А.Я с а у и у н и в е р с и т е т і н і њ х а б а р ш ы с ы, №2, 2011
Дүйсенов О.Қ.
Жас көпсайысшылардың жаттығу жүктемелерінің көлемін жоспарлаудың
педагогикалық...
132
жасалу қажет. Кедергімен жүгіру қарқын сезімін, буындардың қозғалысын,
барлық спорт түрлеріне қажетті батылдықты дамытады.
Дискті лақтыру аса күрделі онсайыс түрі. Сондықтан, онымен жыл
бойына айналысу керек.
Қыс мезгілінде торға көп рет лақтыру, көктемде және жазда аптасына 2-3
рет стадионда лақтыру (кемінде 20-30 рет лақтыру) [3].
Таяқпен секіру онсайысшы үшін тиімді спорт түрі болып табылады.
Ұзын, шапшаң және жылдам көпсайысшыларға 5 метр биіктік шек бола
алмайды. Жұқа тақтайша арқылы көп секіру керек, әсіресе қыста және де
таяқпен секіруден өткізілетін жеке жарыстарда көп өнер көрсету қажет.
Найза лақтыру – онсайысшыларда қалып бара жатқан спорт түрі. Бұл түр
жыл бойынғы арнайы дайындықты талап етеді. Иық буынындағы
қозғалғыштықты дамыту, шынтақ буынындағы байламдарды қатайту және
найза лақтыру техникасын меңгеру қажет. Бұл түрде жақсы нәтижеге жетуде
тактикалық түсінік маңызға ие. Найзаны жақсы лақтыра алатын онсайысшы
жарыс соңына дейін айбатты қарсылас болып қалады.
1500 метрге жүгіру. Жоғары сыныптық көпсайысшыларда ең үлкен
айырмашылық 1500 метрге жүгіруде байқалады. Мюнхендегі олимпиада
ойындарында Л.Литвиненко өзінің өте жақсы жүгіруі үшін (4,05,9) 768 ұпай
алып, бірден 8–ші орыннан 2–орынға көтерілді. Көпшілік ойыншылар бұл
қашықтықты 4,35,0-4,45,0 м жүгіріп шығып 200-250 ұпай аз алады. Көптеген
онсайысшылар бұл түрде үлкен қорларға ие, бірақ оларды сайыстарда
қолданбайды.
Онсайысшы жарыс кезінде бұл түрге арнайы дайындалмауы тиіс, бірақ
мезгілге дайындық барысында жалпы шыдамдылықтың қорын құру үшін
кросстық жүгірулермен берік негіз салуы қажет. 1500 метрге жүгіруде
онсайысшының жігерлік қасиеті үлкен маңызға ие [4].
Онсайысшы әр жаттығу күнінде әртүрлі тапсырмалар шешуі қажет. Әдетте,
бір жаттығу бағдарламасына онсайыстың 2-5 түрі кіреді және де 1-2 түрінде
техника толық жетілдіріледі. Онсайыстан жарыс түрлердің белгілі кезектілігімен
өткізілетіндіктен, бұл кезектілікті жаттығуларда қажетті түрде еске алу қажет,
бірақ бұл міндетті шарт болып табылмайды, әсіресе дайындық кезеңінде. Бар
шарттарға сүйене отырып, әр жаттығу күнін түрлендіру қажет.
ӘДЕБИЕТТЕР
1.
Калюда В.П., Черкашин В.П. Многолетняя подготовка спортсменок в легкоатлетическом
семиборье. - Волгоград: Изд-во ВТАФК, 1997. -133 с.
2.
Зеличенок В.Б., Никитушкин В.Г., Губа В.П. Легкая атлетика: критерии отбора. - М.: Терра-
спорт, 2000. - 240 с.
3.
Попов В.Б. Специальная физическая подготовка легкоатлетов // Физкультура в школе, 2001. - №
6. - с. 57-61.
4.
Попов В.Б. 555 специальных упражнений в подготовке легкоатлетов. - М.: Олимпия Пресс, Тера
Спорт, 2002. - 208 с.
А.Я с а у и у н и в е р с и т е т і н і њ х а б а р ш ы с ы, №2, 2011
B.B.KENDZHAYEVA
Candidate of pedagogical sciences
133
Senior-teacher of IKTU by H.A.Yassawi
I.U.BEKBOLATOVA
Master–teacher of IKTU by H.A.Yassawi
GENERAL COMPETENCES OF A TEACHER OF THE FOREIGN LANGUAGE
Бұл мақалада оқытушылардың негізгі құзырлылықтары туралы мәселелер сөз болады.
Сонымен қатар, педагогтар қауымының жан-жақты дамыған, креативті жастарды тәрбиелеу
міндеттері туралы мәселелер қарастырылады.
В
статье
рассматриваются
вопросы
формирования
ключевых
компетентностей
преподавателей. Вместе с этим в статье говорится об обязанности педагогического общества, в
которое входит воспитание всесторонне развитого, открытого для всего нового, креативного
молодого поколения.
Competence is translated from the Latin «competentia» means a subject a
person is versed in, a special area of knowledge and experience. A person who is
competent in a certain area possesses a certain standard of knowledge and skills
which makes it possible for him to judge soundly about this very area and act
efficiently in it.
The idea of «competence» is not a new one in methodology of teaching
foreign languages.
For instance linguistic competences have been discussed for a long time and
are used by specialists in the area of methods of teaching foreign languages where
the communicative competence is also analyzed. Recently the concept of
«competence» has started to be studied at the level of general didactics, general
pedagogics and methodology. It can be explained by its system-practical functions
and its integration role in general education. The close attention to this concept is
also conditioned by the recommendations of the European Council related to
renewal of education.
However, we will examine a competence - oriented approach in the methods
of teaching foreign languages and accordingly we will speak about forming key
competences of a future teacher of foreign languages. But before identifying the
key competences we have to clarify the definition of this concept.
At this point, a problem of terminology has to be discussed which is to some
extent a matter of peculiarly Russian usage. The thing is that Russian has two
related terms which may be used in this area. One is «kompetentsia» which is
generally equivalent to the English term «competence», while the other is
«kompetentnost’» which may be roughly translated as a «level of competence». To
reflect this difference in Russian usage, we have adopted two terms in English as
well: «competence» for «kompetentsia» and «level of competence» for
«kompetentnost’».
«Competence» – is a totality of interrelated qualities of a person (knowledge,
skills, experience, command of methods of working), assigned with respect to a
А.Я с а у и у н и в е р с и т е т і н і њ х а б а р ш ы с ы, №2, 2011
Kendzhayeva B.B., Bekbolatova I.U.
General Competences of a Teacher of the Foreign Language
134
certain sphere of objects and processes and necessary for efficient and productive
activity in respect to them.
«Level of Competence» – refers to the possession of a relevant competence
including a personal attitude towards it and towards the object of activity.
Thus, Competence is understood as a requirement (norm) relation to the
standard of achievement of a pupil and Level of Competence is understood as his
personal quality or totality of qualities and a minimum experience in the relevant
activity. A level of competence achieved is always something which has a personal
dimension to it, which is reflected in a pupil’s personal qualities.
In recent investigations (year 2003 – I.Zimnyaya, Y.Tatur, A.Khutorskoy)
the following functions of competence and level of competence in relation to the
personality of a pupil are singled out (we will use words «pupil» and «student» as
synonyms [1]:
They :
reflect and develop personal relevance to a pupil of the of the objects under
study;
characterize the personal component of a pupil’s education, the degree of
his abilities and practical skills;
set a minimum standard of experience in practical activities;
develop possibilities of solving real problems in everyday life – from
common problems to professional and social ones;
they are many-dimensional – they pertain to all the basic groups of
personal qualities of a pupil to be developed ;
represent integral characteristics of the quality of pupils’ training;
in the aggregate, they determine and reflect the functional competence of a
pupil.
With respect to the structure and content of education they are:
multifunctional, inasmuch as they let a student to solve problems of
different spheres of life;
they are shaped by means of the contents of education;
they give a possibility to construct purposes, the contents of education
(Educational standards) and educational technologies as a system;
they transcend individual subjects – through separate elements or as a
whole they are present in different subjects and educational spheres.
With respect the methods used they:
allow to use theoretical knowledge to solve specific problems;
allow to pick out clear criteria to assess the success of students in achieving
the purposes and aims in question;
are verified in the process of performing a certain series of actions.
А.Я с а у и у н и в е р с и т е т і н і њ х а б а р ш ы с ы, №2, 2011
Kendzhayeva B.B., Bekbolatova I.U.
General Competences of a Teacher of the Foreign Language
135
Many of the functions listed above are present in the definition of educational
competence as differential criteria.
Educational competence is a totality of interconnected semantic orientations,
knowledge, skills and students’ experience which are necessary for performing
personally and socially relevant productive activities in relation to the objects of
reality.
We can single out the following structural components of a given competence:
name;
type in their general hierarchy (key, general subject, subject);
circle of objects of reality with respect to which the competence is
introduced;
its determination by social and practical factors as well as its significance
(why and what for it is necessary in society) ;
personal significance/relevance of competence (in what and what for a pupil
has to be competent) ;
knowledge of a range of objects of reality;
skills and experience related to this very range of real objects;
methods used in respect to them;
minimal standard of experience of a student in the sphere of competence;
«indicators» - tests and tasks which are used to determine the level of a
student’s competence. (We determine the level of a student’s competence when
forming a certain type of competence ).
Communicative competence is an ability to solve by means of a foreign
language communicative problems important for an individual and for society ,
arising in the everyday, educational, professional or cultural spheres of life. It is an
ability to realize linguistic competence in different situations of communication.
Linguistic competence is possession of a system of information and
knowledge about the foreign language pertaining to its levels (phonetics, grammar
etc.) as well as an ability to use this knowledge in practice.
Generally educational competence is an ability to make use of rational ways of
intellectual work and to make independent progress in the chosen area of study.
Subject competence is a totality of knowledge, experience, skills which are
formed during the process of studying a subject. Subject competence, acquired
during the process of studying a language as an educational subject and
characterizing a certain level of language, includes the following types of
competence – linguistic, speech, communicative competence, etc.
Professional competence is an ability of a teacher for successful professional
activity.
It
includes
knowledge
of
didactics,
psychology,
linguistics,
psycholinguistics, theory and methods of teaching foreign languages and other
sciences which are important for a successful and effective activity of a teacher,
А.Я с а у и у н и в е р с и т е т і н і њ х а б а р ш ы с ы, №2, 2011
Kendzhayeva B.B., Bekbolatova I.U.
General Competences of a Teacher of the Foreign Language
136
possession of professional skills (constructive, organizational, communicative) and
skills in organizing students’ activity and in the management of this activity.
Professional competence is one of the main goals of training in any
Pedagogical University.
And this competence includes:
-
linguistic competence,
-
speech and communicative competence,
-
methodological competence is an ability to use the foreign language with a
view to achieving professional purposes as well as an ability to teach the language.
Habits
Skills
Knowledge
School
Institution of higher education
SOCIETY
Speech competence (is a part of communicative competence) is a command of
the methods of forming and formulating thoughts using the foreign language, and
an ability to use these methods in the process of speech perception and speech
production.
Cultural competence is a totality of knowledge about the country of the
foreign language. Such knowledge provides the student with a certain level of
skills and experience in using national-cultural component of the language, speech
etiquette and non-verbal means of communication.
Linguo- Cultural Competence is knowledge of national customs, traditions,
features of the country of in question; an ability to extract culturally relevant
А.Я с а у и у н и в е р с и т е т і н і њ х а б а р ш ы с ы, №2, 2011
Kendzhayeva B.B., Bekbolatova I.U.
General Competences of a Teacher of the Foreign Language
COMPETENCE
137
information from units of the language and an ability to use this information to
achieve effective communication.
Strategic Competence (compensatory competence) is an ability to fill gaps in
the knowledge of the language, speech and social experience during the process of
communication in foreign language.
Social Competence is an ability to have communicate successfully with other
people. A wish for entering communication is explained by the presence of need,
motives, a definite attitude toward the future partners of communication and
personal experience.
An ability to enter communication requires an ability to behave adequately in
a social situation and to manage it.
Socio Cultural Competence means familiarity of students with national
cultural specific features of linguistic behavior and an ability to use those
components of socio - cultural context. That are relevant for production and
perception of speech from native speakers’ point of view: customs, rules, norms,
social conventions, rituals, social stereotypes, knowledge of regional geography etc
[2].
REFERENCES
1.
Зимняя И. Психология обучения неродному языку. - М., 1989.- С. 97.
2.
Widdowson H.G. Teaching language as Communication. – London; Oxford: University Press, 1978.
А.Я с а у и у н и в е р с и т е т і н і њ х а б а р ш ы с ы, №2, 2011
Т.Ә.ДАНИЯРОВ
138
педагогика ғылымдарының кандидаты
М.Әуезов атындағы ОҚМУ-нің доценті м.а.
Ә.ҚУАТОВА
М.Әуезов атындағы ОҚМУ-нің оқытушысы
М.ДҮЙСЕКОВА
М.Әуезов атындағы ОҚМУ-нің оқытушысы
CАЛАУАТТЫ ӨМІР САЛТЫНА ДЕГЕН ҰМТЫЛЫС – ПЕДАГОГИКАЛЫҚ
ЖҮЙЕЛЕРДЕ ҚЫЗМЕТ АТҚАРУДЫҢ НӘТИЖЕСІ
В статье рассматриваются такие понятия как педагогическая технология и педагогическая
инновация.
The authors of the article reveal such notions as teaching technology and teaching innovation.
Cалауатты өмір сүру дағдысын қалыптастыру тәрбиелік міндеттердің
басты мақсаты мен қойылымы барысында өтеді, өйткені оқушылардағы
салауатты өмір салтына деген ұмтылысты ояту барлық педагогикалық
жүйелерде қызмет атқарудың нәтижесі болып табылады. Оқушылардың
салауатты өмір сүру дағдысын қалыптастыру біздің түсінігімізше мынандай
мәліметтерді ескеруді қажет етеді:
- біріншіден, оқушылардың салауатты өмір сүру дағдысының айқын
көріну ерекшеліктері мен маңыздылығы ретіндегі жеке тұлғалық сипатты
қалыптастыру; екіншіден, оқушылардың салауатты өмір сүру дағдысын
қалыптастыру процесінің сипаты, бұл ауылдық жерлердегі ерекшеліктерін
ескеру; үшіншіден, жаңа инновациялық технологияны қолдану.
Технология түсінігінің көптеген анықтамалары бар: қойылған мақсатқа
жету үшін қолданылатын әдістер мен ықпал ету әрекеттерінің бірігуі;
объектіні сапалы жаңғырту және өңдеу құралдары мен әдістерінің жүйесі;
еңбектің сапалы нәтижесіне жету үшін құралдарды тиімді пайдаланумен
түсіндірілетін іс-әрекет; адамның еңбек әрекетін, оның білімін, еңбектегі
немесе
әлеуметтік
шынайылықтағы,
қызметтегі
тәжірибесін
материализациялау әдісі; берілген жағдайда педагогикалық міндеттерді
шешудің тиімді жолы; оқу процесінің мазмұнды жүзеге асырылуы; формалар,
әдістер, тәсілдер, үйрету әдістерінің, тәрбиелеу құралдарының арнайы
жиынтығын
анықтаушы
психологиялық-педагогикалық
бағдарлардың
жиынтығы.
Ал, «педагогикалық технология» түсінігі жоғарыда айтылғандардың
бәрінің мағынасын өзіне енгізе отырып, қандай да бір педагогикалық
мәселені ғылыми тұрғыда шешу негізінде жасалған бірізді үдерісті білдіреді.
Мерзімдік басылымдарда және әдістемелік әдебиеттерде педагогикалық
технологияның терминдері көптеп кездеседі. Олар оқыту технологиясы,
тәрбиелеу технологиясы, сабақ өту технологиясы, білім беру технологиясы
А.Я с а у и у н и в е р с и т е т і н і њ х а б а р ш ы с ы, №2, 2011
Данияров Т.Ә.,
Қуатова Ә.,
Дүйсекова М.
Cалауатты өмір салтына деген ұмтылыс – педагогикалық...
139
инновациялық, технология және т.б. Ғылыми әдебиеттерде педагогикалық
инновация педагогикалық қызметке енгізілген жаңалық, оқыту мен тәрбиелеу
технологиясының мазмұнындағы өзгеріс және тиімділік деп түсіндіріледі.
Кез келген педагогикалық іс-әрекет маман педагог жүзеге асыратын дәл
технологиялар арқылы ғана шешіледі. Осы орайда, Р.Р.Мысырованың пікірі
бойынша, "инновациялық технология - бұл бір-бірімен байланысты
компоненттердің кезекті және үздіксіз қимылы, педагогикалық процесстің
кезеңдерінің және оған қатысушылардың мақсаттан нәтижеге дейінгі
қызметі."
Сыныптан тыс жұмыстарда оқушылардың салауатты өмір сүру дағдысын
біз зерттеу барысында алдымызға бастауыш сынып мұғалімдерді жетілдіру
барысында біз инновациялық педагогикалық технологияларды пайдалану
мүмкіндіктері мен жолдарын айқындау міндетін қойдық. Педагогикалық
технологиялар қолданылу сипатына қарай дәстүрлі және инновациялық
болып бөлінеді. Енді осы екеуінің ара жігін ашып көрсетейік. Инновация
(«новация» - жаңа, жаңашылдық; «ин» «қайталанатын» процесс, құбылыс,
оқиға, т.с.с. білдіретін жұрнақ) бар, әрекет етуші нәрсенің ішінде жаңаның
пайда болуын, дамуын білдіреді. Бұл ұғым кейде «жаңалықты енгізу»,
«жаңашылдық», «жаңаны жасау», «реформалау» ұғымдарымен теңестіріледі,
ал кең тұрғыдан алғанда жүйедегі кез келген өзгерісті білдіреді. Инновация
теориясының алғашқы ұғымдарының негізін қалаушылар неміс ғалымдары
В.Зомбарт, В.Метчерлих және австриялық экономист И.Шумпетер болып
табылады,
олар
бұл
қағидаларды
әлеуметтік-экономикалық
және
технологиялық процестерге байланысты қолданған. Бүгінде ғылыми
зерттеулерде әдіснамалық тұрғыдан қатынастың әртүрлігіне байланысты
«инновация» түрліше анықталады.
«Педагогикалық инновация» (жаңаны енгізу) ұғымына педагогикалық
сөздікте мынадай анықтама беріледі: 1) тұтас білім беру жүйесінің және оның
жекелеген бөліктерінің, компоненттерінің сипатын жақсартатын тұрақты
элементтерді (жаңашылдықты) білім беру ортасына енгізудегі мақсатқа
бағытталған өзгерістер; 2) жаңашылдықты (жаңа құралдарды, әдістерді,
әдістемелерді, технологияларды, бағдарламаларды және т.с.с) меңгеру
процесі; 3) ерекше әдістемелер мен бағдарламаларды іздестіру, оларды білім
беру процесіне енгізу және оларды шығармашылықлен ой елегінен өткізу.
Сонымен бірге педагогикалық инновация педагогикалық іс-әрекетке жаңаны
енгізу, оқыту мен тәрбиелеудің тиімділігін арттыру мақсатында олардың
мазмұны мен технологиясын өзгерту болып табылады. Арнайы әдебиетті
талдау инновациялық әрекеттің ерекшеліктерін терең психологиялық
педагогикалық зерттеусіз білім жүйесіне еңгізілген барлық жаңалықтар
дәстүрлі оқу жүйесінде эмпириялық дақ болып қалуы мүмкін.
Достарыңызбен бөлісу: |