Оқыту түрлерін жіктеу. Оқыту тек физиологтардың ғана емес, сондай – ақ зоопсихологтардың, этологтардың, бихевиористардың пәні болып табылады. Осыдан необычайная пестрота көзқарастар, қарама-қайшылық жекелеген мектептердің, қиын салыстырмалы әдістемелік тәсілдер.
Жас ағзалар жеткілікті, тұрақты сыртқы ынталар жиынымен қамтамасыз етілген, соның орталарында оларға өз бетімен тіршілік еткен кезде әр кезеңде сенімді болуы керек. Оқыту осы кезеңде қоғамдық емес, облигатты мінез сипатына ие және міндетті сыртқы дабылдардың немесе ағзалық іс – әректтеріне сәйкестікті қажет етпейді және тағы басқасын – ынталандырма – тәуелділік болып табылады.
Онтогенездің кеш кезеңдерінде, ағзаның пісіп – жетілуіне шамасында мінез –құлығы бірте- бірте белсенді сипатына ие болады. Айтарлықтай сыртқы факторлардың спекторы кеңейеді, осы немесе өзге сигналдық ассоциалды биологиялық реакцияның ағзалары біртұтастық мағыналығына тәуелді.(ассоцияативтік, факультативті оқыту). Қоршаған ортаны пассивті қабылдаудан көрі, ағза активті бейімділік жүйесіне ауысады, осы кезде өзіне керекті қызметтік құрастырушыны қабылдайды, осы және өзге де мінез актілерін туындатады. Оқыту осы кезеңде тәуелді – әсер сипатына ие, яғни ағзаның қоршаған ортамен байланыс кезіңде анықталады.
Оқытудың жоғарғы формасы, жүйке жүйесі жоғарыдамыған ересек жануарларына тән, қоршаған ортасын концептуальды жоспарда құрастыра бастайды, басқа сөздермен, қоршаған отаның біртұтастығын қалыптастыру.
Осындай когнитивті оқыту формалары ортаның структуралы қызметін құрастыруға негізделген, яғни бөлек компоненттердің арасындағы байланыс зағдарын табу үшін. Әрине, осындай оқыту формасы алғашқы екеуінен негізделеді және олардың прогрессивті дамуының жасты және филогенетикалық жоспарда қарастырылуы керек.