығын адамға парасаттың табиғи нұрын салған Құдай кепілдік береді. Декарт «Декарттық күмәнді» - танымдағы адам санасын басқаруға бағытталған әдісті әзірледі. Декарт күмәнді ғылыми әдіс ретінде қолданып, әдістің төрт ережесін ұсынды: * Бірінші ереже - біз анық мойындаған нәрсені ғана шындық деп санау, яғни біз асығыстық пен немқұрайлылықтан абайлап аулақ болуымыз керек, өз пайымдауымызда біздің санамызға анық және анық көрінетін нәрсені ғана қабылдауымыз керек. іс бізге күмән тудырады. * Екінші ереже - біз қарастыратын әрбір қиындықты мүмкіндігінше көп бөліктерге бөлу және олардың ең жақсы тамаша шешімі үшін қажет. * Үшінші ереже – қарапайым заттар мен оңай белгілі нәрселерден бастап, ретімен ойлану керек және ең күрделі заттарды түсіну үшін қадамдар сияқты біртіндеп көтерілу керек. * Төртінші ереже - ештеңені жіберіп алмау үшін толық тізімдер мен шолулар жасау. Декарт адам ақыл-ойының әрекетіне, адам санасы әрекет ететін ережелерді іздеуге басты назар аударды. Философ білімде сезімге сенуге болмайды деп есептеді. Декарт физиологияны зерттеуге үлес қосты. Ол адам денесінің құмарлықтарын зерттеп, алты негізгі құмарлықты анықтады: таңдану, махаббат, жек көру, қалау, қуаныш, қайғы. Декарт ғылыми ойлаудың дамуы мен жалпы философиялық принциптерді тығыз байланыстырған ойшылдардың бірі болды. Декарт шығармалары кейінгі философиялық білімнің қалыптасуына орасан зор ықпал етті. Унткальность: 100 жүктеу/скачать 246,66 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|