типу аффиксов принадлежности. Можно высказать предполо-
жение, что аффиксами сказуемости оформляются такие накло-
нения, содержание которых относится к действию и состоянию,
уже происходящим в
действительности или таким,
которые
находятся на грани реализации. Их можно рассматривать, как
своего рода объектное выражение факта. Другие же времена и
наклонения, более субъективные по содержанию,
оформляют-
ся аффиксами принадлежности» (ИСГТЯ, 15). Э. В. Севортян
да бұндай пікірді қолдайды: «Морфологический или синтакси-
ческий тип выражения сказуемости в свою очередь распадает-
ся на два вида, из двоих один исторически выходит к личным
местоимениям (образуя местоименный тип сказуемости), на-
пример, узб. мен студент буламан «я студент» сен оласан «ты
берешь, возъмешь», а другой - к
аффиксам прннадлежностн,
образуя — исторически
притяжательный тип сказуемости, на-
пример, аз мән алдым «я взял», сиз алсаңыз «если вы возьме-
те». К притяжательному типу в болыпинстве тюркских языков
восходят личные показатели трех глагольных форм: прошедше-
го объективного времени изъявительного наклонения и, менее
последовательно, настоящего
времени условного наклонения,
а также повелительного наклонения (ИСГТЯ, 17). Бұндай пікір
басқа да түркологиялық зерттеулерден (мысалы С. Г. - СИГ,
151-152), қазақ тілі мамандарынан да кездеседі. «Сөздердің
жіктелу жүйесі; яғни жаққа бөлінуі тәуелдік жалғауы арқылы
да көрінеді».:. Жіктік жалғауы, сонымен бірге тәуелдік жалғауы
да етістік формаларына жалғанғанда, тек қана жақтық мағына
білдіреді. Тәуелдік жалғауының зат есімге жалғанғанда
білдіретін меншіктілік, тәуелділік мағынасы етістік тұлғасында
білінбейді. Өйткені етістік —
ұғымы
жағынан дерейсіз, тек
қозғалыс - процесс түрінде көрінетін, біреудің меншігінде
болуға келмейтін сөз табы. Өзің бір жәрдем
Достарыңызбен бөлісу: