«геология жəне тұРАҚты даму» Ғылыми-теориялық конференциясы еңбектері

 
257 
меры по падению (соотношения в среднем 1:5-10) и мощность в 
пределах  5-7  м.  Всего  на  Центральном  участке  выделяется                   
7  рудных  тел  и  23  мелких  линзы.  Большая  часть  запасов  окис-
ленных  и  сульфидных  руд  сосредоточена  в  рудном  теле  №  1, 
которое  по  простиранию  прослежено  на 1,3  км.  Запасы  руды  в 
рудном теле № 1 составляют 75,4% по руде и 86,7% по меди от 
всех подсчитанных балансовых запасов по участку. 
На Северо-Восточном участке оконтурены одно рудное те-
ло  –  №  11,  которое  приурочено  к  горизонту  гнейсов,  располо-
женному  между  двумя  горизонтами  амфиболитов,  и  20  мелких 
линз. По простиранию рудное тело № 11 прослежено на 990 м. 
Горизонтальная ширина рудоносного горизонта гнейсов состав-
ляет в среднем 50 м, но к северо-западу, в связи с выполажива-
нием  залегания,  его  ширина  на  горизонтальной  плоскости  уве-
личивается до 200 м. 
Месторождение обладает отчётливой зональностью по вер-
тикали.  Сверху  вниз  здесь  выделяются  зоны  –  окисления,  вто-
ричного  сульфидного  обогащения  и  первичных  сульфидных 
руд. Глубина зоны окисления колеблется в пределах 19-45 м, в 
среднем  –  30  м.  Мощность  зоны  вторичного  сульфидного  обо-
гащения не превышает двух метров.  
 
1.3. 
Вещественный состав руд и вмещающих пород 
 
Руды  Карчигинского  месторождения  обладают  рядом 
свойств, отличающих их от руд других колчеданных месторож-
дений  Рудного  Алтая.  В  первую  очередь  это  широкое  распро-
странение магнезиальных  минералов во вмещающих породах и 
широкое развитие пирротина в рудах. 
Промышленные руды Карчигинского месторождения пред-
ставлены  двумя  природными  типами  –  окисленными  и  первич-
ными (сульфидными).  
Окисленные руды в настоящее время разведаны только на 
Центральном  участке  месторождения.  Зона  окисления  развита 
до глубины 19-45 м, (в среднем – 30 м). Из рудных минералов в 
окисленных  рудах  наибольшим  распространением  пользуются 
гидрооксиды железа (гетит, гидрогетит), довольно широко рас-
пространен магнетит, реже встречается ильменит. Медь в окис-

 
258 
ленных рудах находится в основном в виде хризоколлы. 
Зона вторичного сульфидного обогащения отмечается в  не-
которых  скважинах  ниже  окисленных  руд,  на  границе  их  с  пер-
вичными сульфидными рудами. По скважинам она имеет незна-
чительную мощность от n  х 0,1м до 1,0 м,  в шахте №1 (Дербас, 
1956)    около  2,0  м.  В  зоне  вторичного  сульфидного  обогащения 
наряду  с  первичными  сульфидами  –  пиритом,  халькопиритом, 
реже пирротином, присутствуют характерные для этой зоны ми-
нералы – халькозин, ковеллин, борнит, мельниковит, марказит.  
Первичные  сульфидные  руды  составляют  основную  про-
мышленную  ценность  Карчигинского  месторождения  и  харак-
теризуются довольно простым минеральным составом. Это, ве-
роятно,  связано  со  значительной  степенью  преобразования  руд 
более поздним региональным метаморфизмом, в результате ко-
торого  первичный  состав  претерпел  значительные  изменения  в 
сторону  упрощения.  При  этом  структурно-текстурные  особен-
ности  руд,  наоборот,  стали  более  разнообразными,  что  также 
связано  с  перераспределением  рудного  материала  в  ходе  мета-
морфизма и деформации вмещающих пород. 
По  структурным  и  текстурным  особенностям  выделяются 
вкрапленные (собственно вкрапленные, вкрапленно-полосчатые, 
пятнисто-прожилковые)  и  сплошные  (массивные,  реже  –  брек-
чиевые) руды. 
В  рудах  Центрального  участка,  особенно  в  их  сплошных 
(массивных) разностях, довольно широко развит пирротин, что, 
собственно,  и  послужило  для  первых  исследователей  (Вейц  и 
др.,  1959)  основанием  для  отнесения  Карчигинского  месторож-
дения к медно-пирротиновому минеральному типу. 
По  минеральному  составу  на  месторождении  выделяются 
три основных типа руд: пиритовые (серноколчеданные), пирит-
халькопиритовые  и  пирит-халькопирит-пирротиновые  (медно-
колчеданные). Кроме того, на Северо-Восточном  участке отме-
чается  незначительное  количество  сфалерит-халькопиритовых 
руд, которые не характерны для Центрального участка. 
Основную массу руд Карчигинского месторождения слага-
ют пирит, халькопирит, в меньшей мере – пирротин (только на 

 
259 
Центральном участке). В подчиненных количествах встречают-
ся магнетит и сфалерит. Из нерудных минералов в наибольших 
количествах присутствуют кварц, хлорит, биотит, актинолит. 
 
2. 
Генезис Карчигинского месторождения 
 
Медно-колчеданные  руды  Карчигинского  месторождения 
имеют сложную и длительную историю формирования и после-
дующих  диагенетических  и  метаморфогенных  преобразований. 
Они  являются  полигенными  и  полихронными.  В  образовании 
Карчигинского  месторождения  можно  выделить  два  основных 
этапа: 
1) вулканогенно-осадочный,  с  которым  связано  отложение 
основной  массы  колчеданных  руд  гидротермально-осадочным 
способом: 
2) метаморфический,  обусловивший  перекристаллизацию 
первичных  руд,  их  регенерацию  и  метаморфогенно-
гидротермальное образование пирротиновой минерализации. 
Образование  Карчигинского  месторождения  тесно  связано 
с формированием средней толщи комплекса высокометаморфи-
зованных пород, представленных терригенными  отложениями с 
горизонтами основных вулканитов, которые в дальнейшем были 
метаморфизованы  в  амфиболитовой  и  эпидот-амфиболитовой 
фациях. 
Отложение  руд  происходило  в  субмаринной  обстановке  на 
протяжении всего периода вулканической деятельности, в моменты 
снижения активности в излиянии лав. При этом накопление сульфи-
дов происходило за счет их осаждения как на поверхности морского 
дна, так и ниже него. Таким образом, колчеданные залежи  Карчи-
гинского месторождения сформировались в результате комбиниро-
вания  гидротермально-осадочных  процессов  на  поверхности  мор-
ского дна и гидротермально-метасоматических ниже него, под экра-
нирующей поверхностью. Возможно это обстоятельство и привело к 
некоторым различиям в текстурно-структурных особенностях мине-
ральных агрегатов руд Центрального и Северо-Восочного участков.  
Вулканогенно-осадочный  этап  формирования  Карчигин-
ского месторождения можно разделить на две стадии. На ранней 

 
260 
стадии  в  результате  поступления  гидротермального  флюида 
сформировалась  основная  масса  сульфидов  Карчигинского  ме-
сторождения, представленная преимущественно колломорфным 
пиритом  I,  с  резко  подчиненным  количеством  халькопирита, 
сфалерита и других минералов (пиритовая ассоциация). На сле-
дующей  стадии  сформировалась  халькопирит-пиритовая  ассо-
циация, представленная теми же минералами, что и первая, но с 
повышенным  содержанием  халькопирита.  Она  возникла  пре-
имущественно  в  результате  перекристаллизации  серноколче-
данной  ассоциации  под  воздействием  вновь  поступающих  пор-
ций  гидротермальных  растворов,  которые  вызвали  перераспре-
деление  элементов  ранней  пиритовой  ассоциации  и  несли  до-
полнительное  количество  меди.  Произошло  укрупнение  зерен 
халькопирита,  которые  концентрировались  в  интерстициях  пи-
рита и в виде прожилков.  
Второй  этап  рудообразования  связан  с  метаморфической 
регенерацией колчеданных залежей на регрессивной стадии ре-
гионального  метаморфизима,  в  ходе  которого  сформировались 
медно-пирротиновые руды Центрального участка.  
Следует отметить, что руды Северо-Восточного участка об-
разованы в ходе нового рудно-магматического цикла, после пре-
кращения  поступления  рудоносных  растворов,  сформировавших 
руды  Центрального  участка,  позднее  перекрытых  вулканогенно-
осадочным отложениями. Вероятно с этим связано относительно 
повышенное  содержание Zn  в  рудах  Северо-Восточного  участка 
по сравнению с рудами Центрального участка.  
Гипергенный  этап  в  формировании  Карчигинского  место-
рождения проявился довольно слабо. Зона вторичного обогаще-
ния, имеющая незначительную мощность, сменяется выше зале-
гающими окисленными рудами.  
 
СПИСОК ЛИТЕРАТУРЫ 
 
1.  Беспаев Х.А., Полянский Н.В., Ганженко Г.Д. и др. Геология и 
металлогения  Юго-Западного  Алтая:  (в  пределах  территории  Казах-
стана и Китая). – Алматы: Ғылым, 1997.  
2.  Назаров Г.В., Стучевский Н.И., Дьячков Б.А. и др. Геологиче-
ское  строение  и  металлогения  Иртышской  зоны  смятия  (Отчет  о  ре-

 
261 
зультатах  научно-исследовательских  работ  по  теме  №195  «Анализ  и 
обобщение материалов по рудоносности Иртышской зоны смятия для 
определения направления работ» за 1980-1982 гг.), 1982.  
3.  Щерба Г.Н., Беспаев Х.А., Дьячков Б.А. и др. Большой Алтай: 
(геология  и  металлогения).  Кн  1.  Металлогения.  Алматы,  РИО  ВАК 
РК, 2000.  
 
 
Ажибаева С. Ғылыми жетекші: 
 
г. м-ғ.д. Сейтмұратова Э.Ю. 
 
АҚШАТАУ-ҚОҢЫРАТ КЕНДІ АУДАНЫНЫҢ  
АЛТЫН-КҮМІСТІ КЕНДЕНУІ 
 
Ақшатау-Қоңырат кенді ауданы Жоңғар-Балқаш  қатпарлы 
жүйесінің (ЖБҚЖ) солтүстік-батыс бөлігінде орналасқан  жəне 
масштабы  1:200000,  ауданы  21360  шаршы  км  құрайтын    төрт 
планшеттің (L-43-III, IV, IX, X) аумағын алып жатыр. 
Соңғы  онжылдықта  эпитермалды  алтын  -  күмісті 
кенорындар  үлкен  қызығушылықты  тудыруда,  себебі  Əлемің 
бірқатар  елдерде  олар  алтын  өндірудің  басты  көзі  болып 
табылады.  Бұл  топқа  ірі  жəне  бірегей  кенорындармен  қатар,  
ұсақ  нысандар  кең  тараған.  Кенденудің    бонанцты  сипаты 
оларды  ашық  тəсілмен  игеруге  мүмкіндік  береді.  Сондықтан 
Ақшатау-Қоңырат  кенді  ауданының  алтын-күмісті  кенденуін 
зерттеу өзекті мəселе болып табылады. 
Аталған  кенденудің  типі,  Əлемнің  жанартаутекті  - 
плутоногенді  белдеулердегі  (ЖПБ)  (Крипл-Крик,  Силвертон-
Теллурид,  Дукат,  Джульетта,  Хаканджа  жəне  т.б.)  жəне  Ақшатау-
Қоңырат кенді ауданының аумағын кіріктіретін Қазақстанның соңғы 
палеозойлық ЖПБ де кеңінен дамыған [7,9]. 
Баяндаманың  геологиялық  негізі  ретінде  –  Қ.И.  Сəтбаев 
атындағы  ГҒИ  қызметкерлерімен  орындалған,  ауданды  1:200000 
масштабта геологиялық қайта түсіру - соңғы аймақтық жұмыстардың 
мəліметтері (ГҚТ-200, 1991-2000 жж.) қолданылды [1]. 
Ақшатау-Қоңырат  кенді  ауданы  геологиялық-геофизикалық 
өте  жоғары  деңгейде  зерттелінгендігімен  сипатталады.  Аудан 

 
262 
үшін  бекітілген  мыс-полиметалды-сирекметалды  таптаурынға 
қарамастан,  ауданда  геологиялық  түсіру  кезінде  бірқатар  ұсақ 
өнеркəсіптік  кенорындар   
– 
Архарлы  (Майрин  Е.М.  жəне  т.б.), 
Тасқора  (А.Б.  Диаров),  Наурызбай  (В.Г.  Буров),  Күдер  (Б.С. 
Зейлик),  Сұлушоқы  (Г.Т.  Скублов,  О.М.  Тюгай),  Айлы  (Я.П. 
Неб) ашылды, бұл жағдай ауданда жұмыс жүргізген геологтарға 
оның өнеркəсіптік эпитералды типті алтын – күмісті кенденуіне 
перспективасы  туралы  бірқатар  басылымдарда  сөз  етуге 
мүмкіндік берді [2,3,4]. 
Ауданның 
жоғары 
алтын-күмістілігі 
алғаш 
рет 
Э.Ю.Сейтмұратова  жəне  П.К.  Жуковпен  90-жылдары  құрас-
тырылған  1:500000  масштабтағы  «Солтүстік  Балқашмаңының 
алтын-күмістену  картасында»    айшықталды.  Картада    əртүрлі 
формацияларға  кіретін  1125  алтынды  минералданған  нүктелер 
көрсетілген,  олардың  364  минералданған  нүктелері    алтынның 
мөлшері  0,01-дан    0,1  г/т  дейін  ситаллады;  453  нүкте–  0,5-1,0 
г/т, 257 нүктелері -1,0-5,0 г/т жəне 51 нүкте 5,0 г/т артық). 
Негізігі  мақсаты  ауданның  пайдалы  қазбаларының 
орналасу  заңдылықтарын  анықтау  болған  1:200000  масштабта 
геологиялық 
қайта 
түсіру 
(ГҚТ-200) 
жұмыстарының 
нəтижесінде,  оның  авторларымен  1:200000  масштабтағы    L-43-
III,  IV,  IX,  X  беттерінің      жаңадан  құрастырылған  геологиялық 
карталары  негізінде  Ақшатау  -  Қоңырат  кенді  ауданының 
пайдалы  қазбаларының  орналасу  заңдылықтары  картасы 
құрастырылды [5]. 
Барлық  стратификацияланған,  интрузивті,  метаморфтанған 
жəне метасоматитті түзілімдерді формациялық тұрғыдан  типтеу 
формациялардың  тік  қатарларын  құрастыруға  мүмкіндік  берді 
жəне  олардың  негізінде  актуалистік  тəсілді  қолдана  отырып, 
Ақшатау-Қоңырат  кенді  ауданын  құрылымдық  –  формациялық 
аудандастыру жүргізілді[7]. 
Бөліген құрылымдық – формациялық белдемдерде пайдалы 
қазбалардың  орналасуын  талдау  нəтижесі,    алаңдар  бойынша 
əртүрлі  типті  кенденулердің  шоғырлану  тығыздығының 
түрлілігін  жəне  де  əртүрлі  формациялық  типті  алтынды 
минералданған  білінімдердің  өте  жоғары  интенсивтілігін 

 
263 
көрсетті. 
Бақтай  типті  алтынның  мезотермалды  білінімдерімен 
орналасуы,    шеткі  Жоңғар  –  Балқаш  палеобассейінің  
шетпұшпағы  ретінде    көрініс  беретін  Солтүстік  –  Балқаш 
белдемінің аумағымен шектелгендігі  жəне эпитермалды алтын 
–  күмісті  кенденулер  Балқаш  –  Іле  ішкі  континенттік  
жанартаутекті  -  плутоногенді  белдеуінің  буыны  болып 
табылатын  Оңтүстік-Тоқырау,  Батыс-Тоқырау  жəне  Жантау 
белдемдерінің шегінде шоғырланғандығын айқындалған. 
Пайдалы  қазбаларының  орналасу  заңдылықтары  картасы 
бойынша ауданда  ГҚТ-200 кезінде 83      алтынды білінімдері 
көрсетілген  болса,  олардың  65  эпитермалды  алтын-күмісті 
білінімдер  болып  табылады.  Яғни,  аталған  тип  білінімдерінің 
айқын басымдылығын байқауға болады. 
Ақшатау-Қоңырат    ауданынның  жанартаутекті  алтын-
күмісті  кенденулерін  талдау  негізінен  соңғы  палеозойлық 
жанртаутекті  түзілімдерімен  байланысты.  Талдау  нəтижесі 
алтын-күмісті  кенденулердің  басты  орналасу  аймағын,  яғни  
Балқаш  –  Іле  ішкі  континенттік  жəне  Тасты  –  Құсақ  – 
Қотырасан  –  Алтынемел  шеткі  континенттік  белдемдердің 
бөлшектері  болып  табылатын  құрылымдық  –  формациялық  
белдемдерде орналасатынын  көрсетті. 
Ішкі  континенттік  Балқаш  –  Іле  ЖПБ-де  65  білінімнің  50 
(76,8%)  шоғырланған,  оның  33  Оңтүстік  –  Тоқырау    ҚФБ,  10 
минералданған  нүкле  Батыс  -  Тоқыраус,  7  –  Жантау  ҚФБ 
байқалады. 
Сонымен,  эпитермалды  алтын-күмісті  кенденулердің  көп 
бөлігі Балқаш – Іле ішкі континенттік ЖПБ жəне де олардың 
біршамасы 
белдеудің 
құрылымдық 
– 
формациялық  
белдемдернің шекарасына жақын маңда  орналасқан. 
Егер  де,  Тасты  –  Құсақ  –  Қотырасан  –  Алтынемел  шеткі 
континенттік  ЖПБ  буыны  болып  табылатын  Қотырасан  ҚФБ-де 
17,4 % (8) алтын-күмісті жəне  38,8% (7)  жанартаутекті білінімдер 
шоғырланғанын ескерсек, онда бұл соңғы палеозойлық белдемнің де 
алтын-күмістілігін жоғары деп бағалауға болады. 
Аудан  жəне  оған  жақын  аумақтардағы  эпитермалды  алтын-

 
264 
күмісті  кенденулердің  орналасу  алаңдық  талдау  белгілі  əртүрлі 
кенорындардың  геологиялық  құрылысы
 
(Наурызбай,  Сарыоба, 
Күдер Таскора кенорындары) туралы мəліметтер негізінде жасалды. 
Талдау алтын-күмісті минералдану басым түрде көмейлік фацияның 
жыныстарымен байланыстылығын көрсетті, бұл   – ауданның  Au-
Ag  білінімдерінің 50% (23) (Сұлушоқы, Көсе, Сымбыл, Көкдомбақ) 
,  субжанартаулық  интрузиямен  19,56%  (9)  (Сарыоба,  Жосабай, 
Наурызбай,Айлы),ал  жамылғылық  (эффузивной)  фациямен  – 
30,43% (14) байланысты. 
Осылай,  жанартаулық,  жанартаулық  –  тектоникалық  жəне 
жанартаулық – плутондық соңғы палеозойлық құрылымдардың 
кенбақылаудағы  ролі  айқын  көрінеді,  олардың  ішінде  қазіргі 
уақыттағы  зерттелгендігі  бойынша  ең  перспективтілері 
ертетаскөмірлік  (С
1
)  қарқаралы,  ерте-ортаңғытаскөмірлік  (С
1-2
) 
қалмақемел    жəне  ертепермдік    (Р
1
2
)  шангелбай  құрылымдары 
болып твбылады.  
Соңғы  палеозойлық  кенді  жанартаулық  құрылымдары 
изометрлік  немесе  дөңгелек  пішінді  иеленеді.  Бұл  факт 
толығымен 
алтын-күмісті 
кенорындардардың 
дөңгелек 
магмалық 
құрылымдармен 
кенбақылаудың 
бүкілəлемдік 
мысалдарымен  келісіледі,  оларға  Қиыр  Шығыстың  жəне 
Ресейдің  Американың  кеорындары,  Қарамкен  кенді  ауданы, 
Дукат жəне т.б. жатады. 
Кейбір  мысты  жəне  полиметалды  білінімдер  үлкен  қорлар 
болып  табылады,олар  алтынға  қайта  бағалау  кезінде,    қорғасын  – 
цинкті  Жосабай  жəне  Мыстөбе  мыс  кенорынында  орын  алғандай, 
өнеркəсіптік алтынкенді білінімдер қатарына өтуі мүмкін.  
Жоңғар  –  Балқаш  қатпарлы  жүйесінің  Ақшатау-Қоңырат 
кенді  ауданы    қоса  алғандағы  жоғарғы  алтын-күмістілігі, 
жүйенің  Қытай  аумағындағы  жалғасындағы    оңтүстік  жəне 
солтүстік  бөлікшелерінде,  екі  ірі  эпитермалды  алтын  –  күмісті 
кенорындар  -  Ахи  (56  т)  и  Коершенкола  (170  т)  анықталған-
дығымен де дəлелденеді. 
Ақшатау-Қоңырат  кенді  ауданының  эпитермалды  алтын-
күмісті  кенденуі  қайта  бағалау  жəне  кейбір  нысандарды  ірі 
көлемді  кенорындардың  қатарына  ауыстыру  арқылы  ұлғаюы 

 
265 
мүмкін.  Мұндай  жағдай  Ресей  жəне  АҚШ  көптеген 
нысандарында  барлық  типтердің  негізінде  :  кварцты    -  желілі, 
желілі  –  сеппелі,  күрделі  желілі  –желішекті  –  сеппелі,  желішекті  – 
сеппелі жəне сеппелі жүргізілген. 
«Ірі  көлемді кенорындардың»  орны  үлкен  қорлармен  (100-
ден  1000  т  дейін),  бірақ  салыстырмалы  жұтаң  мөлшерлермен 
(1,0-3 г/т) сипатталып, алтын өндіруде басты көзіне айналуда.. 
Бұл  типтің  нысандарының  айқын  мысалы  ретінде  АҚШ 
оңтүстік  –  батыс  бөлігінде  орналасқан  Раунд  –  Маунтин 
кенорны болып табылады. Кеніштің жылдық өндірісі – 12 млн. т 
кен,  ал  жалпы  қоры  алтынның  орташа  салыстырмалы  мөлшері 
1,2 г/т – 300 т болып табылады[10]. 
Ақшатау  -  Қоңырат    кенді  ауданының  алтын-күмістілігін 
барлық  мəліметтерді  қолдану  арқылы  болжамдық  –  сандық 
бағалауы келесідей нəтижені берді. 
Экстенсивті  жəне  интенсивті  коэффиценттерді  ескере 
отырып,  1:1000000  масштабтағы  «ЖБҚЖ  перспективті 
алаңдарының  болжамдық  картасы»  құрастырылды.  Картада 
перспективті алаңдар 3 топқа бөлінген: бірінші қатарлы, екінші 
қатарлы, үшінші қатарлы.  
Ақшатау-Қоңырат  кенді ауданы  аумағында  мұндай    алтын 
–  күмісті  алаңдардың  14  бар,  оның  ішінде  8  бөлікше:  Сарыгүл  
кенді  алаңы,  Көсе  алтынкенді  алаңы,  Сымбыл  кенді  алаңы, 
Итлай-Үштөбе  білінімдер  тобы,  Біркісі-Көкдомбақ  кенді 
белдемі,  Ұрынкой-Адылбай  алтынкенді  түйіні,  Төрткүл  жəне 
Шабар-Аққұдық  алтынкенді  белдемдері  жоғары  перспективті 
деп бағаланады [8]. 
Ақшатау-Қоңырат кенді ауданының жоғары алтынкенділігін 
сандық  болжамдық  –  металлургиялық  бағалау  да  куəлік  етеді. 
ГҚТ-200 
аяқталған 
уақытта, 
перспективті 
алаңдардың 
болжамдық ресурстары 276 т, оның ішінде ішінде  Р
1
 + Р
2
 - 37 т,  
Р
2
+Р
3
 - 239 т құрады.  
Аталмыш  болжамдық  ресурстар  толық    негізделген  жəне 
сенімді  түрде  қабылданған  жəне  де  балансқа  алуға  ұсынылған. 
Бұл ұсынысты 2000 ж. 8 маусымында, «Орталық Қазақстан Жер 
қойнауы»  АБ  ҒТК-де    1:200000  масштабта  геологиялық  қайта 

 
266 
түсірудің  қорытынды  есепнамасын  қарау  жиылысының  №  9-0 
хаттамасында көрсетілген. 
Ауданның  перспективасын    бағалауда  жоғарғы  баға    мен 
алтын-күмісті  кенорындардың  аз  мөлшерде  ашылуының 
арасындағы  сəйкессіздік,  автордың  пікірі  бойынша,  ауданда 
перспективті  нысандардың  толық  зерттелінбегенінің  жəне  де 
іздеу  жұмыстары  жүргізілмегендіктің  нəтижесі.  Аталған 
жұмыстарды    жүргізу  үшін  ауданда  жоғарыда  аталып  өткен 
жақсы негізделген нысандар бар. 
Іздеу  жұмыстарын  жүргізу  барысында  жаңа,  бірақ    орта 
жəне  ұсақ  нысандар  ашылған  болса,  мұның  өзін  ақталғандық 
деп  есептеуге  болады,  себебі  Мексикада,  Бразилияда, 
Австралияда,  АҚШ-та,  Канадада  жəне  т.б.  көптеген  елдерде 
алтын-күмісті  эпитермалды  кенорындар  ашық  тəсілмен, 
алтынды  бөліп  алудың  сілтілі  шаймалау  əдісін  пайдалану 
арқылы  игеріліп  жатыр.  Алтынның  мөлшері  0,5-1  г/т  жəне 
минималды  200  мың  тонна  қоры  бар  нысандар  ұтымды  деп 
есептелінеді. Мұндай нысандарды анықтау үшін ауданда барлық 
алғышарттар бар. 
ƏДЕБИЕТТЕР 
1. Сейтмуратова Э.Ю., Ляпичев Г. Ф., Жуков П.К., Палец Л. М., 
Гоганова Л. А., Голев В.Н., Никитин И.В., Сайдашева Ф.Ф., Жаймина 
В.Я.,  Машучина  Р.  И.,  Сушинцев  И.  В
.  Геологическое  доизучение 
масштаба  1:200000  площади  листов  L-43-III,  IV,  IX,  X  (Акчатау-
Коунрадский рудный район): отчет по договорной теме № 106 за 1991-
2000 гг. /ИГН АН РК. – Алматы, 2000. Кн. 1 - 448 с. Кн. 2. - 435 с. Кн. 
3. - 217 с. Кн. 4. - 229 с. Кн. 5. - 218 с. 
2. Грошенко А. Р., Гранкин М. С. и др. Геологическое строение и 
полезные  ископаемые  территории  листов  L-43-41-А,  В:  отчет  Жаман-
тасской партии. / ПСЭ ЦКГУ. - Караганда, 1961. - 294 с. 
3.  Джанелидзе  Т.В.,  Панцулая  В.В.  Систематика  металлогениче-
ских формаций вулкано-плутонических поясов // Отчест. геол.. – 1992. 
- № 11. - С. 8-15. 
4.   Сейтмуратова Э. Ю., Никитин И. Ф., Палец Л. М., Гоганова Л. А., 
СайдашевФ.Ф.
 В развитие представлений о геологической истории Акша-
тау-Коунрадского рудного  района   (Северное  Прибалхашье)  // Геология  и 
разведка недр Казахстана. – 2001. - № 2.- С. 9-22. 

 
267 
5.  Формационно-фациальные  критерии  поисков  и  прогнозирования 
вулканогенного золото-серебряного оруденения // В сб.: Геол., методы по-
исков и разв. месторожд. металлич. пол. ископ. - М., 1998. - Вып. 5.- 52 с. 
6. Твалчрелидзе Г. А. Рудные провинции мира. - М., 1973. - 344 с. 
7. J.W. Hedenquist, E. Izawa, A. Arribas, N.C. White Epithermal gold 
deposits: styles,characteristics, and exploration // Resourse geology. Special 
Publication. – Tokyo, 1996.- N 1. - 32 p. 
8.   АН КазССР, сер. геол. - 1980, № 3. - С. 27-39 
9. Геология и металлогения Северо-Западного Прибалхашья / Ре-
дакторы: Г. Н. Щерба, А. Т. Ситько. - Алма-Ата, 1968. – Т. 1. - 226 с. 

жүктеу/скачать 27,56 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: