Мазар боп Түркістанда қалдым мән-а.
РАСУЛДІҢ РИЗАЛЫҒЫ
Ұшырадым ышықтың дұғасына, – Мұхаммед,
Жеттім аңсар шыңына – ырасына, – Мұхаммед.
Үмбет болған жарандар тынбай айтар мадақты,
Ей, пәк Алла, қыл мені рәсуа, – Мұхаммед.
Сал көңілге ышық пен махаббатты ылайым,
Саған ғана жылайын ғашықтықтан, Мұхаммед.
Көрсет маған, мәжнүн ғып екі дүние шырайын,
Диуана қыл көз жасын жасып сыққан, – Мұхаммед.
Өлтір, өрте!
Жаманат – қаншама ұрсын қабағат,
Қиямет күн жазаға ат! –
Аңсарымсың, – Мұхаммед.
Нығмет татпай, Жомартым, кешкенің – өрт, жасың – от,
Тұрмын сенің қайғыңның тілеп бәрін, Мұхаммед.
«Үмбетім!» – деп басып от,
шектің қайғы-қасірет,
Шығарасың кеудеден жүрек қанын, Мұхаммед.
Шаһтың шаһы, сұрадың үмбетіңнің күнәсін,
Қиямет күн болғанда панамызсың, Мұхаммед.
Іздеп, баз кеш бәрінен, берсе ырзалық Расул,
Жүрегіңнен Жан-Алла бал ағызсын, – Мұхаммед.
Бар тілегім, Мінсіз Жар, –
Зарық-тобам, Жаратқан:
Қам-қайғысын зар атқан дарыт маған, – Мұхаммед.
Айналайын, хош Карим, Жаратушы Жаббарым,
Дарияңнан бір тамшы татқыз маған, – Мұхаммед.
Жолды аш, Рахман-Рахим, Ғаффар уа Саттарым,
Адастырмай жолыңды тапқыз маған, – Мұхаммед.
Әл-Мисақтан бір тамшы шарап маған несібе,
Татсам содан, енер ед мадаққа жан, Мұхаммед.
Қара жүзім төсеп ем Пірмұғанның жолына,
Мейірім қылды, – қолыма нұрды да алдым, Мұхаммед.
Жаратушы Мінсіз Жар, жеткіз мені мұратқа,
Арзумын мен кірпігің-қасыңа да, Мұхаммед.
Пердеңді ашып мен пақыр жаққа қара, жылатпа,
Достарыңызбен бөлісу: |
