237
С ы р ы м . Кәне, енді жаңа ниетке бір тілеу тілеп басып
жібер, біз емін-еркін екеуіңнің батаңды алып тұрып сөйлесейік.
(
Құшақтап тұрады.
)
Д у л а т (
әндетіп
)
;
Жолды оңғар,
тілекті бер, о, жасаған!
Қашсақ та қусақ тағы сендік саған.
Болғанда дұшпандар көп, біз әлсізбіз,
Сондықтан жүрек – қорқақ, үміт – шабан.
Сақтай көр, қара күннен аты жаман!
Дегендей тілек бітті, қызық тамам!
Екі жас тілеуіне
жолды оңғарып,
Мақсатқа енді жеткіз есен-аман.
Қ а р а к ө з (
жылап, Сырымды құшақтап
)
.
А, құдай,
осы тілек – шын тілегім, жолымды оңғармайтын болсаң, осы
тілеудің үстінде ал!!
Бұл уақытта сахнаға Асан, Нарша, Матай, Жарылғап, Жабай, Мөржан,
тағы екі-үш жігіт шығады.
VII көрініс
Н а р ш а (
сахнаға шығарда сөйлеп келе жатады
)
.
Арғымақ жабы шыққаны:
Тұлпар тұғыл болғаны,
Аталы
ұлдың азғаны, мінеки!
(
Сахнаға шығып.
) Мынау осалдық, серілік емес, бұл
жасырынның ашылып, абыройдың шашылғаны... Міне, әкелері!
Адал туған балаларың... (
Еңіреп жылайды.
)
С ы р ы м (
Қайраттанып
)
.
Рас... шынды айттың.., жалғыз-
ақ бүгін емес, көптен солай.
Ж а б а й (
ақырып
)
.
Құдайдың қарғысы тиген жүзқаралар,
неғып тұрсың? Құдай мынаны көргенше көзім неге шықпайды?!
(
Сырымға.
) Арам туған ит... Не істедің, неге ұшыраттың?
(
Жарылғапты көрсетіп.
) Мынау кім? (
Мөржанды көрсетіп.
)
Мынау кім? Байла, ойбай, тез мына иттерді... Сал қол-аяғына
кісенді. Сырым, өрісіңе жет деп ем, бұған жеттің бе?
Сені өлтірмесем қатыным талақ, өзім кәпір болайын. Байла
екеуін де! (
Қасындағылары ұмтылады.
)
М ө р ж а н (
Қаракөзді ұстап
)
.
Жүзіқара, жерге кір... Жүзің
неге күймей тұр – арсыз, ал Құдай!.. Мені бұл күнге
шейін
238
алмағанда сақтағаның осы екен ғой... Өлтір, екеуін де... (
Жұрт
Сырымға жүгіріп келгенде, Сырым қанжарын суырып алып,
жуытпайды, жасқайды.
)
С ы р ы м . Тарт.., мен өлсем өз бетіммен өлемін...
Ж а б а й . Ұста... Ұста арсызды... кәпір болып діннен
шыққан қаражүздіні ұста! (
Көп жұрт жабылғысы келеді, Сы
-
рым әрқайсысын қағып-ұшырып ұстай сахнадан шығуға ай-
налып.
)
С ы р ы м . Қалқам, қош!!!
Ж а р ы л ғ а п . Мылтық әкел... Ат итті...
Өлтір осы жер-
де (
Сахнадан шығып кетеді. Бірталай жұрт шулап артынан
қуады.
)
С ы р ы м (
сахнадан шығып бара жатып
)
.
Өлтірерсің...
VІІІ көрініс
М ө р ж а н (
Қаракөзді екі кісіге ұстатып
)
.
Сал кісенді!
Табанын тіліп күң қылыңдар, бұл арам туған итті... Бетің
тіліңгір.., қайтіп шыдап тұр мына бетің...
Қ а р а к ө з (
есі шыққан, өңі қашып жүдеген, әлсіз
)
.
Мен..,
мен жазықтымын... өлтірт мені... мені тірі қойма... мен бәрібір
өлем... (
Айғайлап, жылап жығылып.
) Ал... Құдай!... Ал мені ақ
өліміңмен... (
Екі жігіт қолына кісен салып жатады.
)
Б і р і н ш і ж і г і т . Мұндай да масқара болады екен... кәпір
мы на лардың қылығы қандай жаман еді... Өлсең,
өліп-ақ кет
енді.
М ө р ж а н (
жылап
)
.
Кеселді өл енді... Құдай қайда!? Қайда
аруақ? Неге атпайсың мына жүзіқараларды? Не еттім, не дейін
енді ел-жұртқа? (
Өзгелер қайтып келеді.
)
IX көрініс
Ж а б а й . Жерге кірсең қоймаспын, Сырым! Жаратқан мұн-
дай итті бергенше қубас қылып, сорлы қылып неге қоймадың?
(
Наршаға.
) Мін тегіс аттарыңа, алғыз жылдам ат пен мылтық-
ты. Жерге кірсе қоймаймын, қуамын. Қолымнан бауыздап
өлтіремін.
А с а н . Япыр-ай, мынау не деген сұмдық?!
Ж а б а й . Мына қызды кісендеп, босағаға таңыңдар. Екеуін
бірге өлтіреміз... Қайда ат... Қайда мылтық? (
Жүгіріп кетеді.
)
239
Н а р ш а . Өзіне не болған? Не ғып жатыр?
Ж а р ы л ғ а п . Не болғанын қайтушы едің? Енді бұл өлсін,
кәпірдің қарасы өшсін... Қара жерге қара басым кіргенше
кетпейтін қара таңба болды ма?.. (
Жылап.
)
Мендей де сорлы
әке болар ма екен?..
М ө р ж а н (
Талықсып отырған жерінен
)
.
Жердің үстімен
келіп, астымен қайтқаным ба? Менің көзім тіріде менен
туған арамдар мұны істеді ме? Құдай әлдекімнің қарғысына
ұшыраттың... Әкет Жарылғап мені таң атпай... Қара түнді жа-
мылып күңіреніп кетейін...
(
Сахнадан бәрі кетуге айналады. Қаракөзді сүйемелдеп,
сүйретіңкіреп екі жігіт пен Нарша әкетіп бара жатады.
)
Қ а р а к ө з (
өңінен айырылған, көзі үлкейіп, жүзі есінен
айырылғандай бұзылып, шашы дудырап шатасып
)
.
Мен
өлдім... өзім де өлдім... шуламаса да өлдім... Ә-ә-ә!?? Не боп
қалды осы?.. Дулат неге ән салмай қойды?.. Сырым неге қанжар
ұстады... Мені өлтірді... Өлім... өлім...
Н а р ш а . Мынау не дейді? Жынданған кісіше. (
Шошынып.
)
Не
болған жаным, өзіне? (
Сахнадан шығады.
)
Ш ым ы л д ы қ
Достарыңызбен бөлісу: