Шын зікірші, – жоғын Құдай қамдапты оның, Таңда Мақшар ұсынады қалғат*-тонын. Дидар көріп, Дәулет қылар жәннат төрін, Естіп, оқып жерге кірді Құл Қожа Ахмет.
Пенде болсаң, мехнат тарт, ғафыл қалма, Ғанибет – сол, тозбас киім ақыл жанға. Жан – аманат, қиянатқа хақың бар ма?! – Естіп, оқып жерге кірді Құл Қожа Ахмет.
Алпыс үште сүннет – жердің түбіне енбек, Расул үшін екі ғалам нұры келмек. Ғашықтардың сүннеті-дүр тіріде өлмек, Естіп, оқып жерге кірді Құл Қожа Ахмет.
Үмбет болсаң, соңынан жылап ермес пе едің?! Мұстафаға жаның құрбан – өлмес пе едің?!! Жан не болған, иманыңды бермес пе едің?!!– Естіп, оқып жерге кірді Құл Қожа Ахмет.
Құл Қожа Ахмет алпыс үште болды ғайып, Әдеп сақтап Мұстафаға ерді найыб. Сұлтан болды тәубе тауып – қолды жайып, Естіп, оқып жерге кірді Құл Қожа Ахмет.
ХАҚ ШАРАБЫН ІШКЕН ЖАНДАР Хақ шарабын ішкен жандар есі танып, Қиямет күн ауыздан от шашар, достар. Құдіретпен жаратылған жеті тамұқ Ғашықтардың зар үнінен қашар, достар.
Тағатым жоқ бір мысқал да – ғашықта бар, Дозақ жылап берер Хаққа сасып хабар. Хақтың сонда панасына қашып барар, Ғашықтардың жасыменен ұшар, достар.
Шын ғашықтар құрған дүкен ғажапты ашар, ИншАлла, одан қорқып дозақ қашар. Жасын шашып, кеудені ашып, азап басар, Жеті ғалам тағат таппай көшер, достар.
